Γενόσημα φάρμακα: θα μας δηλητηριάσουν όλους;

Γενόσημα φάρμακα... Τι γνωρίζεις για αυτά; Γενόσημα φάρμακα... Τι γνωρίζεις για αυτά;

(To Zyklon B γράφει την στήλη Sci-Zophrenia στο Fridge.gr)

Ναι, είναι μια από "αυτές" τις μέρες , όπου θα σε αναγκάσω προτού μπούμε στο ψητό να ακούσεις άλλη μία από εκείνες τις άχρηστες ιστορίες μου - σαν γιαγιούμπα με έμενταλ θα ξεχαστώ στις νεανικές μου αφηγήσεις και θα σου ζαλίσω τον έρωτα, γι' αυτό τσίμπα από το ψυγείο μια βανίλια και χώσε την μέσα στο ποτήρι με το κρύο νερό που φιλάω την μασέλα μου για να απολαμβάνεις ένα υποβρύχιο καθώς θα σου αφηγούμαι.

Πολύ πολύ παλιά σε ένα ποταμίσιο πάρτυ σε ένα χαριτωμένο δασάκι, είχε στήσει -την σκηνή- το μικρό Ζαϊκλόνι. Ναι, είχε πάει σε ένα από εκείνα τα ημιχίπικα φεστιβάλ! Πολλές παρέες τριγύρω χαρωπές, νέες και τραγουδιάρες και μια παρέα μαντραχαλάδων,  να την πέφτουν ελαφρώς "κάπως" λίγο πιο πέρα, κάπως μορμολίκια για την όλη φάση -- αλλά δεν μασάμε από τέτοια, free love λέμε, τι και αν είσαι μεσήλιξ! Έσκασε μούρη το βραδάκι, έβγαλε ψύχρα, και το μικρό Ζαϊκλόνι φρόντισε τις γύρω παρέες κόβοντας ξύλα με το μικρό του τσεκουράκι και φτιάχνοντας μια φωτιά.

Όλα καλά και αγαθά, μέχρι που έφτασε η ώρα του ύπνου και ταμπουρώθηκα στην σκηνή μου με το τσεκουράκι βολικά από έξω -- δεν πέρασαν δέκα λεπτά και άκουσα κάπου από το βάθος "ωπα, ρε φίλος!" με τρόπο που μάλλον δεν αναφέρεσαι σε φίλο... Σε λίγο, αργά αλλά σταθερά κάποιος άρχισε να ανοίγει την σκηνή του Ζαϊκλονιού... Άμαθο το μικρό Ζαϊκλόνι, απλά το τράβηξε ξανά κάτω δείχνοντας σε όποιον και να ήταν πως τα τερτίπια του είναι ελαφρώς ανεπιθύμητα. Το φρυδάκι σε αυτό το σημείο σηκώθηκε για τα καλά και παρέμεινε σηκωμένο καθώς από το βάθος ακούγονταν συνομιλίες του στύλ "Ρε τι κάνεις εκεί; Την παλεύεις; - Αναπτήρα ψάχνω... - Ρε στην σκηνή μου;" που προετοίμαζαν το κλίμα για μια ενδιαφέρουσα βραδιά.

Ναι, φτάνει το σημείο που περίμενες: δεν άργησε να ξανασηκωθεί το φερμουάρ της σκηνής μου! Bad Idea φίλος, το κλειτορίδι μου βρισκόταν σε πλήρη στύση! Περίμενα το χεράκι υπομονετικά, μπήκε μέσα ως τον αγκώνα, το έπιασα με θέρμη παρθένας που είδε πρώτη φορά ψωλή Νιγηριανού και έβγαλα το άλλο χέρι μου έξω από την σκηνή να βρω το τσεκούρι -- φυσικά με τους απαραίτητους αλαλαγμούς "το τσεκούρι! Το τσεκούρι". Fast Forward, το τσεκούρι δεν το βρήκα -βρήκα ένα ξέμπαρκο στην πορεία το οποίο τσέπωσα- αλλά κυνήγησα τον φιλαράκο μέσα στο δάσος και αφότου είχαμε ένα... ενδιαφέρον tet-a-tet, τον έφερα πίσω όπου... με τον όλο χαμό που έγινε τον περίμενε όλο το μπούγιο των ατόμων που είχε βάλει χέρι στις σκηνές τους.

