Αν σε ένα σοβαρό κράτος ελάμβανε χώρα ένα τραγικό περιστατικό με νεκρούς και αγνοουμένους, ο αρμόδιος υπουργός αυτού του κράτους θα διέτασσε να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να διαλευκανθεί η υπόθεση. Θα διετάσσετο μια ΕΔΕ, θα οριζόταν αμέσως ο επικεφαλής της και οι αρμοδιότητές του, θα του παρέχονταν όλα τα απαραίτητα νόμιμα μέσα και θα αφηνόταν ελεύθερος να ανεύρει τα αίτια της τραγωδίας.
Εναλλακτικά, θα κινούνταν η Δικαιοσύνη αστραπιαία, θα διοριζόταν δικαστικός λειτουργός ασχολούμενος αποκλειστικά με την επίμαχη υπόθεση και η κυβέρνηση θα φρόντιζε, ώστε να μη συναντήσει εμπόδια στο δρόμο του. Ο τρόπος, με τον οποίο η κυπριακή κυβέρνηση χειρίστηκε την τραγωδία στο Μαρί, πιστοποιεί την επιθυμία ενός κράτους να μη δίνει σε τρίτες χώρες λαβή για αρνητικά σχόλια και θα μπορούσε να αποτελέσει ένα παράδειγμα προς μίμηση για τη χώρα μας.
Μόνο που στην Ελλάδα μας η σοβαρότητα δεν περισσεύει και η γνήσια ελληναράδικη αντίδραση του Υπουργού Ναυτιλίας, κ. Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, το απέδειξε και με το παραπάνω. «Ο Μούιζνιεκς και διάφοροι άλλοι θέλουν να προκαλέσουν πολιτικό θέμα στην Ελλάδα», ήταν η περήφανη απάντηση του κ. Βαρβιτσιώτη, ο οποίος απέφυγε να εκφράσει την οδύνη του για το τραγικό συμβάν και, μέχρι αυτή τη στιγμή, ούτε την έχει εκφράσει ούτε έχει παραιτηθεί. Και ούτε πρόκειται να παραιτηθεί. Για διενέργεια ΕΔΕ δεν έχει τίποτα, ακόμα, ακουστεί. Μόνο το Υπουργείο Ναυτιλίας έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία, που δείχνει ένα σκάφος του Λιμενικού να ρυμουλκεί τους μετανάστες στο Φαρμακονήσι, καθώς και μια παραγγελία στο Ναυτοδικείο Πειραιώς να διερευνήσει την υπόθεση (μαζί με πολλές άλλες) και τίποτε άλλο, προς το παρόν.
Όταν εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί κοινό μυστικό, ότι Έλληνες λιμενικοί αντιμετωπίζουν τους μετανάστες απάνθρωπα και τους επαναπροωθούν στην Τουρκία, χωρίς να τους σέβονται και χωρίς να τηρούν τα οριζόμενα στις διεθνείς συνθήκες, που η χώρα μας έχει υπογράψει, ή όταν έχουν δει το φως της δημοσιότητας ουκ ολίγες καταγγελίες για Έλληνες λιμενικούς, οι οποίοι αποφεύγουν παντοιοτρόπως να προσφέρουν βοήθεια σε ναυαγούς μετανάστες, και οι καταγγελίες σε βάρος της χώρας μας από διεθνείς οργανισμούς για κακομεταχείριση των μεταναστών αλλά και οι καταδικαστικές αποφάσεις από διεθνή δικαστήρια ακολουθούν η μια την άλλη, τότε συνιστά μέγιστο θράσος ένα κυβερνητικό στέλεχος να επιτίθεται στους τάχαμου επίβουλους ξένους και να μην αναρωτιέται έστω για μια στιγμή, μήπως, τελικά, υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Ελλάδος, το οποίο χρήζει διερεύνησης, ώστε να εντοπιστεί, να αντιμετωπιστεί επαρκώς και να πάψει να αποτελεί αιτία δυσφήμισης της χώρας. Επίσης, βρίσκω ιδιαίτερα προσβλητικό να εμφανίζει το κράτος μια φωτογραφία ως απόδειξη ότι το Λιμενικό έπραξε το καθήκον του, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο πολλώ δε μάλλον χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια σοβαρή και ανεξάρτητη έρευνα και κάποιο επίσημο πόρισμα, τη στιγμή που έχουν κάνει το γύρο του κόσμου οι σπαρακτικές καταθέσεις των διασωθέντων μεταναστών για την κτηνώδη συμπεριφορά των λιμενικών προς αυτούς.
Θα μπορούσα να προσθέσω και πολλά άλλα, όπως π.χ. το γεγονός ότι ο κ. Πρωθυπουργός δεν έκρινε σκόπιμο να εκφράσει τη θλίψη του για το συμβάν (θυμηθείτε το διάγγελμα της κας. Μέρκελ την επομένη της συλλήψεως των νεοναζί, που είχαν σκοτώσει, μεταξύ άλλων μεταναστών στη Γερμανία, και ένα Έλληνα), όταν, για κάθε ξερόβηχα στελέχους του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., παίρνουν φωτιά γραφίδες και πληκτρολόγια στο κυβερνητικό στρατόπεδο πολλώ δε μάλλον να "αδειάσει" τον κ. Βαρβιτσιώτη και να τον πιέσει να παραιτηθεί. Ότι ο λαλίστατος, όταν αμφισβητείται η αντιστασιακή του δράση, κ. ΠτΔ, δεν έχει, ακόμα, πει το παραμικρό για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι. Ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να "βγάλει λάδι" τους λιμενικούς, λέγοντας ότι ενήργησαν σύννομα (ποια έρευνα και κουραφέξαλα!). Ότι, τέλος, ο επίσης λαλίστατος Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Δένδιας, έσπευσε να συνδέσει την τρομοκρατία με την παράνομη μετανάστευση (τί κρίμα να μη ζει ο Ζεράρ ντε Βιλιέ, να πάρει ιδέες από τα αγλαΐσματα της πολιτικής ζωής του τόπου).
Είτε μιλάμε, όμως, για μια περίπτωση άφρονος και επικίνδυνου πολιτικού είτε για πολλές, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Όσο και αν μας πικραίνει, η τραγική ιστορία στο Φαρμακονήσι αποδεικνύει, για πολλοστή φορά, ότι στερούμαστε ενός σοβαρού κράτους, ως, επίσης, ότι από τη στάση των παραπάνω κυβερνώντων μας προκύπτει, ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει άμεσα στον τρόπο σκέψης τους απέναντι σε τέτοιες ιστορίες. Γι’ αυτούς, πάντοτε πίσω από τις επικρίσεις των ξένων θα κρύβονται σκοτεινά και ακατονόμαστα συμφέροντα, που στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της χώρας μας και στη δυσφήμιση των ανεπιλήπτων Σωμάτων Ασφαλείας μας. Και κάπως έτσι θα προετοιμάζεται το έδαφος για την επόμενη εκατόμβη θυμάτων στο Αιγαίο, ενώ το κράτος είτε θα σφυρίζει αδιάφορο είτε θα αναζητεί τα άγνωστα κίνητρα του κ. Μούιζνιεκς και των "διαφορων άλλων".
