Η θέληση για δημιουργικότητα

Η θέληση για δημιουργικότητα

Όσο θέλουμε, δημιουργούμε. Όσο επιθυμούμε επίσης δημιουργούμε αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο.

 Η θέληση είναι προϊόν της συνείδησης μας ενώ η επιθυμία μας πιο πρωτόγονη, πιο ενστικτώδης. Θυμίζει τα ζόμπι, τα οποία επιθυμούν να καλύψουν τη βασική τους ανάγκη για τροφή και αυτό τους κάνει σε ένα βαθμό δημιουργικούς στο να τη βρουν. Όμως η δημιουργικότητα τους δεν ξεπερνάει το επίπεδο των αισθήσεων τους. Φτάνει μέχρι εκεί. Μήπως όμως κάποιες φορές λειτουργούμε και εμείς έτσι; 

Συχνά στην καθημερινότητα μας επιθυμούμε να επιστρατεύουμε τη δημιουργικότητα μας μέσω της φαντασίας μας για να δημιουργούμε νέες επιλογές, νέες προοπτικές, να  φύγουμε από το οικείο αλλά δεν το κάνουμε. 

Μια τέτοια δράση προϋποθέτει μετακίνηση, ξεβόλεμα και μεγάλη δέσμευση, την οποία συχνά δεν είμαστε έτοιμοι να πάρουμε. 

Ίσως η θέληση μας να δημιουργήσουμε να μην είναι αρκετή. Η δημιουργικότητα όμως δεν είναι μόνο προνόμιο των καλλιτεχνών.Είναι χαρακτηριστικό των θαρραλέων ανθρώπων. Αυτών που μπαίνουν στη ζωή με  ευθύνη.

Η δημιουργικότητα δε κάνει διακρίσεις. Δημιουργεί τον έρωτα, την νέα ζωή που έρχεται στον κόσμο, τη φιλία, την τέχνη.Γι αυτό είναι παγκόσμια. Γι αυτό δεν επαναπαύεται, δε γοητεύεται από το μέτριο. 

Αντιθέτως καιροφυλακτεί, μας αφήνει λίγο ήσυχους και μετά μόλις παρατηρήσει κάτι που δεν της αρέσει, μας ξεβολεύει, μας ταρακουνάει, μας διευρύνει, μας ολοκληρώνει.

Επικοινωνούμε ολόκληροι, και όχι διασπασμένοι σε ξεχωριστά κομμάτια με τους γύρω μας.

Στο διάλογο με τον εαυτό μας συναντιόμαστε με ακατέργαστες έννοιες οι οποίες προσπαθούν να μας μιλήσουν.Κάτι θέλουν να μας πουν. Εμείς όμως δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να τις ακούσουμε. Τις ακούμε παθητικά αλλά όχι ενεργητικά. Δεν ερχόμαστε σε επαφή με το μέσα μας για να παράξουμε κάτι μαζί του. Και έτσι  καταλήγουμε ζωντανοί νεκροί.

Πώς όταν δεν αλληλοεπιδρούμε με τον εαυτό μας θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους; 

H επικοινωνία μας με τους άλλους δεν μπορεί να επιτευχθεί με παράλληλους  μονολόγους. Χρειάζεται πολύ γερές γέφυρες, χτισμένες από υλικά ανθεκτικά στο διαφορετικό.  Αυτή η ανθεκτικότητα είναι που μας κάνει προσπερνάμε τυχόν διαφορές ή διαφωνίες γιατί είναι υπεράνω των συνθήκων. Είναι επιλογή. Και σαν επιλογή εμπεριέχει τη θέληση, την ευθύνη, την ελευθερία.

Η επικοινωνία ως επιλογή μας ελευθερώνει από περιορισμούς που φαίνονται να την  μπλοκάρουν όπως η διαφορετική γλώσσα ή τα διαφορετικά βιώματα.Χρησιμοποιεί αυτές τις διάφορες για να εξελιχθεί, να διευρυνθεί και να προχωρήσει παραπέρα.

Έτσι εμείς είμαστε αυτοί που δημιουργούμε τις συνθήκες, κάνουμε το ξένο οικείο και τοποθετούμε τις πληροφορίες στο πλαίσιο που τους αναλογούν. Αφήνουμε έτσι χώρο στην ουσιαστική επικοινωνία.

Δε φοβόμαστε να εκτεθούμε. 

Εμπνέουμε και εμπνεόμαστε.

Είμαστε ζωντανοί.

***

Εβελίνα Παπακωνσταντίνου 

Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια