1. Για τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, την πιο σημαντική αντιστασιακή πράξη κατά της χούντας, το Πόρισμα Τσεβά και η μελέτη του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (με επιστημονικό υπεύθυνο τον κ. Λεωνίδα Καλλιβρετάκη), αποτελούν τα κυριότερα τεκμήρια για όσα συνέβησαν τις ταραγμένες μέρες του Νοεμβρίου του 1973. Περιγράφουν λεπτομερώς τα γεγονότα εκείνων των ημερών και περιλαμβάνουν το συνολικό αριθμό των επιβεβαιωμένων νεκρών, 24 τον αριθμό, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των εν λόγω γεγονότων. Η έρευνα του Ε.Ι.Ε. συνεχίζεται ακόμα και σήμερα.
2. Η Συντονιστική Επιτροπή του Πολυτεχνείου αριθμούσε περίπου 50 μέλη, εκ των οποίων γύρω στα 5 εξαργύρωσαν αργότερα στην πολιτική τις μέρες εκείνες. Οι υπόλοιποι απείχαν από την πολιτική ή στην καλύτερη περίπτωση συμμετείχαν σε διάφορες οργανώσεις χωρίς ποτέ να εκδηλώσουν την επιθυμία να πολιτευθούν. Πολλοί περισσότεροι, που συμμετείχαν στα γεγονότα χωρίς να είναι μέλη της Συντονιστικής, έμειναν επίσης στην αφάνεια και αρνήθηκαν να αξιοποιήσουν τη συμμετοχή εκείνων των ημερών για κάποιο πολιτικό αξίωμα. Επομένως, τα περί "γενιάς του Πολυτεχνείου, που εκμεταλλεύτηκε μια περίσταση και κατέστρεψε την Ελλάδα", συνιστούν μωρολογία ολκής.
3. Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας, που να ορίζει, ότι, για να χαρακτηριστούν κάποια πρόσωπα ως θύματα ενός συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος, αυτά τα πρόσωπα πρέπει να έχασαν τη ζωή τους αποκλειστικά σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Με την ίδια λογική, ως νεκροί της μάχης του Βατερλώ έπρεπε να λογίζονται μόνο όσοι έπεσαν μέσα στην ομώνυμη πόλη και όχι στην πεδιάδα κοντά σε αυτή, όπου έλαβε χώρα η γνωστή μάχη. Ως Γεγονότα του Πολυτεχνείου, λοιπόν, δεν νοούνται όσα γεγονότα έλαβαν χώρα αποκλειστικά μέσα στο Πολυτεχνείο αλλά όσα διαδραματίστηκαν γύρω από μια συγκεκριμένη περιοχή και σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όσο, δηλαδή, αυτά διήρκεσαν.
4. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου ήταν άνθρωποι κάθε ηλικίας και ιδιότητας και, επομένως όχι απαραίτητα φοιτητές ούτε οπωσδήποτε σχετιζόμενα μεταξύ τους αλλά πρόσωπα που έχασαν τη ζωή τους με αφορμή τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο και από τις δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, που είχαν σταλεί για την καταστολή των ταραχών. Ανάμεσά τους υπάρχουν μια Νορβηγίδα, η Τορίλ Μαργκρέτε Ένγκελαντ και ένα Τούρκος υπήκοος, ο Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας.
