Ομοιοπαθητική: τι πραγματικά γνωρίζεις ΕΣΥ για αυτή;

Ομοιοπαθητική - "φυσική" και "αποτελεσματική" ; Ομοιοπαθητική - "φυσική" και "αποτελεσματική" ;

(Το Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-zophrenia στο Fridge.gr)

Αυτή τη φορά σου έχω ένα άρθρο που κάλλιστα μπορείς να το προσπεράσεις. Βγες από εδώ, πάνε face, πάνε youtube ή βάρα στο google την λέξη "ομοιοπαθητική". Το σημερινό κείμενο δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι "ακόμα ένα κείμενο για την ομοιοπαθητική στο Ελληνικό διαδiκτuο". Ω ναι, θα σου ρίξω δυο πενιές για αυτό το κουρασμένο θεματάκι - για το οποίο συνήθως γίνεται χαμός. Οι ομοιοπαθητικοί κυνηγάνε τους "άπιστους" να τους ανοίξουν δεύτερο κωλοτρυπίδι, διότι είναι "παραδομένοι στις ανεπιτυχείς μεθόδους της κλασικής ιατρικής" και οι "σκεπτικιστές" ξοδεύουν τζάμπα σάλιο προσπαθώντας να ενημερώσουν και ξεχνώντας πως έχουν να κάνουν με πιστούς...

 

Ή μάλλον αν θέλεις μείνε! Υπάρχει η πιθανότητα να παίξουν τραγελαφικά σενάρια, επικές διαφωνίες, να εμφανιστούν επικροτητές, φωστήρες, διαφωνούντες, πυροκροτητές, δελφίνια, η μαμά σου, ο γιατρός σου, ο τυπάς που η ομοιοπαθητική γιάτρεψε τον θείο του τον Τάκη από καρκίνο όρχεων και εσύ που θα μπεις να μας κράξεις όλους που καλοκαιριάτικα βάζουμε τέτοια θέματα που σε κάνουν να χρειάζεσαι τρία Μοχίτο για να τα διαβάσεις. Η ζέστη δίνει και παίρνει, την προσοχή σου την κρατάω με το ζόρι, οπότε... ας αφήσουμε τις άτεχνες εισαγωγούλες και ας πάμε να δούμε τι στο διάολο είναι αυτή η ομοιοπαθητική!

Τι είναι η Ομοιοπαθητική;

 
Εδώ θα αρχίσουμε κάπως ανορθόδοξα, δεν θα μιλήσουμε περί ιστορίας της ομοιοπαθητικής αλλά θα μπούμε κατευθείαν στο "ψητό", στα "αναγκαία". Το "κουρασμένο" της αρθρογραφίας πάνω στην ομοιοπαθητική μας δίνει την άπλα να σου πω πως τα πολύ βασικά περί της ιστορίας της μπορείς να τα βρεις βάζοντας στον Γούγλη τη λέξη στα ελληνικά ή στα αγγλικά, επισκεπτόμενος το homeopathy.gr ή ψάχνοντας ονόματα, όπως τον γερμανό Samuel Hahnemann ή τον Γεώργιο Βυθούλκα αν προτιμάς τους Έλληνες.

Σε περίπτωση που δεν μπορείς να κάνεις το παραπάνω ή να βρεις στοιχεία με αυτή την μέθοδο πάνε -αν "φοράς" τα ελληνικά Windows- στην "Έναρξη", στα "Προγράμματα", από εκεί επίλεξε "Βοηθήματα" και ψάξε μέσα στο "Για άτομα με ειδικές ανάγκες". Αν δεν βρεις τίποτα, μην κατηγορήσεις τον κατασκευαστή των Windows, πάσχεις τόσο που ούτε η ομοιοπαθητική ούτε η δυτική ιατρική μπορεί να σε γιατρέψει και σίγουρα δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα το προϊόν ενός τυπά που τον περιγράφει πλήρως το όνομα της εταιρείας του.

Η ομοιοπαθητική, όπως τουλάχιστον την ίδρυσε ο Samuel Hahnemann, βασίζεται στο αξίωμα του "Όμοιο θεραπεύει Όμοιο" ή αλλίως "fighting fire with fire" όπως σου λένε οι Metallica, οι Cardigans και ο Davis Daniel. Για να γιατρέψεις δηλαδή έναν ασθενή από κάτι του χορηγείς μια ουσία η οποία προκαλεί τα συμπτώματα που ο ασθενής ήδη έχει. Για παράδειγμα, αν ο ασθενής έχει ξηρό λαιμό, πυρετό ή θολή όραση θα μπορούσες να του χορηγήσεις κάποια ομοιοπαθητική μορφή του βοτάνου Atropa belladonna ή του βοτάνου Datura inoxia. Αν ο ασθενής έχει νευροπάθεια μπορείς να χορηγήσεις ομοιοπαθητικό σκεύασμα υδραργύρου και αν έχει πονοκεφάλους ή διάρροια μπορείς να χορηγήσεις ένα ομοιοπαθητικό σκεύασμα αρσενικού. Ώπα, τι έγινε, ξύπνησες απότομα; Μπορεί να μην γνωρίζεις μπελαντόνες και ντατούρες αλλά σίγουρα αναγνώρισες τον υδράργυρο και το αρσενικό που είναι ισχυρότατα δηλητήρια! Μη βιάζεσαι όμως, η ιστορία έχει συνέχεια - δεν χορηγείς ισχυρότατα δηλητήρια, η όλη "μαγεία" είναι στη φράση "ομοιοπαθητικό σκεύασμα/ ομοιοπαθητική μορφή".

httpv://www.youtube.com/watch?v=6EEOsiJF1X0

Με απλά λογάκια αυτό σημαίνει πως χορηγούμε το φάρμακο σε αραιωμένη μορφή ή ακόμα και σε "ανύπαρκτη" μορφή όσον αφορά τα μόρια της αρχικής ουσίας που περιέχει το τελικό σκεύασμα. Αυτό μπορεί να γίνει με κατ' αλληλουχία διαλύσεις της ουσίας σε κάποιο όγκο νερού. Για παράδειγμα, διαλύεις την αρχική σου ουσία σε 100 σταγόνες νερό, μετά παίρνεις μια σταγόνα από αυτό το διάλυμα και την διαλύεις σε 99 σταγόνες νερό και συνεχίζεις έτσι, παίρνοντας μια σταγόνα από το διάλυμα και διαλύοντάς την σε 99 σταγόνες νερό μέχρι να φτάσεις στην επιθυμητή "δύναμη" διαλύματος.

Ανάμεσα στις διαλύσεις λαμβάνει χώρα και μια επεξεργασία που ονομάζεται "δυναμοποίηση / ενεργοποίηση" που ουσιαστικά είναι ταρακούνημα του διαλύματος έτσι ώστε να "ενεργοποιηθεί". Αυτή η διάλυση και "δυναμοποίηση" μπορεί να γίνει όσες φορές κρίνει απαραίτητη ο ομοιοπαθητικός, π.χ., 30 ή 60 φορές, ουσιαστικά πλησιάζοντας επίπεδα διάλυσης της ουσίας σαν "ένας κόκκος αλατιού στον ωκεανό" και άλλες τέτοιες χαριτωμένες παρομοιώσεις που έχουν χρησιμοποιήσει οι πολέμιοι της ομοιοπαθητικής κατά τους καιρούς. Στο τέλος, το φάρμακο με την επιθυμητή διάλυση ο ομοιοπαθητικός μπορεί να το χορηγήσει στον ασθενή σε μορφή σταγονών, συνήθως όμως το δίνει σε μορφή χαπιών: έχει ρίξει τη σταγόνα πάνω σε λακτόζη ή ζάχαρη και την έχει "πατήσει" να γίνει χαπάκι.

Όσον αφορά την αραίωση, αν αγοράσεις ομοιοπαθητικό φάρμακο θα τη βρεις γραμμένη πάνω του με την μορφή ΧC, όπου Χ αριθμός: 1C σημαίνει 1 μόριο ουσίας προς 100 μόρια διαλύτη, 30C σημαίνει πως για να καταναλώσεις ΕΝΑ μόριο της ουσίας θα πρέπει να καταναλώσεις ποσότητα χαπιών ίση με 1 δισεκατομμύριο φορές την μάζα της Γης (ναι, δεν αστειεύομαι!). Σε μια τέτοια συγκέντρωση, πρακτικά δεν υπάρχουν στο διάλυμα ούτε μόρια νερού που ήρθαν σε επαφή με τα μόρια της της αρχικής ουσίας (ξαναδιάβασέ το, δεν είναι δύσκολο να το πιάσεις!). Το ωραίο με τα παραπάνω; H ομοιοπαθητική υποστηρίζει πως όσο πιο αραιωμένο το διάλυμα τόσο πιο δυνατό, τόσο πιο ισχυρό το φάρμακο.

Μια προειδοποίηση, φυσικά, για όλα τα παραπάνω, είναι πως αποτελούν υπεραπλούστευση της όλης θεωρίας - τόσο που αν τα διάβαζε ο κύριος Βυθούλκας θα ερχόταν προς το μέρος μου με τέτοιες διαθέσεις που θα χρειαζόμουν πρωκτολόγο για να βρω το καπελάκι που έχω στην φωτό μου. Η ομοιοπαθητική έχει και άλλες αρχές όπως "η αρχή του ενός φαρμάκου την φορά" και επίσης η διάγνωση λαμβάνει χώρα σύμφωνα με έναν εμπειρικό κατάλογο, ο οποίος προτείνει ποιο φάρμακο είναι το καλύτερο για ποια συμπτώματα. Εδώ να πω πως ορισμένα συμπτώματα είναι λίγο περίεργα - του στυλ, αν ο ασθενής "έχει όρεξη να φάει λιπαρές τροφές" οπότε βλάκα αναγνώστη, κρίνε μόνος σου...

Ε, κάτσε, αφού μας λες πως δεν έχει ούτε ένα μόριο της αρχικής ουσίας μέσα, πώς δουλεύει η ομοιοπαθητική;

 
Δουλεύει; Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Το παραπάνω ερώτημα επίσης είναι ένα λάθος που κάνουν πολλοί πολέμιοι της ομοιοπαθητικής όταν το υπερτονίζουν, όταν λένε ουσιαστικά πως δεν έχει ούτε ένα μόριο της αρχικής ουσίας - διότι για έναν ομοιοπαθητικό δεν είναι εκεί το θέμα. Η ομοιοπαθητική απαντάει πως δεν βασίζεται σε αυτό, εξού και η διαδικασία της δυναμοποίησης: με την δυναμοποίηση, λένε, πως το νερό λαμβάνει την "ζωτική ενέργεια" της ουσίας. Πιο σύγχρονες και "έξυπνες" απαντήσεις λένε πως το νερό έχει μνήμη οπότε "θυμάται" την ουσία και μπορεί να ασκήσει στο σώμα τις δράσεις της (ακόμα και να συνέβαινε αυτό, σε υψηλές αιραιώσεις μπορεί να μην υπάρχουν μόρια νερού που ήρθαν σε επαφή με την αρχική ουσία, οπότε πώς έχουν την μνήμη της; Ίσως από τα άλλα μόρια νερού που ήρθαν σε επαφή μαζί της;).

httpv://www.youtube.com/watch?v=C0c5yClip4o

Το όλο modus operanti της ομοιοπαθητικής δεν έχει ουδεμία σχέση με την κλασική φαρμακολογία - για την οποία μπορείς να διαβάσεις στο "Φάρμακα: πώς δουλεύουν; Η περίπτωση του αλκοόλ" και στο "Φάρμακα: πώς δουλεύουν; Βουτιά στο ψητό!". Κατά την κλασική φαρμακολογία, μια ουσία για να δουλέψει επιδρά πάνω σε κάτι (ένζυμα, υποδοχείς) και για να γίνει αυτό πρέπει να έχει συγκεκριμένη συγκέντρωση, ώστε "αρκετή" από αυτή να παρεμβληθεί σε αυτούς τους μηχανισμούς. Αυτό χρειάζεται για να υπάρξει παρατηρήσιμο απότέλεσμα: ένα μόριο ασπιρίνης δεν θα σου έριχνε τον πυρετό, διότι πιθανότατα δεν θα διαφύγει του άμεσου μεταβολισμού και ακόμα και να διέφευγε και να έφτανε στο μέρος της δράσης, θα ανέστειλε μόνο ένα μόριο ενζύμου με απότέλεσμα... να κλάσει τα παπάρια στο σαραντάρι που σε ψήνει.

Ο τρόπος λειτουργίας της ομοιοπαθητικής βασίζεται σε "θολές" μνήμες νερού και σε "ακαθόριστες" ενέργειες: ως τώρα πρέπει να το έχεις μάθει το τροπάρι, να έχεις κάνει στο ελάχιστο την βόλτα σου στην μεταφυσική πλευρά του διαδυκτίου: εκεί όπου ακούς αοριστίες, κράτα πολύ μικρό καλάθι, πολύ μεγάλο μεγεθυντικό φακό και έχε πολλές ερωτήσεις.

httpv://www.youtube.com/watch?v=BWE1tH93G9U

Ένα ακόμα θολό σημείο είναι πως πολλές φορές η ομοιοπαθητική θέτει "κανόνες" που είναι... δύσκολο να εξηγηθούν. Το απαγορευτικό της απέναντι σε τσάγια, καφεϊνη και κανέλα είναι μυστήριο: πιο εύκολα και χωρίς ερωτήσεις θα δεχόσουν πως η δεκαπεντάχρονη κόρη σου έμεινε έγκυος όντας παρθένα - παίζει να πίστευες πως κυοφορεί τον νέο Μεσσία, δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που χάβεις κάτι τέτοιο, έτσι μεμέτη μου;

Ακόμη ένα σημείο είναι πως οι πιο ακραίοι ομοιοπαθητικοί συνιστούν απόφυγή "χημικών" φαρμάκων σε συνδυασμό με την ομοιοπαθητική. Ο πρώτος που θα καταφέρει να μου εξηγήσει ποια η ουσιώδης διαφορά του "χημικού" με το "φυσικό", γιατί το "χημικό να είναι "κακό" και το "φυσικό" καλό,  και πως αυτά τα δυο δεν είναι απλά δημιουργήματα του διεστραμμένου ανθρώπινου τσερβέλου που λατρέυει τελεολογίες και δυϊσμούς, κερδίζει έκκριμα της επιλογής του από το σώμα του Μικρού Ζαϊκλονιού (απόστέλλεται σε διακριτική, αεροστεγή συσκευασία στον χώρο σου - κάλεσε τώρα, καυτές κοπέλες περιμένουν ανυπόμονα στην γραμμή για να σε γνωρίσουν).

Όταν ανέφερα πιο πάνω τη λέξη "αξίωμα", που την προσπέρασες χωρίς να της ρίξεις δεύτερη ματιά, ουσιαστικά ανέφερα όλο το ζουμί της φάσης. Ουσιαστικά η λέξη αξίωμα χαρακτηρίζει όλες τις παραπάνω θέσεις της ομοιοπαθητικής. Για να σε βγάλω από τον κόπο να βαράς τα πλήκτρα σου να βρεις τι είναι αυτό το αξίωμα, θα στο μασήσω εγώ και άνοιξε το αφθιασμένο στοματάκι σου να στο φτύσω μέσα.

