Δίνουμε συχνά νόημα σ αυτά που βαθιά επιθυμούμε μέσα από τις εικόνες μας. Με αυτά που φαντασιωνόμαστε. Η δημιουργία οικογένειας, μια προαγωγή, η μετανάστευση σε μια άλλη χώρα για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, η επιστροφή στην χώρα καταγωγής γιατί έχουν τελειώσει πια οι δικαιολογίες για την νοσταλγία που νιώθουμε.
Σε επίπεδο καθημερινότητας πάλι το προσωπικό νόημα μπορεί να μην είναι τόσο μεγαλεπήβολο αλλα πιο μικρό, πιο "υποτιμημένο" όπως η γυμναστική μετά τη δουλειά, μια σειρά στον καναπέ ή ένα ποτήρι κρασί με ένα δύο αγαπημένους φίλους που μας ζεσταίνουν ουσιαστικά.
Το νόημα ως εξέλιξη της επιθυμίας μας κρύβει μέσα του την έννοια της συνέχειας. Δεν διασπάται σε επιμέρους κομμάτια ανάλογα με την εκάστοτε κατάσταση ούτε είναι διαφορετικό για τον κάθε ξεχωριστό τομέα της ζωής μας.
Αντιθέτως, είναι βίωμα. Πρώτα το νιώθουμε και μετά το κατανοούμε. Μας φροντίζει και μας μαλακώνει. Λειτουργεί σαν να είναι ο αόρατος συνοδοιπόρος μας.
Μ' όποιον τρόπο και αν αποφασίσουμε να δώσουμε νόημα στις αποφάσεις μας, η κάθε προσπάθεια πάντα κρύβει το ρίσκο της αποτυχίας. Μια επαγγελματική αποτυχία μπορεί να μας αφήσει εκτεθειμένους στην αβεβαιότητα , η οποία μπορεί να γίνει ακόμα εντονότερη λόγω κοινωνικοοικονομικών ή άλλων πιέσεων. Αν στο εν λόγω παράδειγμα εξαρχής ορίσουμε το νόημα μόνο από την επιτυχία του συγκεκριμένου επαγγελματικού στόχου, τότε με την πρώτη (δεύτερη ή πολλαπλή) αποτυχία θα πάψει να υφίσταται, καθώς δεν θα είχε μάθει να υπάρχει από μόνο του.
Το νόημα όμως δε βρίσκεται μόνο στο μέλλον αλλά και στο παρόν και το παρελθόν. Το να πετύχουμε τον επαγγελματικό στόχο που επιθυμουμε δεν στηρίζεται μόνο στα θετικά που θεωρούμε πως θα μας φέρει αυτή η εξέλιξη στο μέλλον. Αλλά και στο γεγονός πως με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες μας έχουμε βρει τον πιο αποτελεσματικό τρόπο διαχείρισης των πιθανών αποτυχιών που μπορεί επαναλαμβανόμενα να μπλοκάρουν την επίτευξη του. Ένας γνώριμος τρόπος με τον οποίο μπορεί να λειτουργούσαμε στο παρελθόν είναι μέσω της επιμονής μας στην προσπάθεια παίρνοντας έτσι το ρίσκο άλλης μιας πιθανής αποτυχίας. Ένας άλλος τρόπος πάλι ειναι η γρήγορη εγκατάλειψη του στόχου για λόγους που ως τότε είχαμε πείσει τον εαυτό μας ως επαρκείς ή που μπορεί όντως να ήταν έτσι τη δεδομένη χρονική στιγμή. Επαναλαμβάνουμε έτσι τον οικείο τρόπο με τον οποίο κινούμασταν στο παρελθόν για να διαμορφώσουμε το παρόν μας προκειμένου να επηρεάσουμε τις επιθυμίες μας στο μέλλον.
Παραδόξως, μια από τις πιο γοητευτικές παραμέτρους του νοήματος είναι το στοιχείο της προσωπικής αλλαγής. Καθώς το παρελθόν μας επηρεάζει αλλά δεν χρειάζεται να μας ορίζει, μπορεί αυτή τη φορά να εκπλήξουμε τον εαυτό μας με το πόσο διαφορετικά επιλέγουμε να κινηθούμε σε μια κατάσταση. Συχνά, αυτή η αλλαγή φαίνεται απότομη και μας πιάνει εξαπίνης. Στο βάθος της όμως κρύβει όλο τον κόπο που κάναμε προκειμένου να την αφήσουμε να βγει στην επιφάνεια μέχρι να είμαστε πλέον έτοιμοι γ' αυτήν. Ο κόπος αυτός είναι η αλήθεια μας. Αυτά που δεν χρειάστηκε να πούμε γιατί η προετοιμασία που κάναμε ήταν σιωπηλή και ανήκε μόνο σε εμάς.
Στο παραπάνω παράδειγμα , έχοντας μάθει να εγκαταλείπουμε εύκολα την προσπάθεια μετά από τις πρώτες αποτυχίες, αυτή τη φορά επιλέγουμε να επιμείνουμε και να το κάνουμε διαφορετικά. Ο διαφορετικός αυτός τρόπος είναι ένδειξη της πραγματικής μας επιθυμίας και του νοήματος που έχει αυτή για μας. Έτσι, ξανακοιτάζοντας το παρελθόν με νέο βλέμμα και λαμβάνοντας υπόψιν πιθανούς εξωτερικούς περιορισμούς, διαμορφώνουμε εκ νέου το παρόν μας προκειμένου να εκπληρώσουμε τις επιθυμίες μας στο μέλλον. Αδιαμφισβήτητα, η διαδικασία αυτή δεν περιορίζεται μόνο σε εναν τομέα αλλά όπου παραμονεύει η έννοια της βαθιάς επιθυμίας.
Επιθυμούμε ουσιαστικά με δυναμικό και όχι στατικό τρόπο. Έτσι, μέσα από τη δυναμική της επιθυμίας μας μέσα στο χρόνο το νόημα γεφυρώνει τις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Τις κάνει να επικοινωνούν μεταξύ τους. Επιλέγει έτσι την απλότητα της εξελισσόμενης κυκλικότητας από την απλοϊκότητα της γραμμικότητας. Και μ' αυτό τον τρόπο γίνεται διαχρονικό.
