Μπροστά στον Υπολογιστή ή Εγώ και ο Υπολογιστής μου

14.02.2018
Μπροστά στον Υπολογιστή ή Εγώ και ο Υπολογιστής μου

09.00 Καφές τσεκ, τσιγάρα τσεκ. Τον ανοίγω και ξαναβρίσκομαι μπροστά στην οθόνη του με τη διαστημική ταπετσαρία που δεν θέλω να αλλάξω χρόνια τώρα, γιατί μου δημιουργεί ένα περίεργο άισθημα ασφάλειας και σταθερότητας.

Ανοίγω τα μέιλς, συγχρόνως το φέις, πρώτη γουλιά καφέ, πρώτο τσιγάρο της ημέρας.

Ελπίζω την συγκεκριμένη στιγμή και για τα επόμενα 10 λεπτά να μην με ενοχλήσει κανείς, θεωρώ βασικό να είμαστε μόνοι. Εγώ και ο υπολογιστής μου.

15.00 Ώρα να φεύγω...

Κλείνω ένα ένα τα προγράμματα, ο τεχνικός μου έχει δηλώσει ότι δεν πρέπει να μένει τίποτα ανοιχτό όταν του κάνω αποσύνδεση κι εγώ ακολουθώ πιστά τις οδηγίες του για να μην μου ξαναπάθει καμία ζημιά.

Όταν είχε συμβεί αυτο, 4-5 φορές στο παρελθόν, ένιωθα σαν να έχανα το παράθυρό μου. Που από αυτό το παράθυρο βουτούσα καθημερινά στον ηλεκτρονικό μου κόσμο. Που σε σχέση με τον πραγματικό μου κόσμο, αυτόν εδώ μπορώ να τον φέρνω στα μέτρα μου, να με κάνει να νιώθω καλά, χωρίς ανταπόδοση, χωρίς προσπάθειες, χωρίς εξηγήσεις και τσακωμούς. Χωρίς περιτά. Απλά και τίμια.

Θα μου πεις, αυτό κάνουν και τα ναρκωτικά.. Σε βοηθούν να αποδράσεις.  Ναι, κάπως έτσι λειτουργεί κι εδώ, όμως πρώτον λεφτά για ναρκωτικά δεν υπάρχουν (άτιμη κρίση) και δεύτερον που να τρέχεις τώρα να μπλέκεις με το νόμο;!

Ενώ εδώ, όλα γίνονται με ασφάλεια, οι σελίδες ανοίγουν και με πάνε έκεί που θέλω εγώ.

Και μην νομίζεις... ο μαζοχισμός μου με ακολουθεί κι εδώ όπως και στον πραγματικό μου κόσμο. Θέλω πόνο; Τίποτα πιο εύκολο! Θα τον έχω! Θέλω να ζηλέψω; Το πιο εύκολο; Θέλω να ερωτευτώ; κι αυτό εφικτό. (Αν και το σπορ αυτό δεν δουλεύει σε κάνεναν κόσμο μου.)

'Ομως εδώ έχεις και την επιλογή να πατήσεις το Χ να κλείσεις την σελίδα και να ανοίξεις μια νέα που θα σε πάει αλλού. Τώρα θέλω ταξίδια σκέφτεσαι... οκ, πας και κλείνεις τσακ μπαμ ένα ταξίδι Βαρκελώνη μόνη σου επειδή θες περιπέτεια. Και σε καλη τιμή!  Θα ήξερα εγώ πως είναι να τριγυρνάς στη Βαρκελώνη χωρίς λεφτά επειδή κάποιος μου βούτηξε το πορτοφόλι στο λεοφωρείο, αν δεν είχα τον αγαπημένο μου υπολογιστή; Μ έστειλε εκεί και θα το θυμάμαι μέχρι να πεθάνω!

Οι εναλαγές είναι μαγικές, ανακουφιστικές, δημιουργικές.

21.00 Απογευματινός ντεκαφεινε καφές τσεκ, τσιγάρα τσεκ. Θα με κρατήσουν μέχρι τις 11-12 το βράδυ. Είναι οι καλύτερες στιγμές μου κοντά του γιατι είμαστε στο χώρο μόνο εγώ κι αυτός. Όλοι έχουν φύγει κι εγώ περιμένω αυτές τις ώρες λυτρωτικά, χωρίς τον γνωστό υστερικό ήχο του μαγαζιού. Ησυχία, ηρεμία, μοναξιά όπως ακριβώς τα θέλω.

 

SailAway