Την ικανοποίηση μου την είχα λάβει στο τρυφερό tet-a-tet που είχαμε οπότε σαν καλό Ερισιανό παιδάκι, άφησα και τους άλλους να λάβουν το μερίδιο ικανοποίησης του όχλου. Πάνω στο όλο κλωτσομπουνίδι, ανοίγει το φερμουάρ μιας σκηνής πίσω μου (παρακολουθούσα, είχα marshmallows έτοιμα), βγαίνει ένας τυπάς, τανύζεται, παίρνει φόρα και του χώνει μια κλωτσιά στα πλευρά. "Ρε μαλάκα, την παλεύεις, γιατί με κλωτσάς;" ουρλιάζει ο δαρμένος και όλοι παγώνουν και κοιτάν τον νεοαφιχθέντα φίλο ο οποίος γυρνάει με την ειλικρινέστατη απάντηση "ε, σε βαρούσαν όλοι!".

Το παραδέχομαι, δεν ήταν τόσο καλή όσο η ιστορία μου με την βιβλιοθήκη ή εκείνη που παρουσιάστηκα στο Ξέπατο Συμβούλιο -- αλλά μου θυμίζει πολύ την τάση του ανθρώπινου είδους να ακολουθεί τον όχλο, εκμηδενίζοντας το IQ έκαστου του  συμμετέχοντος και μετατρεπόμενο σε ένα hive mind που απλά αντιδρά, πολλές φορές μάλιστα βλακωδέστατα. Είναι οι φάσεις που θα ορμήξεις μέσα στο μπούγιο να ρίξεις και εσύ την κλωτσιά χωρίς να γνωρίζεις ποιον βαράνε και για τι. Είναι εκείνες οι φάσεις που θα αρχίσεις να ουρλιάζεις για πράγματα που δεν γνωρίζεις, επειδή απλά ουρλιάζουν και οι γύρω σου. Είναι η φάση που θα αποδείξεις πόσο εύκολα χειρίσμο ον είσαι, όταν θα ανησυχήσεις επειδή σου είπαν πως πρέπει να ανησυχείς για το Χ θέμα και βλέπεις όλους τους άλλους γύρω σου να ανησυχούν διότι... και αυτούς τους είπαν το ίδιο. Είναι η φάση που κλεισμένος στην τουαλέτα σου, θα μπεις στον πειρασμό και βουτώντας το δαχτυλάκι σου στην πουτίνγκα σοκολάτας που μόλις έβγαλες θα το φέρεις στο στόμα σου και θα το πιπιλήσεις - τόσα δισεκατομμύρια μύγες δεν γίνεται να κάνουν λάθος που το λατρεύουν!

Η συγκεκριμένη περίπτωση που μου θύμισε όλα τα παραπάνω και προκάλεσε αυτή τη λογόρροια είναι ο όλος χαμός που γίνεται για τα "γενόσημα φάρμακα", που θα διαβάσεις από εδώ και απο εκεί και που θα ακούσεις αρκετές φορές στην τηλεόραση. Ποια γενόσημα; Αυτά που θα αρχίσουν τώρα με τον νέο νόμο να "μας" συνταγογραφούν - αφού "μας" ψέκασαν. Κακός χαμός; Μα φυσικά! Αυτά τα γενόσημα είναι ο θάνατος ο ίδιος!  "Θα μας δηλητηριάσουν με φάρμακα χαμηλής ποιότητας"! "Θα πεθάνει κοσμάκης". E, αν δείτε τον κοσμάκη πείτε του πως την γάμησε, τον ψάχνω με το τσεκούρι διότι πολλές φορές μιλάει για πράγματα για τα οποία δεν έχει ιδέα. Ορισμένες φορές μάλιστα και για πράγματα που απλά τώρα αυτός τα πήρε πρέφα, και τώρα άρχισε να αντιδράει διότι... τώρα του το σέρβιρε η επικαιρότητα. Έσυ αναγνώστάκη έχεις κάποια ερώτηση για αυτά; Ρίξε μαέστρο μια πενιά για τα γενόσημα...

