Αν ανατρέξει κανείς στην εποχή της παραίτησης της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, το 2011, θα ανακαλύψει, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ανήκε στα κόμματα εκείνα, που στηλίτευσαν όχι μόνο τη νομιμότητα και τη σκοπιμότητα της κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά και την παρουσία του ΛΑ.Ο.Σ. στις τάξεις της, με αφορμή την ακροδεξιά ατζέντα του.
Περίπου 3 χρόνια αργότερα, μετά την επιβεβαίωση, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν συγκεντρώνει τον απαιτούμενο αριθμό εδρών για το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, προκύπτει η κυβέρνηση συνασπισμού ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Για όσους παρακολουθούν την ελληνική επικαιρότητα, επρόκειτο για την τελική κατάληξη ενός προσυμφώνου συνεργασίας, που είχε δει το φως της δημοσιότητος μερικούς μήνες νωρίτερα.
Μόνο που ........... ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελεί τη μετεξέλιξη του παλιού ΚΚΕ εσωτερικών, ενός κόμματος που δεν μακροημέρευσε στη Βουλή αλλά έμεινε στην ιστορία για το ήθος του και, κυρίως, για την αμετακίνητη θέση του σε κάποιες αρχές, που χαρακτηρίζουν ό,τι νοείται ως Αριστερά. Μιλάμε για τον πρώην Συνασπισμό, ένα κόμμα που στεκόταν κριτικά απέναντι στην εξουσία και επισήμαινε τον κίνδυνο, που η ακροδεξιά αποτελεί για τη χώρα μας, για το ίδιο κόμμα, που, για να θυμηθούμε δύο παραδείγματα, την εποχή της έξαρσης του Μακεδονικού επέλεξε να κρατήσει χαμηλούς τόνους και, όταν ο «μακαριστός» Χριστόδουλος έδρεπε τις δάφνες του ως τάχαμου προοδευτικός και δυναμικός ιεράρχης, φρόντιζε μέσω των βουλευτών του αλλά και της «ΑΥΓΗΣ» να τον ξεμπροστιάζει, πολύ πριν σκάσουν τα σκάνδαλα και οι κασέτες με τις «σουλτάνες του Αιγαίου» και τους Βαβίληδες. Και, βέβαια, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έπαψε ποτέ να είναι (και αυτός) ο κληρονόμος και θεματοφύλακας της Αριστεράς, που στο μετεμφυλιακό κράτος υπέφερε τα πάνδεινα από τους δεξιούς και ακροδεξιούς της εποχής εκείνης, υφίστατο τις συνέπειες των εκλογών βίας και νοθείας και έβλεπε βουλευτές της να συκοφαντούνται από τα δεξιά έντυπα της εποχής, να δέρνονται ή και δολοφονούνται από τους τραμπούκους της δεξιάς πτέρυγας της ΕΡΕ και αργότερα από τους απριλιανούς πραξικοπηματίες.
