Η ασφαλέστερη καταστροφή δεδομένων - θερμίτης!
(Το Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-Zophrenia στο Fridge.gr)
Είσαι από αυτούς που θεωρούν τους –πλέον- παραδοσιακούς καλοκαιρινούς εμπρησμούς δασών, έργο κάποιου δυστυχισμένου μαλάκα που δεν αγαπάει όσο εσύ τη φωτιά αλλά το κάνει για τα φράγκα που του δίνει κάποιος «μεγάλος»;
Θεωρείς πως ο υπέρτατος στόχος δεν είναι ένα κακομοίρικο δάσος (εξάλλου αυτό σου δίνει οξυγόνο για τις φωτιές σου) αλλά το μέταλλο; Έχεις βάλει στοίχημα με τους φίλους σου ποιος θα καταλήξει νοσοκομείο με τον πιο πρωτότυπο αυτοτραυματισμό που θα κάνει γιατρούς να σκίζουν τα πτυχία τους και τη μάνα σου να βλασφημήσει την ώρα που κάπνιζε κράκ όταν ήταν έγκυος σε εσένα;
Μην ψάξεις παρακάτω! Η Pateras Productions σου έχει την λύση! Ο Θερμίτης της Pateras Prods είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να κάνεις τους πάντες να ανησυχήσουν για το τι παίζει με την πάρτη σου και αν είσαι τυχερός/τυχερή να τραυματιστείς με τρόπο που θα γίνεις το επίκεντρο της παρέας!
Με θερμοκρασίες που φτάνουν τους 3000 βαθμούς κελσίου, αρκετά πιο καυτό από τα dvd οποιασδήποτε Τζούλιας, ο θερμίτης είναι ένα μίγμα μετάλλων εύκολο να παρασκευαστεί που απολαμβάνει μια πλειάδα εφαρμογών. Έχει χρησιμοποιηθεί για την ένωση σιδηρογραμμών, σε χυτήρια σιδήρου, όπως επίσης σε εμπρηστικές χειροβομβίδες του αμερικάνικου στρατού και σε εμπρηστικές βόμβες στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Ο θερμίτης παρασκευάζεται με ανάμιξη σκόνης αλουμινίου και οξείδιου του τρισθενούς σιδήρου σε αναλογία 2 προς 1, η οποία όταν αναφλεχθεί, λαμβάνει χώρα μια εξώθερμη αντίδραση οξειδοαναγωγής η οποία περιγράφεται από τον τύπο:
2 Al + Fe2O3 = 2Fe + Al2O3 + μεγάλα ποσά θερμότητας!
Επειδή πιθανότατα στο μάθημα της χημείας ήσουν μεταξύ τρίτου και τέταρτου ονείρου, ας το μεταφράσουμε τούτο σε απλά ελληνικά, με όσες ανακρίβειες και υπεραπλουστεύσεις δημιουργεί κάτι τέτοιο. Ουσιαστικά ο θερμίτης είναι ένα μίγμα σκόνης αλουμινίου (σκέψου κουτάκια κοκα-κόλας, αντικαπιταλιστή μου εσύ!) και σκουριάς του σιδήρου - ναι, κοινής σκουριάς. Το αλουμίνιο είναι ένα μέταλλο αρκετά αντιδραστικό και όταν μέσα στο μίγμα θερμανθεί μπορεί να πάρει τα «οξυγόνα» από τη σκουριά (άρα το αλουμίνιο οξειδώνεται) μετατρέποντας την σκουριά σε σίδηρο (άρα η σκουριά ανάγεται σε σίδηρο), μια διαδικασία η οποία απελευθερώνει πολύ ενέργεια και λιώνει τον σίδηρο.
Ο λιωμένος σίδηρος, χαρούμενος με την τόση ενέργεια που απελευθερώθηκε, ξεχύνεται πάνω σε οποιαδήποτε επιφάνεια είχε την… τύχη να φιλοξενεί το δοχείο που περιείχε τον θερμίτη. Αν παίρνεις το Ritalin σου, ίσως να θυμάσαι από το προηγούμενο άρθρο περί πυροτεχνημάτων τον όρο οξείδωση: ναι, και σ' αυτή την περίπτωση υπάρχει οξειδωτικό, μια ουσία που παρέχει στην αντίδραση οξυγόνο, αυτή είναι η σκουριά. Κατά συνέπεια ο θερμίτης μπορεί να συνεχίζει να καίει και κάτω από το νερό χωρίς εξωτερική πηγή παροχής οξυγόνου.