Τι είναι αυτά τα γενόσημα για τα οποία κοντεύω να αναπτύξω άποψη χωρίς να γνωρίζω τίποτα για αυτά;

 

Ως γενόσημο φάρμακο ονομάζεται το φάρμακο που περιέχει "την ίδια" δραστική ουσία με το ορίτζιναλ επώνυμο και στην ίδια δόση, ένα φάρμακο το οποίο είναι "ουσιωδώς όμοιο" με το επώνυμο. Αν σε σφίγγει υπερβολικά η "γραβάτα" και θες να το ακούσεις διαφορετικά, δες το κάπως έτσι: τα γενόσημα φάρμακα είναι φάρμακα "φασόν", φάρμακα "μαϊμούδες", αντίγραφα - "όχι Δημήτρης, Μήτσος", "Όχι Lexotanil, Notorium". Αν γνώριζε η γιαγιά σου, πολύ απλά θα σου  έλεγε πως είναι "το ίδιο φάρμακο με άλλο όνομα" και κατεχόμενη από κατοχικό σύνδρομο θα συμπλήρωνε πως είναι "πιο φθηνό".

Πριν βιαστείς να κρίνεις από αυτές τις εκφράσεις σκέψου πως εδώ δεν μιλάμε για κάποιο τσαντάκι του Λούη που ακούει Βουητά, του οποίου απομίμηση σου πουλάει κάποιος Πακιστανός - αν και στην οικονομική/εμπορική φύση του ζητήματος οι δυο καταστάσεις "συγγενεύουν". Βλέπεις, ο λόγος που το Πακιστάνι με τις "μαϊμούδες" θα ακούσει βουητά και θα δει βραχιόλια, αν οι τσάντες φέρουν "λαθραία" το σηματάκι LV, είναι διότι αυτά τα δυο χαριτωμένα γραμματάκια συνοδεύονται από ακόμα δυο λιγότερο χαριτωμένα: "TM", trademark, κοπιραϊτιά που λεν και στο χωριό. Αυτα προστατεύουν την παλαβή μουστακαλού, να μην της κλέψεις την "δημιουργία" - κοινώς να μην καρπωθεί κάποιος άλλος χρηματικά το οποιοδήποτε στάτους σου προδίδει η κατοχή μιας τέτοιας τσάντας. Στα φαρμακευτικά σκευάσματα υπάρχει κάτι αντίστοιχο, η γνωστή -πραγματικά δεν χρειαζόσουν τις παραπάνω γελοιότητες- πατέντα, αυτή την φορά με την καθαρά "εμπορική" έννοια.

Εν αντιθέσει με το TM του Luis Vuitton που προστατεύει απλά status, άντε και σχεδιαστική δεινότητα, μια πατέντα ενός φαρμάκου πάει κάπως έτσι: "κοίτα φιλάρακο, εγώ για να φτιάξω αυτό το ματζούνι έπρεπε να σχεδιάσω εκατοντάδες μόρια, να τα συνθέσω, να αρχίσω να τα δοκιμάζω αν έχουν την δράση που θέλω και σε τι ποσότητα την έχουν και από αυτά να επιλέξω ένα, το πιο δραστικό - θέλω κάπως να εξασφαλιστώ". Όχι, εδώ δεν τελειώνει η ιστορία, ίσα ίσα εδώ είναι που αρχίζει -- με δοκιμές επι δοκιμών να αποδειχθεί αν είναι ασφαλές, πρώτα σε ζώα και μετά σε ανθρώπους, να βρεθεί αν θα σε κάνει να γεννήσεις παιδιά τέρατα ή αν θα βγάλεις καρκίνο, μέχρι και στις τρίχες της μύτης σου (εδώ να δείς... internal memo και συνομωσίες),  και όταν όλα αυτά τελειώσουν (βλέπε δεκαετία)  το φάρμακο μπορεί να "βγει" στην αγορά. Εδώ έχεις ακόμα ένα βήμα, να βάλεις έναν καλοπληρωμένο-το-καλό-που-σου-θέλω χημικό μηχανικό να οργανώσει μια μαζική σύνθεση (scale up) του φαρμάκου, πράγμα καθόλου απλό (δεν αρκεί απλά να πολλαπλασιάσεις αντίστοιχα τις ποσότητες των αντιδραστηρίων!).

Τα παραπάνω είναι ένας χορός εκατομμυρίων! Η πατέντα λοιπόν που θα πατήσεις στο τέλος -και για την οποία πληρώνεις έξτρα παχυλό νταβατζιλίκι- σου εξασφαλίζει πως ΜΟΝΟ εσύ μπορείς να το κατασκευάσεις και να το πουλήσεις, και αν το κάνει κάποιος άλλος ο "νταβατζής" που πλήρωσες θα του κόψει τα αρχίδια Αν το συνδυάσεις έξυπνα και με "trade secret" -που το κάνεις γιατί σε συμφέρει- τότε η τελική μέθοδος παραγωγής σου (αρχικά υλικά, χημικές αντιδράσεις) παραμένει "μυστική" άρα και να θέλει ο άλλος δεν μπορεί να σε αντιγράψει.

Όλα αυτά εννοείται πως μπαίνουν στην τελική τιμή του φαρμάκου που θα πληρώσεις εσύ ή το ταμείο σου (εσύ) συν φυσικά και την διαφήμιση που θα ρίξει η κάθε εταιρεία για το νέο της θαύμα! Η όλη φάση όμως της πατέντας έχει ένα μεγάλο catch: δεν είσαι αιώνιος κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων και το να ανανεώσεις την πατέντα είναι κάπως δύσκολο! Με το που λήξει η πατέντα, όποιος θέλει μπορεί να κατασκευάσει το φάρμακο και... εγένετο τα γενόσημα! Εδώ είναι που ορμάνε εταιρίες από τριτοκοσμικές χώρες όπως Πακιστάν, Ινδία, Ελλάδα κ.α. και αρχίζει το πάρτυ!

Ωχ, όρμησαν τα κοράκια! Θα μας δηλητηριάσουν με φάρμακα αμφίβολης ποιότητας, γι' αυτό είναι τόσο φθηνά!


Φοβόσουν που φοβόσουν τα φάρμακα, τώρα δεν θα μπουκώνεις ούτε ασπιρίνη... Παρ' ότι σου λέει το μικρό σου μυαλουδάκι, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά - απλά εγώ στα κάνω λίγο πιο απλά για να τα πιάνεις. Οι εταιρείες που θα ορμήσουν να εκμεταλλευτούν το νομικό άνοιγμα έχουν ένα προβάδισμα και μια δυσκολία. Το προβάδισμα που έχουν είναι πως δεν χρειάζεται να κάνουν όλη την έρευνα και την ανάπτυξη του φαρμάκου, ούτε να αποδείξουν πως το φάρμακο που κατασκευάζουν είναι ασφαλές ως χημική οντότητα: από αυτή την δουλειά και την δαπάνη εκατομμυρίων και δεκαετίας τους έσωσε η αρχική εταιρεία, δεν χρειάζεται λοιπόν να τους πληρώσεις εσύ αυτά τα έξοδα.

Η δυσκολία είναι πως πολλά σημεία που καλύπτονται από trade secrets θα πρέπει να τα ανακαλύψουν μόνοι τους, ίσως να σκεφτούν το δικό τους συνθετικό μονοπάτι προς την δημιουργία της ουσίας αλλά επίσης να βρουν και τι έκδοχα χρησιμοποιεί το χάπι και σε τι αναλογίες.

Το πρώτο κομμάτι ίσως είναι δυσκολάκι, αλλά γι' αυτό υπάρχουν τα τσακάλια οι χημικοί και οι χημικοί μηχανικοί: σε αυτό το σημείο εννοείται πως γίνονται έλεγχοι ώστε όποια συνθετική μέθοδος και να χρησιμοποιηθεί, η δραστική ουσία να παραμένει η ίδια (Duh!) και να μην υπάρχουν υπολλείματα αντιδραστηρίων στο τελικό προϊόν -- που όντως θα μπορούσαν να δηλητηριάσουν κάποιον!