Από τις 26.01.2015, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κυβερνά με εταίρο τους Ανεξαρτήτους Έλληνες, πρόεδρος των οποίων είναι ένα πρώην στέλεχος των Κενταύρων, των γνωστών ευγενών κυρίων που ξυλοκοπούσαν και τρομοκρατούσαν κόσμο μέχρι τις αρχές του ‘90, αντισημίτης, υποστηρικτής ποικίλων θεωριών συνωμοσίας, με τσιτάτα από τις οποίες διανθίζει τις ομιλίες του στη Βουλή, λάτρης της συνεργασίας με το πεφωτισμένο καθεστώς Πούτιν, εργοδότης επί σειρά ετών του γνωστού προπαγανδιστή της χούντας, κ. Γεωργαλά, υβριστής όσων δεν συμφωνούν με τις δικές του ανησυχίες γύρω από το αντικείμενο της ιστορίας και της ορθοδοξίας και πιστός της άσκησης βίας σε βάρος όσων πολιτικών ψήφισαν το μνημόνιο. Στο πρόγραμμα των ΑΝ.ΕΛ. περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η μονομερής και εκτός μνημονίων (sic) ανακήρυξη της ΑΟΖ, η εγγραφή στο προϋπολογισμό του κράτους των γερμανικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου, η διοίκηση του ΥΠΕΘΑ από τους αρχηγούς ΓΕΕΘΑ, ΕΛΑΣ και Λιμενικού, η επανεξέταση του καθεστώτος των αδειών των κρατουμένων, της εξαγοράς των ποινών και των προϋποθέσεων της υφ’ όρον απόλυσης (προς το χειρότερο, προφανώς) κ.λπ. Επίσης, Οι ΑΝ.ΕΛ. έχουν καταψηφίσει όλες τις άρσεις ασυλίας των αθώων, κατά την κα. Ραχήλ Μακρή, βουλευτών της Χ.Α., αδιαφόρησαν, όταν πρώην, πλέον, βουλευτίνα τους υποστήριξε στη Βουλή την επαναφορά της θανατικής ποινής ή νεόκοπος βουλευτής τους έγραψε το εμετικό «Ευρώπη των π...σταριών» και, με αφορμή το Νόμο Ραγκούση δεν δίστασαν να αποκαλύψουν το ρατσισμό τους.
Είναι πολύ εύκολη η επίκληση του αποδιδομένου στο Μάο ρητού περί ικανότητας της γάτας να πιάνει ποντικούς, ανεξαρτήτως τους χρώματός της, και της ειδικής ανάγκης, που δικαιολογεί τέτοιες συμπράξεις. Ωστόσο, επειδή δεν μιλάμε για μια εμπορική συνεργασία μεταξύ ιδιωτών αλλά, που να πάρει, για τη συνεργασία ανάμεσα σε ένα αριστερό και ένα ακροδεξιό κόμμα, δεν μπορεί να αγνοηθεί η παντελής απουσία ενός αξιακού πλαισίου, που θα άμβλυνε τις μεταξύ τους διαφορές. Αλλά κάτι τέτοιο ελάχιστα φάνηκε να ενοχλεί το νέο, πλέον, πρωθυπουργό μας.
Δεν διαφωνώ, ότι από καταβολής ελληνικού κράτους οι συμμαχίες ανάμεσα σε κόμματα με συχνά συγκρουόμενες αρχές δεν είναι κάτι σπάνιο. Ούτε έχω αντίρρηση, ότι η νέα συγκυβέρνηση έχει κάθε καλή πρόθεση να ελαφρύνει τους περισσοτέρους πολίτες από τις δυσκολίες, που σημάδεψαν τη ζωή τους την τελευταία πενταετία. Σε καθαρά συμβολικό επίπεδο, όμως, η συνεργασία ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. αφήνει μια γεύση καιροσκοπισμού, όπου η κατάληψη της εξουσίας καθίσταται αυτοσκοπός και στα πλαίσια της επίτευξής του η έκπτωση από τις αρχές της Αριστεράς περνά σε δεύτερη μοίρα. Επίσης, ποτέ στην ιστορία μια κυβέρνηση δεν κρίθηκε αποκλειστικά από τις παροχές της αλλά και από τις πολιτικές επιλογές της, κατά πόσο αυτές την οδήγησαν σε συμβιβασμούς ξένους προς αυτές τις αρχές της και σηματοδότησαν τα πολιτικά ήθη και έθιμα μιας χώρας.
Και αυτά ίσως αποβούν μοιραία για ένα κόμμα, που έκανε σημαία του την κάθαρση του πολιτικού τοπίου, κέρδισε την εμπιστοσύνη χιλιάδων απαυδισμένων με τα πεπραγμένα του δικομματισμού συμπολιτών μας και, τελικά, επέλεξε να συνεργαστεί με ένα κόμμα τσακωμένο με τη λογική και με αντιλήψεις τραμπούκου, ό,τι, δηλαδή, εκφράζει την ακροδεξά.