Δεν σβήνει με το νερό, ίσα ίσα αν κάποιος δοκιμάσει να τον σβήσει με νερό, εκρήγνυται εκτοξεύοντας τριγύρω στάλες ρευστού μετάλλου θερμοκρασίας άνω των 2500 βαθμών κελσίου, κάνοντάς το μια υπέροχη ιστορία για να αφηγούνται όσοι φίλοι σου επιζήσουν και παρευρεθούν στην κηδεία σου. Αυτό συμβαίνει διότι όταν το νερό έρθει σε επαφή με τόσο καυτό υλικό, γίνεται απότομα ατμός συμπαρασύροντας το καυτό μέταλλο μαζί του.
Τα παραπάνω αναφέρονται σε έναν τύπο θερμίτη. Υπάρχουν πολλοί τύποι με διαφορετικά μέταλλα, με προϋπόθεση πάντα το ένα μέταλλο που θα χρησιμοποιηθεί να είναι πιο αντιδραστικό από το οξείδιο του άλλου, ώστε να λάβει χώρα η αντίδραση. Εκεί που νόμιζες πως αυτό το υλικό δεν μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικό, έρχονται οι τύποι που έδερνες στο δημοτικό (και σνόμπαρες στο γυμνάσιο και στο λύκειο) να σου βάλουν τα χοντρά γυαλιά που τόσα χρόνια φορούσαν.
Σε εργαστήρια έχουν αναπτυχθεί μορφές θερμίτη που ονομάζονται «νανοθερμίτης» που μπορεί να αναπτύξει μεγαλύτερες θερμοκρασίες. Το μυστικό του νανοθερμίτη έγκειται στο ότι όσο μικρότερα τα σωματίδια (όσο πιο ψιλή η σκόνη τους) τόσο γρηγορότερα και βιαιότερα γίνεται η αντίδραση: η νανοτεχνολογία το φτάνει αυτό στα άκρα, με τόσο ψιλές σκόνες όπου ο κάθε κόκκος να είναι απλά ένα άτομο / μόριο του μετάλλου / οξειδίου. Μελετάται για πού αλλού, κυρίως για στρατιωτικές εφαρμογές που μπορούν να δώσουν συμβατικά (μη πυρηνικά) όπλα τα οποία όμως σε ισχύ δεν θα έχουν να ζηλέψουν πολλά από τα πυρηνικά.
Όσο παράξενο και να σου φανεί ο θερμίτης δεν είναι ιδιαίτερα εύφλεκτος ή επικίνδυνος κατά την αποθήκευσή του! Για να ξεκινήσει η αντίδραση χρειάζεται κάμποση θερμότητα, π.χ., δεν ανάβει με σπίρτο ή με αναπτήρα! Για να ανάψει χρειάζεται φλόγιστρο, λωρίδα μαγνησίου ή sparkler σαν εκείνα που πετάνε σπίθες και τα χρησιμοποιούν στις τούρτες για ντεκόρ. Επίσης, υπο κανονικές συνθήκες ο θερμίτης δεν είναι εκρηκτικός. Η επικινδυνότητα του θερμίτη βρίσκεται όταν είναι αναμμένος, εν μέρει στο ότι καίει σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και εν μέρει στο ότι εκπέμπει έντονη ακτινοβολία UV όπως ο ήλιος με αποτέλεσμα να προκαλέσει καταστροφή στα μάτια όσων τον κοιτάνε απευθείας.
Εν αναμονή μηνύσεων από κάποιο βλακόμουτρο που θα καταφέρει να αυτοτραυματιστεί χρησιμοποιώντας τις παραπάνω πληροφορίες και δείξει στους κατακα(η)μένους συγγενείς του αυτό το άρθρο ως «ηθικό αυτουργό», ας απολαύσουμε μερικά βίντεο με θερμίτη :
http://www.youtube.com/watch?v=rdCsbZf1_Ng
http://www.youtube.com/watch?v=n6mQWzUNInM
Θέλετε και Disclaimer;
Έξτρα πληροφορίες:
Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ
