Πέντε τρόποι να βιώσεις τον Υπέρτατο Πόνο!

Πέντε τρόποι να βιώσεις τον Υπέρτατο Πόνο!

(To Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-zophrenia στο Fridge.gr)

Ανθρώπινος πόνος σήμερα το θέμα! Όχι, όχι, δεν θα μιλήσουμε για δακρύβρεχτες φάσεις του στύλ "άτιμη γιατί με παράτησες" ή για τη φουκαριάρα την μάνα σου που λέει και ο άλλος. Θα μιλήσουμε κυριολεκτικά για πόνο, τον τύπο του πόνου όταν κατα λάθος ακουμπάς το πυρωμένο μάτι της κουζίνας, όταν  σε σέρνουν πάνω σε ξυράφια ή όταν το πουλί σου μαγκώνει στην ηλεκτρική σκούπα της μάνας σου (δεν θέλω να ξέρω...). Ναι, ναι ήταν ατύχημα αυτό το τελευταίο... Μη γελάς πονηρά λαμόγιο, δεν θα μιλήσουμε ούτε για Passe φάσεις όπως ημι-S&M καταστάσεις του στυλ να ρίχνεις κανα μπατσάκι στα κωλομέρια του δικού σου/δικιάς σου ή λιωμένα κεριά, πολύ 90's κατάσταση, δεν νομίζεις πως ήρθε ο καιρός να τις ξεπεράσεις έτσι ώστε να ακολουθήσεις "ακόμα μια επόμενη μόδα";

 

Προτού μιλήσουμε για καταστάσεις που θα έκαναν το Emo (ναι, ουδέτερο, όχι "τον") να τρέξει μυξοκλαίγοντας στη άνα του αφού πρώτα πετάξει στην τουαλέτα τα φλώρικα ξυράφια του, ας δούμε λίγα πράματα για τον πόνο, μην πει κανείς πως δεν είσαι σοφιστικέ και είσαι απλά φετίχας! Ο πόνος μια ιδιαίτερη παράξενη οντότητα, που σκοπός του είναι κατα κόρον να σε προφυλάξει απο πιθανή βλάβη όπως π.χ., εκείνα τα καρφιά του Trent Reznor που έχωσες βαθιά στα μάτια σου επειδή στο είπε ο Eminem, o Marylin Manson ή οι Rammstein.

Σε όλο σου το σώμα έχεις νεύρα που αισθάνονται τον πόνο, εκτός του εγκεφάλου σου όπου ακόμα και αν κάποιος στον έκοβε φετούλες για να στον τσιγαρίσει πριν τον φάει - εκτός ίσως της διαδικασίας που θα χρειαζόταν για να φτάσει κάποιος ως την λιγοστή λιχουδιά σου. Ίσως να γνωρίζεις πως ο πόνος έχει "ουδό", threshold, δηλαδή ένα "επίπονο" ερέθισμα δεν πονάει παρα μόνο αν η έντασή του περάσει ένα "κατώφλι". Αυτό που ίσως δεν γνωρίζεις είναι το αν ο πόνος μπορεί να πιάσει "νταβάνι", ένα σημείο πέρα του οποίου να μη πονάς και ίσως επίσης να μη γνωρίζεις τι συμβαίνει όταν φτάσεις αυτό το επίπεδο. Αυτό έχουν βαλθεί να ανακαλύψουν όσοι εκθέτουν τον εαυτό τους ενσυνείδητα σε επίπονα ερεθίσματα, μαζοχάκια παντώς είδους! Όταν ο πόνος πιάσει "νταβάνι", το σώμα συμπεριφέρεται πολύ παράξενα προσπαθώντας να τον αντιμετωπίσει : τα αποτελέσματα ποικίλουν απο ευφορία εώς πλήρως εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης. Το αρκετά ενδιαφέρον στην όλη φάση: για να... απολαύσει κάποιος ένα σήμα "επικείμενης καταστροφής" του σωματός του, πρέπει να είναι σίγουρος πως δεν κινδυνεύει πραγματικά!

Για να βιώσει κάποιος τα  παραπάνω, δεν χρειάζεται να μπεί στην ταινία Hellraiser και να κάνει παρεούλα με τους Cenobites, οι άνθρωποι έχουν αρκετή εφευρετικότητα: δεν χρειάζεται να πας στη κόλαση, στη φέρνουν delivery!

Πάμε να δούμε τι έχει ο κατάλογος!

Hook suspension


Τι είναι; Εδώ ο Pinhead έχει σκάσει τρελά χαμόγελα, παίζει να είναι το αγαπημένο του σπόρ! Θυμάσαι στο χωριό τότε που γλυκοκοίταζες μια κοπελίτσα και ο χασάπης πατέρας της σου είπε πως αν σε πιάσει να τη βατεύεις θα σε κρεμάσει απο τσιγκέλι σαν γουρουνόπουλο και μετά απο 2-3 σκηνικά αναγκάστικες να πάρεις την βλαχιά σου και να μετακομίσεις και εσύ στην πόλη; Ε, κάπως έτσι είναι αυτή η φάση, σε κρεμάνε απο τσιγκέλια σε διάφορες στάσεις και εσύ κρέμεσαι στο κενό εν μέσω ηδονής και φρίκης. Υπάρχουν φυσικά μερικά τυπάκια που όχι μόνο δεν θα έφευγαν για την πόλη αν βάτευαν την κόρη του χασάπη, αλλά θα το βιντεοσκοπούσαν και θα το παρέδιδαν σε μορφή DVD στον χασάπη αυτοπροσώπως χωρίς καν να το ανεβάσουν Youporn!

Ποιοι το κάνουν; Προτού κάποιο ανωμαλάκι με ύφος "γνώστη" και "παλιού της σκηνής" σηκώσει το χέρι, ας το κατεβάσει πριν κάποιος Ινδιάνος Mandan του το κόψει και του το βάλει τόσο βαθιά που χρειαστούν τρείς πρωκτολόγοι για να το βγάλουν. Σε προλάβαν φιλαράκο! Οι ινδιάνοι Mandan εξασκούν αυτήν την πρακτική εδώ και αιώνες, στα πλαίσια θρησκευτικής τελετουργίας που ονομάζεται Okipa (από εκεί πήρε το όνομά του το ομώνυμο τραγούδι των Phish). Για να ενηλικιωθεί ένα μέλος της φυλής έπρεπε να κρεμαστεί με γάντζους απο την οροφή μιας μεγάλης σκηνής μέχρι να λιποθυμήσει. Όταν επανερχόταν,του έκοβαν τελετουργικά το μικρό δάχτυλο και απο τα δυο χέρια και τότε μόνο γινόταν άξιο μέλος - πολεμιστής της φυλής. Συνήθως η τελετή γινόταν μια φορά στην ζωή του κάθε μέλους, αλλα υπήρξαν και αρχηγοί της φυλής όπου την είχαν περάσει δυο φορές όπως ο θρυλικός Ma-to-toh-pe. Το "χόμπυ" σε σύγχρονη εκδοχή, ανήκει στην Body Mod Community όπου συμπεριλαμβάνει και άλλα "χόμπυ" όπως Tattoo και Extreme Piercing. Οι γάντζοι, σήμερα πλέον, είναι φτιαγμένοι απο χειρουργικό ατσάλι και συνήθως όπου γίνεται αυτό (σε διάφορα κλάμπ αλλα και σε σπίτια) υπάρχει γιατρός καλού κακού. Πλέον, δεν κόβουν το μικρό δάχτυλο σε όσους συμμετέχουν, χώρια ότι δεν ξέρουν απο που κρατάει η σκούφια της "νέας μόδας" που ακολουθούν κάτι τέτοιον θα ήταν "Too Much" για αυτούς τους μάγκες! Επίσης τους γάντζους δεν τους περνάνε πολύ βαθιά, π.χ., μέσα πίσω από τους μύες όπως η παραδοσιακή τεχνική, αλλα πιο έξω σχεδόν υποδερμικά.

Πονάει; Ε, κάμποσο δεν θα πονάει; Δεν ξέρω αν εδώ το χειρότερο είναι ο πόνος ή το ότι νιώθεις το δέρμα σου να τσιτώνει πιο πολύ και από το δέρμα του Michael Jackson μετά από την 563ή πλαστική του. Ενδιαφέρον πάντως έχει το ότι όσοι το κάνουν αναφέρουν πολύ έντονες εμπειρίες και το βρίσκουν αρκετά λυτρωτικό, από "ένωση με τα πάντα" εώς "ανάσταση" ένα πράμα.

Το Γάντι της Φωτιάς


Τι είναι; Οκ, δεν έχει κάποιο όνομα, μόλις το σκέφτηκα τούτο αλλά τσίμπησες, αυτό μετράει. Τσίμπησες όπως τα μυρμήγκια του γένους Paraponera, που χαρακτηριστικά ονομάζονται Bullet Ants (μυρμήγκια σφαίρες). Περιέχουν μια τοξίνη,την πονερατοξίνη, η οποία αφότου προκαλέσει πόνο σαν να έχεις φάει σφαίρα παραλύει το μέρος όπου σε τσίμπησε. Θεωρείται το πιο επίπονο τσίμπημα εντόμου και ο φρικτός πόνος από ένα και μόνο τσίμπημα κρατάει εώς και 24 ώρες. Η μαγκιά εδώ είναι η εξής: πρέπει να φορέσεις ένα γάντι φτιαγμένο απο φύλλα που περιέχει εκατοντάδες τέτοια μυρμήγκια για 10 λεπτά.

Το έχεις μάγκα μου ;

Ποιοι το κάνουν; Οι Satere-Mawe στον Αμαζόνιο της Βραζιλίας, κανονικοί ψύχηδες λέμε, ένα κράμα Jack Nicholson και Σεϊχίδη δεν θα έπιανε μια μπροστά τους! Οι τυπάδες το έχουν κανονικά, το εφαρμόζουν ως τελετουργία ενηλικίωσης και όσοι πέρνουν μέρος πονάνε μετά για μέρες, με σπασμούς να διαδέχονται την παράλυση στο χέρι! Το καλύτερο; Για να θεωρηθεί κάποιος πλήρες μέλος της φυλής πρέπει να το κάνει 20 φορές! Ξεχάστε αγιαχουάσκες και άλλα τέτοια ξενέρωτα! Εννοείται πως δεν υπάρχει κάτι σύγχρονο αντίστοιχο, θέλει τόνους αρχίδια για να επιχειρήσεις κάτι τέτοιο που δεν τα βρίσκεις ούτε αν κάνεις σκούπα σε παρέλαση τραβεστί του Rio De Janeiro!

Πονάει; Καθόλου! Απλά σου γυρνάνε τα μάτια ανάποδα και η φωνή σου ανεβαίνει 5 οκτάβες έτσι για την πλάκα! Εν τω μεταξύ, μάθε τους στίχους απο το "Παραλύω" της Άννας Βίσση, they will come handy!

Το Έθιμο των Mayoruna

 

Τι είναι; Είναι ένα έθιμο κατα το οποίο καλείσαι να πυρώσεις μια λάμα μαχαιριού, να κάψεις το δέρμα σου σε λωρίδες και μετά να το αφαιρέσεις.

Κάτσε, που πας, μην τρέχεις να φύγεις δεν τελείωσε! Μετά πρέπει να αλείψεις πάνω στις πληγές έκκριμα από τον βάτραχο Phyllomedusa bicolor που περιέχει τοξίνες πεπτιδικής φύσεως (διάβαζε : πρωτείνες)  οι οποίες σε δράση είναι πιο ισχυρές από τη μορφίνη αλλά έχουν αρκετούτσικες παρενέργειες.