5. Το πείραμα Μαρκεζίνη ήταν φιλελεύθερο μόνο στα χαρτιά, καθόσον επρόκειτο για μια κυβέρνηση εξαρτημένη απόλυτα από τον Παπαδόπουλο, ο οποίος διετήρησε για τον εαυτό του το ρόλο του Προέδρου της Δημοκρατίας, με Αντιπρόεδρο τον επίσης πραξικοπηματία Αγγελή, και προφανώς όχι εκλεγμένη, και η υπόσχεση του Παπαδόπουλου για διεξαγωγή εκλογών το 1974 έχει τόση βάση όσο κάθε υπόσχεση από πολιτικά πρόσωπα, που κατέχουν πραξικοπηματικά την εξουσία και δεν δεσμεύονται από κάποιο εκλογικό νόμο πολλώ δε μάλλον από κάποιο καταστατικό χάρτη. Επίσης, το Πολυτεχνείο φέρεται ως η αφορμή, που ο Ιωαννίδης αναζητούσε, για να ανατρέψει τον Παπαδόπουλο, αλλά πολύ νωρίτερα ο "αόρατος δικτάτωρ" είχε αποκτήσει μεγάλη δύναμη, την οποία αργά ή γρήγορα θα αξιοποιούσε και χωρίς το Πολυτεχνείο, αφού έλεγχε μεγάλο κομμάτι του στρατού και ήταν κάθετα αντίθετος σε κάθε προσπάθεια «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος, χωρίς ο Παπαδόπουλος να τολμά να τον διώξει, αφού το θεωρούσε πολύτιμο σύμμαχό του και εντελώς ακίνδυνο (τον αποκαλούσε «αρσακειάδα»). Συνεπώς, η σύνδεση του Πολυτεχνείου με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με σκοπό να κατηγορηθούν οι εξεγερμένοι συμπολίτες μας ως υπαίτιοι της εισβολής αυτής, επειδή εξαιτίας τους έπεσε η κυβέρνηση Μαρκεζίνη (την οποία ούτως ή άλλως ο Ιωαννίδης θα ανέτρεπε), έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
6. Δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο, που να πιστοποιεί, ότι η CIA βρισκόταν πίσω από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τίποτε απολύτως! Πρόκειται για ένα από τους αναρίθμητους μύθους, που σκοπό έχουν να συμβάλουν στην αμαύρωση του εν λόγω γεγονότος.
7. Από τις πρώτες μέρες της χούντας ξεκίνησε η διάδοση διαφόρων ιστοριών και κειμένων με σκοπό την αμφισβήτηση όσων έλαβαν χώρα στο Πολυτεχνείο στο χρονικό διάστημα γύρω από τις 17.11.1973. Πρόκειται για το μύθο της Ηλένιας, την ιστορία που ήθελε να έχουν ταφεί θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στην πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου, το Πόρισμα Σαμπάνη και μερικές άλλες παρόμοιες ιστορίες. Είναι ηλίου φαεινότερον άλλως έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια, ότι καμμία εξ αυτών των ιστορικών δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όποιος, λοιπόν, επιθυμεί να πληροφορηθεί, τι συνέβη στο Πολυτεχνείο, μπορεί να ξεκινήσει αγνοώντας τις εν λόγω ιστορίες.
8. Μετά την πτώση της χούντας, καλλιεργήθηκε η ιδέα, ότι η Αριστερά καπηλεύτηκε το Πολυτεχνείο και το αξιοποίησε για πολιτικούς λόγους. Κάποιοι κάνουν λόγο για ένα, ακόμα, δείγμα της ιδεολογικής ηγεμονίας της Αριστεράς. Η αλήθεια, όμως, είναι αρκετά διαφορετική. Το σύνολο των κομμάτων εκτός Αριστεράς, με την εξαίρεση κάποιων μεμονωμένων προσώπων, σνόμπαραν με το καλημέρα ή στην καλύτερη περίπτωση αδιαφόρησαν για τον εορτασμό της εν λόγω επετείου. Απέμειναν, έτσι τα κόμματα της Αριστεράς, τα οποία πήραν επάνω τους τα του εν λόγω εορτασμού μαζί με τις αρχές του ΕΜΠ και μερικούς άλλους φορείς. Μεταξύ μας, θα ήταν παράδοξο κόμματα, που φιλοξενούν αρνητές του Πολυτεχνείου, να αποδεχθούν τον εν λόγω εορτασμό και να συμμετάσχουν σε αυτόν.
9. Τα επεισόδια, που έλαβαν χώρα κάποιες χρονιές, με αφορμή τον εορτασμό της συγκεκριμένης επετείου, είναι εξ ορισμού καταδικαστέα και δεν έχουν καμμία σχέση με το νόημα του Πολυτεχνείου.
10. Ακόμα και σήμερα, θεωρώ, ότι η επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί μια σημαντική εορτή, ένας ελάχιστος φόρος τιμής για όσους αγωνίστηκαν σε ζοφερές εποχές εναντίον ενός απολυταρχικού καθεστώτος – η σύγκριση του παρόντος με ό,τι συνέβαινε στην Ελλάδα το Νοέμβριο του 1973 δεν αντέχει στη λογική – και ορθώς διοργανώνονται εκδηλώσεις για τον εορτασμό του. Καλώς, λοιπόν, εορτάζεται και θα έπρεπε ως εορτή να έχει αγκαλιαστεί απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.
Facebook: Panagiotis Perivolaris
