– Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, ήταν στην παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου («8 λύσεις- κλειδιά για να μπει τέλος στο bullying»- Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ) που γράψατε από κοινού με τον Ματθαίο Γιωσαφάτ. Μου έκανε εντύπωση η στάση σας απέναντι σε μία γυναίκα από το ακροατήριο που έφταιγαν για το παιδί της όλοι οι άλλοι, εκτός από την ίδια... Δεν λαϊκίσατε καθόλου και της μιλήσατε επιθετικά, θυμίζοντας τις δικές της ευθύνες.

Τελευταία είναι σύνηθες παντού να φταίνε μόνο οι άλλοι... Όχι μόνο στις οικογένειες και στο ρόλο των γονέων απέναντι στα παιδιά τους.

Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και μορφωμένοι, φοβούνται την ψυχανάλυση και την ψυχοθεραπεία. Φοβούνται να εκτεθούν σ’έναν ξένο, έναν επαγγελματία, έναν ιατρό της ψυχής.

Φοβούνται ν’αποκαλυφθούν στον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν έχουν, διερωτώμαι, περιέργεια να μάθουν ποιους θησαυρούς κρύβει η ψυχή τους, ποιες πληγές κρατάει ακόμα που χρειάζονται γιατρειά; Πολλοί άνθρωποι διαθέτουν μαθηματική ευφυία αλλά τους λείπει η συναισθηματική.

Θύμωσα... με την έλλειψη θυμού τις στιγμές που είχα κάθε δικαίωμα να νιώσω έτσι και προτίμησα να τον καταπιώ. Θέλω... να μπορώ.

Διάβασα... την τελευταία ποιητική συλλογή της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ με τίτλο «Η Ανορεξία της Ύπαρξης». Μου υπενθύμισε την ομορφιά και το μεγαλείο της ανθρώπινης ύπαρξης όταν αντλείς δύναμη από μέσα σου και αποδέχεσαι την αλήθεια της κάθε μοναδικής σου στιγμής. Μου έφερε στο νου τα λόγια του Κρίστοφερ Χίτσενς απo το σπουδαίο βιβλίο του «Πριν το Τέλος»: «Δεν έχω σώμα, είμαι σώμα»...

Χωρίς εσένα το ρίγος, ο φόβος, η απόγνωση.

Χωρίς εσένα όλα τα πράγματα σημαίνουν θάνατο.

Μέσα στον ίδιο κοινωνικό χώρο υπάρχουν ομάδες που λειτουργούν με βάση διαφορετικά συστήματα αντιλήψεων. Η συνειδητοποίηση αυτών των διαφορών οδηγούν σε σύγχυση και χάος.

Δεν είναι καθόλου εύκολο για ένα άτομο να τοποθετήσει τον εαυτό του απέναντι σε αυτές τις αλληλοσυγκρουόμενες αντιλήψεις.

Η Περιοχή Παγκόσμιας Κληρονομιάς Shark Bay της Αυστραλίας φιλοξενεί την Shell Beach, μία από τις δύο μόνο περιοχές σε όλο τον κόσμο όπου η άμμος της αντικαθίσταται εντελώς από κοχύλια. Φανταστείτε δισεκατομμύρια λευκά κελύφη να καλύπτουν μια τεράστια έκταση...

Βρίσκεται στη δυτική άκρη της αυστραλιανής ηπείρου και εκτείνεται σε 70 χιλιόμετρα, γεγονός που την κάνει να μοιάζει με μια ατέλειωτη θάλασσα κοχυλιών που συναντά τον ωκεανό.

Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν την αγάπη με το συναίσθημα της ευτυχίας.

Ωστόσο, επιστήμονες που μελετούν τις σχέσεις έχουν διαπιστώσει ότι συχνά η αγάπη συνδέεται με τον φόβο.

«Σε παρακαλώ μη μ’ αφήνεις»

Βασικές σκέψεις:

Ανησυχώ μήπως οι άνθρωποι που αγαπάω πεθάνουν ή μ’ εγκαταλείψουν.

Όλα όσα αρνήθηκες...

Αρνήθηκες όλα αυτά που ένιωθες πως ποτέ δεν πρόκειται να κάνεις, όλα αυτά που θεωρούσες ανέφικτα, απραγματοποίητα.

Έπεισες τον εαυτό σου πως δεν τα θέλει. Πώς ποτέ δεν θα τα ποθήσει. Πως σου είναι αδιάφορα, ανούσια...

Οι γονείς συχνά παραπονιούνται ότι ο παππούς και η γιαγιά πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια, δίνουν συμβουλές και επικρίνουν τους γονείς, εκφράζουν υπερβολική αγάπη προς τα παιδιά, τα κακομαθαίνουν, κάνουν όλα τους τα χατίρια και τα κάνουν ανεξέλεγκτα.

Ας σκεφτούμε ότι μέσα από αυτή τη σχέση ο παππούς και η γιαγιά έχουν την ευκαιρία να κάνουν όσα δεν είχαν κάνει ή δεν είχαν προλάβει να κάνουν με τα παιδιά τους.