Ποιοι το κάνουν; Ερμ... Οι Mayoruna (ή αλλιώς Matse) δεν είπαμε; Αυτή είναι μια φυλή στον αφαλό της βιοποικιλότητας και της ανωμαλίας, τον Αμαζόνιο! Το έθιμο αυτό το πραγματοποιούν κυρίως πριν από το κυνήγι μιας που η τοξίνη από τον βάτραχο αλλά και το σοκ απο το κάψιμο και το ξεφλούδισμα τους τσιτώνουν κανονικά! Πόνος, ανορεξία, εμετοί, παραισθήσεις, διέγερση να εναλλάσσεται την υπνηλία και είσαι σένιος για κυνήγι!

Πονάει; Σαν να σε καίνε, να σε ξεφλουδίζουν και μετά να περνάνε πάνω στις πληγές σου τη γλίτσα ενός παράξενου βατράχου του οποίου το όνομα δεν μπορείς καν να προφέρεις!

Φυσικά και πονάει ρε ηλίθιε! Τα "χαμογελάκια με τον αναπτήρα" και τα σβησμένα τσιγάρα πάνω σου επειδή είσαι και πολύ "emo-tional" είναι παιχνίδια του νηπιαγωγείου μπροστά σε αυτό! Αν θεωρείς πως είσαι extreme με πέντε τατουάζ και κάποιο piercing στη μυτούλα, στο φρύδι ή στον αφαλό πάρε χαμπάρι πως αυτά τα έχει και η τρέντυ Λίτσα!

Εδώ είναι όλα τα λεφτά, να σε βλέπω βαλίτσες για αμαζόνιο και μετά μου μιλάς για χαρντκορίλες!

Scarification


Τι είναι; Είναι κάτι σαν το παραπάνω μόνο που είναι λιγότερο hardcore! Μια μορφή του είναι γνωστή και ως branding, δηλαδή το κάψιμο του δέρματος με διάφορα μέσα από υγρό άζωτο εως πυρωμένες βελόνες και laser. Σκέψου το σαν πυρογραφία πάνω σε άνθρωπο! Άλλες μορφές του είναι η δημιουργία ουλών με κόψιμο ή με κόψιμο και εισαγωγή αντικειμένων κάτω απο το δέρμα. Και στις δυο περιπτώσεις σκόπος είναι η δημιουργία ουλής.

Ποιοι το κάνουν; Αν αρχίσουμε εδώ να απαριθμούμε θα χάσουμε την μπάλα οπότε άστο! Κρατάει απο πολύ παλιά, απο σημάδεμα σκλάβων ως τιμωρία ή εναλλακτικό του τατουάζ για όσους έχουν κάνει ότι piercing υπάρχει στον κόσμο. Το κάνουν πολλά άτομα και τα σχέδια περιλαμβάνουν πάνω κάτω ότι μπορείς να δεις και στο τατουάζ, απο εξισώσεις για τα geeks εώς νεκροκεφαλές ή το όνομα που χάραξες/έκαψες στο μπράτσο σου μετά απο εκείνο το μεθυσμένο πάρτυ όπου έχασες την παρθενιά των αυτιών σου απο έναν τύπο που τον λέγαν "Μπάμπη, Σκύλα!". Ίσως η πιο ακραία μορφή του εφαρμόζεται στην Παπούα της Νέας Γουινέας όπου -το μάντεψες ξεφτέρι μου- ως τελετουργικό ενηλικίωσης χρησιμοποιούν καλάμι για να σκαλίσουν παντού το δέρμα σου και να το κάνου φολιδωτό σαν του κροκόδειλου : εξού και ονομάζονται Crocodile People.

Πονάει; Όσο να 'ναι... Εξαρτάται από τη μέθοδο φυσικά! Σε ορισμένες σύγχρονες πρακτικές όπου το κάνεις σε μαγαζί με τατουάζ, χρησιμοποιούν αναισθητικό αν και πολλοί επιλέγουν να μην το χρησιμοποιήσουν διότι θεωρούν πως η εμπειρία δεν είναι πλήρης χωρίς τον πόνο.