Το δεύτερο κομμάτι αφορά την, γνωστή σε όλους τους φαρμακοτρίφτες, "φαρμακοτεχνική μορφή" - δηλαδή πως το φτιάχνεις σε χάπι, σε σιρόπι, σε υπόθετο και πως αυτό το πράμα θα απελευθερώσει μέσα σου την ουσία με τον τρόπο που "πρέπει". Εδώ "σπας" την φόρμουλα σαν χακερόνι με αντίστροφη μηχανική (reverse engineering): χαρτάκι του ορίτζιναλ φαρμάκου ανά χείρας για να δεις τι έκδοχα δήλωσαν ότι περιέχει και φωτιά στα μασίνια που αναλύουν χημικές ουσίες να δεις τι και πόσο από το καθένα έχει μέσα - η πιο δύσκολη φάση εδώ είναι αν η φαρμακοτεχνική μορφή είναι "ιδιαίτερη", κάτι δισκία "διασπειρώμενα" που λιώνουν στην γλωσσίτσα και όχι στα χεράκια (αγαπημένα μου Zyprexa!), κάτι βραδείας αποδέσμευσης ή εκείνα τα high tech λιποσώματα και οι νανοφορμουλιές. Συνθετούλι ε; Και ποιος σου εγγυάται πως τα πουντζάμπια την πέτυχαν την δουλειά; Η δοκιμή βιοϊσοδυναμίας!

Τι είναι η βιοισοδυναμία; Πολύ απλά παίρνεις δυο γκρουπ ατόμων, στο ένα δίνεις το γενόσημο, στο άλλο το αυθεντικό φάρμακο και τους ταράζεις στην αιμοληψία και στις εξετάσεις για να δεις αν και οι δυο βερσιόν ακολουθούν το ίδιο ADME (κλικ πάνω του λέμε!) - δηλαδή αν έχουν την ίδια (ή σχεδόν την ίδια με μικρές αποκλίσεις) απορρόφηση από τον οργανισμό, κατανομή στα όργανα, μεταβολισμό από το συκώτι και τέλος απέκκριση σε κακάκια και ούρα.

Συνήθως για να συμπεράνεις τα παραπάνω -δεδομένου ότι κατανομή, μεταβολισμός και απέκκριση παραμένουν "σταθερά"- αρκεί να μελετήσεις το εύρος της απορρόφησης (βιοδιαθεσιμότητα, bioavailability) και τον ρυθμό της, παράμετροι στις οποίες αποκλίσεις θα μπορούσαν να τροποποιήσουν και τις άλλες και να γίνει ένας κακός χαμός. Με πολύ απλά λόγια και χωρίς βαριές επιστημονιές: αυτό το τέστ εξασφαλίζει πως η νέα μάρκα του φαρμάκου θα πιάσει τα ίδια επίπεδα συγκέντρωσης στο αίμα σου με το "επώνυμο που εμπιστεύεσαι μέχρι τελευταία σταγόνα", χωρίς ούτε να πιάσει μεγαλύτερα επίπεδα (να γίνει τοξικό) ούτε όμως και μικρότερα (άρα να μην μπορεί να ασκήσει την φαρμακευτική του δράση).

Εδώ αξίζει να διευκρινιστεί -για τα εντελώς γκικιά της στήλης- πως για να θεωρηθεί ένα φάρμακο βιοϊσοδύναμο δεν χρειάζεται σώνει και καλά να είναι ίδιο με το "μητρικό", π.χ. μπορεί αντί για υδροχλωρικό άλας το βιοϊσοδύναμο να περιέχει κιτρικό άλας ή ακόμα και εστέρα της (οι χημικοί αναγνώστες της στήλης μου κάπου εδώ ήρθαν σε στύση).

ΟΚ... Και γιατί εγώ βρέθηκα να ουρλιάζω για αυτά;


Βρέθηκες να ουρλιάζεις για αυτά σαν μαϊμού που της βάλαν' νέφτι στον κώλο, διότι άρχισαν όλοι να ουρλιάζουν για αυτά όταν αναφέρθηκαν κάτι ψιλά για πέρασμα νομικής διάταξης που θα υποχρεώνει τον γιατρό να σου γράφει ένα φάρμακο, γράφοντας στην συνταγή όχι το εμπορικό όνομα του σκευάσματος αλλά την δραστική ουσία! Έτσι, θα παίρνεις την συνταγή , θα την δίνεις στον φαρμακοποιό και αυτός είναι που θα διαλέγει κάποιο σκεύασμα που την περιέχει από τα διαθέσιμα που κυκλοφορούν. Τι με αυτό; Ε, παίζουν διάφορα ενδιαφέροντα...

