Μια ζωή δίχως τέλος

Μια ζωή δίχως τέλος

Νιώθεις τον αέρα γύρω σου να τελειώνει… Ένα αόρατο χέρι έχει τυλιχτεί με μανία γύρω από το λαιμό σου και νιώθεις να σε σφίγγει όλο και περισσότερο, όλο και πιο σφιχτά. Σαν κάποιος να αποφάσισε ξαφνικά πως μάλλον είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό να σε πνίξει, απαγορεύοντας στο λυτρωτικό αέρα να περάσει μέσα σου.

Ο χρόνος τελειώνει, η ζωή στραγγίζει από μέσα σου και εσύ θα παραμείνεις ένα άψυχο κουφάρι. Άσε με να γυρίσω το χρόνο πίσω, άσε με να σε ελευθερώσω. 

Κανένα αόρατο χέρι δεν είναι αρκετά δυνατό για να σε πνίξει, κανένα φάντασμα του παρελθόντος αρκετά τρομαχτικό για να σε στοιχειώσει. Το μυαλό σου όμως είναι αρκετά δυνατό για να δώσει δύναμη και στον πιο αστείο φόβο. Κάποτε μου είπες πως θέλεις να ζήσεις για πάντα, μα ποτέ δε σε άκουσα να λες πως θα ζήσεις για πάντα. Ποτέ δε σε άκουσα αποφασισμένο, σίγουρο. Φοβισμένος κάθεσαι τα βράδια ανάμεσα στους τέσσερις μισοτελειωμένους τοίχους, που μόνος πασχίζεις να υψώσεις, και λυπάσαι για τη ζωή που κυλάει και χάνεται. Φεύγει μακριά σου και εσύ, μία άβουλη καρικατούρα ανθρώπου, συνεχίζεις να κουβαλάς τούβλα στην πλάτη σου. Να προλάβεις τουλάχιστον να χτίσεις το σπίτι σου, να αφήσεις κάτι πριν φύγεις. 

Ξέχασέ τα όλα. Ξέχνα τι σου έμαθαν, ξέχασε τι έμαθες να επιθυμείς, τι έμαθες πως πρέπει να θέλεις. Γκρέμισε τους τοίχους και βγες έξω. Ξάπλωσε κάτω από τα αστέρια και ρούφα τα μέσα σου. Ένας κατάδικός σου έναστρος ουρανός.

Μα οι κανόνες; Πολλοί σου είπαν πως οι κανόνες υπάρχουν για να τους παραβαίνεις. Άφησέ τους να λένε. Ποτέ δε θα τους παραβούν… Αυτή τους η φράση φανερώνει πόσο δέσμιοι μιας συλλογικής ματαιότητας είναι. Εσύ δε χρειάζεσαι κανόνες, δε χρειάζεσαι νόμους. Εσύ δεν είσαι αγρίμι, δε διψάς για αίμα. Είσαι ελεύθερος να κάνεις τα πάντα, και πάντοτε επιλέγεις το καλό. Εσύ είσαι παιδί. Ένα σοφό παιδί που ποτέ δε θα βάλει τη ζωή του σε βρώμικα, χιλιοχρησιμοποιημένα καλούπια, γιατί σιχαίνεται. Η ζωή είναι γεμάτη κοινωνικά παιχνίδια και εσύ θα μάθεις να τα παίζεις. Μην αφήσεις το παιχνίδι να γίνει η ζωή σου. Η ζωή σου είσαι εσύ. Μία αγνή, παιδική ψυχή που ποτέ της δε θα βρωμίσει πάνω σε αυτή τη γη.

Ζήσε για τα σημαντικά, για εκείνα που κάνουν την καρδιά σου να χτυπάει πιο δυνατά. Ο χρόνος θα αποκτήσει άλλη διάσταση, και εσύ ανάμεσα σε δύο άκρα με άπειρα σημεία, θα ζήσεις για πάντα. Μια ζωή δίχως τέλος. Αυτό μου ζήτησες, μα δε μπορώ να στο δώσω. Λυπάμαι γι’αυτό, εσύ όμως είσαι ο μόνος που θα μπορέσεις να δημιουργήσεις την  προσωπική σου αιωνιότητα. Μην τους ακούς, μην ακούς ούτε εμένα πια… Σήκω και ζήσε.