Στην περίπτωση της "πυρογραφίας" ,δεν ξέρω αν είναι χειρότερος ο πόνος ή η μυρωδιά της καμμένης σάρκας: θυμάσαι εκείνη την θεσπέσια μυρωδιά όταν έβαλες φωτιά το σπίτι και έκαψες τους πάντες μέσα και μετά είπες πως σου είπε ένα ξωτικό να το κάνεις; Θυμάσαι πως μυρίζει όταν ο οδοντογιατρός σου τροχίζει δόντι; Έτσι και ελαφρώς χειρότερα!

Καυτερές πιπεριές


Τι είναι; Καλά μιλάμε είσαι εγκεφαλικά νεκρός άν χρειάζεται να ρωτήσεις τι είναι! Είναι οι καυτερές πιπεριές που τις τρώς και αν γελάς διαβάζοντας πως πονάνε, τότε μάλλον τρώς λίγο ή τρώς αδύναμη ποικιλία φιλαράκο! Για να ακριβολογούμε δεν είναι ακριβώς η πιπεριά αλλά η ουσία που περιέχει, η καψαϊκίνη. Αυτή η ουσία δένει σε υποδοχείς -πάμε κινέζικα- βανιλοειδούς, οι οποιοί είναι υποδοχείς που σχετίζονται με τον πόνο απο το κάψιμο (την φωτιά μπρέ!). Αν και δεν σου προκαλεί "ζημιά" μπορεί να σε κάνει να πονέσεις τόσο που να ξεχάσεις έστω για λίγο το όνομα του "Μπάμπη, Σκύλα!", το που μένεις ή το τι σκατά σκεφτόσουν και άφησες τον ανωμαλάρα συμπότη σου να σου χώσει μια μεγάλη κομμάτα της πιπεριάς στο στόμα σου λέγοντας "Μάσα, μάσα, Βούτυρο σε λέω είναι"!

Ποιοι το κάνουν; Να αρχίσω απο τους Μάγιας και τους Αζτέκους που το χρησιμοποιούσαν σαν όπλο πετώντας το στα μούτρα των εχθρών τους ; Να πάω στον μερακλή παππού σου ή σε καυτεροκέφαλους ανα τον κόσμο που γουστάρουν το κάψιμο μέχρι δακρύων; Να καταλήξω στην αστυνομία (όχι,ακόμα με ψάχνουν,δεν πάω κατα εκεί!) που το χρησιμοποιεί με την μορφή pepper spray σε διαδηλώσεις; Η χρήση της καυτερής πιπεριάς είναι πολύ διαδεδομένη, ιδίως στους πιο "ζεστούς" λαούς! Ορισμένες κουλτούρες όπως οι Μεξικάνοι έχουν βασίσει την κουζίνα τους πάνω της και στην νοτιοανατολική ασία της δίνουν της καψαικίνης και καταλαβαίνει!

Πονάει; Ονομασίες πιπεριών όπως "Puta Madre" απαντάνε μόνες τους την ερώτηση! Μπορεί να πονέσει από λίγο εώς αφάνταστα πολύ και αν θεωρείς ότι "έχεις φάει πιπεριές θάνατο", μπορώ να σου εγγυηθώ ότι εκεί έξω κυκλοφορούν πιπεριές που θα σε κάνουν να επαναορίσεις τη λέξη πόνος. Πονάει από λίγο εώς "εκτός κλίμακας", με τις τελευταίες να σε φέρνουν σε μια κατάσταση ευφορίας που θα νομίζεις ότι κάποιο πρεζάκι κλαίει την παραμύθα του διότι του τη σνίφαρες εσύ πηγαίνοντας στο Ινδονησιακό για γεύμα! Για όποιον ψάχνεται να δει πόσο μπορεί να κάψει μια πιπεριά, ας ψάξει την κλίμακα Scoville.

Ραντεβού μαζοχάκια μου την επόμενη φορά!

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