Και οι επιστήμες έχουν αξιώματα (πάνε κατα φυσική μεριά, να δεις αξίωμα να σου φύγουν τα κλαπέτα) αλλά έχουν μια διαφορά με τα παραπάνω αξιώματα της ομοιοπαθητικής: τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτά και οι εφαρμογές "ακολουθούν", υποστηρίζουν -έστω εμμέσως- μια κάποια εγκυρότητα των αξιωμάτων της εκάστοτε επιστήμης - πράγμα που δείχνει ότι "πιάσαμε το γενικό νόημα, ασχέτως αν δεν γνωρίζουμε επακριβώς πως δουλεύει" αντί του "βασίζομαι σε κάποια αυθαιρεσία που το μόνο που τη σώζει είναι η αδυναμία απόδειξης του εναντίου". Δεν τίθεται δηλαδή εδώ θέμα "Θεού" - το αν προσκυνάς τα κιτάπια μιας κάποιας "φαρμακολογίας" ή μιας κάποιας "ομοιοπαθητικής" λες και είμαστε φίλαθλοι ομάδων, δεν τίθεται δηλαδή θέμα πίστης και ποιανού τα βιβλία είναι πιο έγκυρα, τίθεται θέμα ποιανού τα κοιτάπια προτείνουν προσεγγίσεις που δουλεύουν επαναλήψιμα.

"Ό,τι είναι φυσικό είναι καλό", μια φράση σαν το "Είναι παλαβιάρης ο Χ επιστήμονας άρα είναι ιδιοφυία" ή το ακόμα πιο προσφιλές "Στην αρχή χλευάζουν το καινούργιο και το "πολύ μπροστά", μετά το πολεμάνε και στο τέλος το αποδέχονται". Όχι, μπορεί κάτι να είναι φυσικό αλλά να μην είναι "ασφαλές" ή "καλό", μπορεί κάποιος να είναι τρελάρας χωρίς να είναι ιδιοφυία και μπορεί μια θεωρία να τη χλευάζουν χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι "προωθημένη"/"μπροστά από την εποχή της". Περαστικά σου!

Δηλαδή δεν δουλεύει; Τουλάχιστον δεν έχει παρενέργεις! Αν δεν δουλεύει όμως γιατί τόσοι άνθρωποι αναφέρουν πως θεραπεύτηκαν, γιατί υπάρχουν ακόμα και μεταπτυχιακά σε αυτή και γιατί ορισμένοι γιατροί είναι και ομοιοπαθητικοί; Ρε, μήπως τη σαμποτάρουν την ομοιοπαθητική και την ολιστική ιατρική οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες;

Ωπ, εδώ είμαστε - θα τη σκαπουλάρουμε από τα πολλά επιστημονικοτέτοια (πλην των δυο πρώτων ερωτήσεων) και θα μιλήσουμε λέει σαν "κανονικοί άνθρωποι", σαν σε καφενέ! Ας τα πάρουμε ένα ένα να δούμε τι θα βγει. Καταρχάς οι δυο πρώτες δηλώσεις απαντούν η μια στην άλλη, κατά ειρωνικότατο τρόπο: αν κάτι δεν έχει ουδεμία παρενέργεια τότε αυτό δεν είναι φάρμακο! Τι δήλωση-βόμβα ήταν αυτή; Ελλείψει βαζελίνης (ίσως την απαγορεύει και αυτή η ομοιοπαθητική) σάλιωσε τον πρωκτό σου και πάμε να τη δούμε καλύτερα!

httpv://www.youtube.com/watch?v=kFKojcTknbU

Όπως είπαμε πιο πάνω και σε προηγούμενα άρθρα, ένα φάρμακο έχει δράση διότι αλληλεπιδρά με "μοριακούς στόχους" στο σώμα σου: αυτό το κάνει με το σχήμα του στον χώρο (σκέψου σχέση κλειδιού/κλειδαριάς) όπως επίσης και με τους δεσμούς που μπορεί να αναπτύξει με αυτούς τους στόχους (π.χ.,δεσμούς υδρογόνου που είδαμε στο άρθρο περι νερού).