- Θα φέρει τον γιατρό στο "επίπεδό σου" όσον αφορά τις δραστικές ουσίες! Και αυτός όπως και εσύ δεν θα μπορείτε να προφέρετε την φαρμακευτική ουσία, διότι εσύ την βρίσκεις "χημική" και "παράξενη" και ο γιατρός έχει συνηθίσει σε εύηχα εμπορικά ονόματα (ολόκληρη τέχνη το εμπορικό όνομα του φαρμάκου - ονομάζεται μάρκετινγκ). Ο γιατρός θα αναγκαστεί να ξανανοίξει την φαρμακολογία του... Γνωρίζεις πως πολλοί γιατροί δεν θυμούνται τα ονόματα των φαρμακευτικών ουσιών που χορηγούν; Αν νομοθετούσε το μικρό Ζαϊκλόνι, έτσι για να σπάσουμε λίγη πλάκα, θα επέβαλε για ένα μήνα συνταγογράφηση του φαρμάκου με αναγραφή της δραστικής ουσίας κατά πλήρη ονοματολογία IUPAC!

- Θα αλλάξουν τα πράγματα για τους "φαρμακάδες" (αργκό των γιατρών για τους φαρμακευτικούς αντιπροσώπους). Ναι, πλέον δεν θα μπορείς να κατηγορήσεις τον γιατρό πως σου γράφει το συγκεκριμένο φάρμακο για να έχει όφελος, για να τα αρπάζει από την εταιρεία - με λίγα λόγια δεν θα μπορείς να τον κατηγορήσεις για κάτι που κάνεις και εσύ εκτενώς υπό άλλο πρίσμα (θυμήσου την πολιτική σου παράταξη στο πανεπιστήμιο, τα πάρτι της και τις σημειώσεις που σου έδινε για να πάρει τον ψήφο σου. Θυμήσου το βόλεμα για το οποίο αργότερα πούλησες την ψήφο σου - και ως παππούς μην ξεχάσεις να θυμηθείς τα μικροταξιδάκια που σε πήγαινε "το κόμμα"). Πλέον ο φαρμακοποιός θα κρατάει τα ηνία οπότε ο κουστουμάτος φαρμακάς ίσως πάει σε αυτόν να τον πείσει να σου δώσει το δικό του σκεύασμα, με αντάλλαγμα τα παραμύθια της Χαλιμάς. Ο φαρμακοτρίφτης με την σειρά του θα σου γράψει το φθηνότερο σκεύασμα, διότι πλέον ως "μορφωμένος περιπτεράς" θα σε χάσει από πελάτη αν σου γράφει τα "ακριβά" ενώ ο παραδίπλα σου γράφει τα "φθηνά" - θα σε χάσει από πελάτη διότι αλλάζεις ευκολότερα φαρμακοποιό από θεράποντα γιατρό, που παλιότερα "ανεχόσουν" όλα του τα "συνταγογραφικά βίτσια".

-Το παραπάνω θα σου προκαλέσει σύγχυση διότι θα τριγκάρει μέσα σου ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης που ο Έλληνας το έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο: ένα μείγμα "εύκολου θαμπώματος" και κλασικής φτωχομπινεδιάς. Ναι, αναφέρομαι σε εσένα που κρίνεις τα πάντα με την τιμή τους, που αν είναι φθηνό δεν είναι καλό - και που κάλλιστα ξυπνάει μέσα μου τον διακαή πόθο να σε υπερχρεώσω. Γιατί θα πεις αργότερα πως οι υπηρεσίες του Ζαϊκλονιού ήταν άψογες και αυτό καλός επαγγελματίας, ενώ αντιθέτως αν σε χρέωνα φθηνά δεν θα σου γέμιζα το μάτι και δεν θα με διαφήμιζες παραπέρα. Συνάμα όμως είσαι και το τυπάκι με το μετακατοχικό σύνδρομο του "κοιτάω να σώσω μέχρι και σέντσι, ρίχνω μπουνιές για δέκα λεπτά του ευρώ". Οπότε τι θα κάνεις; Θα πάρεις το "ακριβό μα καλό φάρμακο"; Θα νικήσει ο τζάμπας που ζει μέσα σου και θα πάρεις το φθηνό; Και αν πάρεις το φθηνό μήπως αυτό και μόνο το χαρακτηριστικό του θα δράσει πάνω σου ως "nocebo" (τον evil twin να 'ουμ' του Placebo) και θα σου εκδηλώσει παρενέργειες ή θα νιώθεις πως δεν δουλεύει;

- Αυτό όμως δεν προκαλεί σύγχυση μόνο σε εσένα αλλα προκαλεί σύγχυση και πονοκεφάλους και στους ιδιοκτήτες ελληνικών φαρμακευτικών εταιριών. Ελληνικές φαρμακευτικές εταιρείες; Ναι υπάρχουν - μην μου πέσεις όμως από την καρέκλα σου από την έκπληξη, δεν κάνουν "research" ούτε φτιάχνουν νέες επαναστατικές φόρμουλες. Φτιάχνουν γενόσημα εδώ και περίπου δεκα χρόνια, κάποιοι λεν' τα διπλάσια - και εσύ τα τρως χωρίς φυσικά να έχεις σκεφτεί πως είναι γενόσημα και χωρίς να έχεις κάποιο πρόβλημα με αυτό! Αυτοί οι μάγκες λοιπόν θα βρουν χοντρό ανταγωνισμό αν ινδικές, πακιστανικές ή άλλες φαρμακευτικές εταιρείες "τέτοιων χωρών" αρχίσουν να διοχετεύουν τα φάρμακα τους στην ελληνική αγορά: οι τιμές τους είναι σαφέστατα χαμηλότερες και δεν μπορεί να τις χτυπήσει ο έλληνας φαρμακοτέτοιος εκτός αν αρχίσει να πληρώνει τους εργαζόμενούς του με ινδικούς μισθούς. Είπαμε, είσαι φτωχομπινές αλλά ακόμα και εσύ ΔΕΝ σκύβεις τόσο, θα αρνηθείς να δουλέψεις για τρεις κόκκους ρύζι την ώρα.

Πέραν των παραπάνω, τα γενόσημα για την Ευρώπη είναι παλιά υπόθεση. Υπάρχουν αυστηροί έλεγχοι οπότε δεν θα δηλητηριαστείς από τις ινδικές προσμίξεις, όπως επίσης υπάρχει κάμποση πείρα τεσταρίσματος προϊόντων για βιοϊσοδυναμία. Αν αυτοί οι έλεγχοι τηρηθούν τότε δεν έχεις να φοβηθείς και πολλά - ίσως καμμιά αλλεργική αντιδρασούλα σε κάποιο έκδοχο, επειδή το γενόσημο φάρμακο αντί για την μαλτόζη του αυθεντικού περιέχει λακτόζη, τίποτα δηλαδή που πρέπει να σε πανικοβάλει. Στην χειρότερη δοκιμάζεις άλλο γενόσημο ή λες στον φαρμακοποιό σου να σου δώσει το "σχεδόν status symbol" ορίτζιναλ ακριβό φάρμακο.

Σε περίπτωση που θέλεις να ενημερωθείς για τα φάρμακα που κυκλοφορούν στην αγορά μπορείς να επισκεφτείς το website του Γαληνού, να βάλεις εμπορικό όνομα ή φαρμακευτική ουσία και να δεις τι κάνει το φάρμακο που σου συνταγογράφησαν, με ποια άλλα εμπορικά ονόματα κυκλοφορεί στην χώρα, από ποιές εταιρείες και σε τι τιμές.

Τέλος, για όποιον έχει μείνει με την απορία, αποδείχθηκε πως το τσεκούρι με το οποίο έπαιξα τον τύπο ήταν το δικό του, ντροπής πράματα!  Το δικό μου το είχαν πάρει 2 σκηνές πιο πέρα να κόψουν ξύλα.

Ως το επόμενό μας τετ-α-τετ , Προσοχή στις Υστερίες...Διάβασε και μάθε πριν ουρλιάξεις, λυπήσου τα αυτιά των διπλανών σου.

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