Το θεματάκι είναι πως το σύμπαν πιθανότατα δεν είναι τελεολογικό, το κάθε μόριο δεν  είναι λες και "φτιάχτηκε" από κάποιον πάνσοφο μάστορα να έχει μόνο ένα σχήμα στον χώρο ή να έχει μόνο μια "χρησιμότητα". Επίσης έχε κατα νου πως πολλοί μοριακοί στόχοι μέσα στο σώμα μας μοιάζουν ο ένας με τον άλλον, διότι προήλθαν από εξέλιξη/επανάληψη/τροποποίηση κάποιων αρχικών δομών με απότέλεσμα να έχουν "συγγένεια" μεταξύ τους όσον αφορά την "δομή" τους και επίσης στο με τι μόρια μπορούν να αλληλεπιδράσουν.

Αν συνδυάσεις αυτά τα δύο θα δεις πως πολλά μόρια μπορούν να "χτυπάνε" πολλούς μοριακούς στόχους μέσα στο σώμα σου, δηλαδή να "κάνουν παιχνίδι" με πολλές διεργασίες και πολλές φορές το "με ποιον μηχανισμό θα κάνουν παιχνίδι" εξαρτάται από την δόση - και αυτό λόγω "εκλεκτικότητας" του κάθε μορίου (έχε πάλι κατα νου πως υπάρχουν πολύ εκλεκτικά μόρια, υπάρχουν και λιγότερο εκλεκτικά).

Μπορεί εδώ να θέλουμε να ρυθμίσουμε τη μια διαδικασία, ενώ η παρεμβολή της ίδιας ουσίας σε άλλη διαδικασία να είναι επιζήμια: να η παρενέργεια, η οποία δεν είναι χαρακτηριστική μόνο των χημικών ουσιών, την έχουν και οι "φυσικές" ουσίες, είναι δηλαδή χαρακτηριστικό των ενεργών ουσιών ανεξαρτήτως προέλευσης. Βάλε μέσα σε αυτά πως ότι ο κάθε ανθρωπος ίσως μεταβολίζει ελαφρώς διαφορετικά το κάθε φάρμακο (με απότέλεσμα ορισμένοι μεταβολίτες ίσως να είναι και αυτοί ενεργοί) και βλέπεις κατευθείαν πόσο πιο σύνθετη γίνεται η εικόνα!

Εδώ θα σου φέρω ένα παράδειγμα από το οικείο σου περιβάλλον, μπας και πιάσεις καλύτερα τα περί εκλεκτικότητας : Έστω η Μαρία -φάρμακο- (ναι, ναι, αυτή που σκέφτεσαι, αυτή που σε πλήγωσε) γουστάρει απεγνωσμένα τους ξανθούς - ένζυμο, υποδοχέας. Αν τη χώσεις μέσα σε ένα κλάμπ θα πάει και θα κολλήσει στον ξανθό και όλα καλά, όλα μέλι. Αν ξάφνου σκάσουν μούρη 100 Μαρίες με τα ίδια γούστα, προτού οι μελαχρινοί αρχίσουν να βλέπουν χαρά στα σκέλια τους από τα Μαράκια θα πρέπει πρώτα να "καταληφθούν" όλοι οι ξανθοί, έτσι ώστε οι Μαρίες που θα απόμείνουν να κάνουν τα κλειτορίδια τους πέτρα και να την πέσουν και στα κακόμοιρα μελαχρινάκια.

Συμπέρασμα; Η Μαρία είναι εκλεκτική, "πιάνει" τον επιθυμητό στόχο (φαρμακευτικό απότέλεσμα) αλλά αν σκάσουν μούρη πολλές τέτοιες τότε πιάνει και άλλους (παρενέργειες). Αντίθετα η Σοφία δεν έχει πρόβλημα, γουστάρει να χαρίζει απλόμπουτα χαρά και υγρασία στον ανδρικό πληθυσμό: βάλε την στο κλάμπ και μπορεί να χτυπησει πολλούς στόχους, αύξησε τον αριθμό των Σοφιών και θα γίνει μπορντέλο το μαγαζί.

Συμπέρασμα: Εκτός του ότι η Σοφία είναι μεγάλο παρτολάκι δεν είναι καθόλου εκλεκτική, οπότε θα παρουσιάσει περισσότερες παρενέργειες σε μικρότερη δόση. Δεν θα ήθελες πραγματικά να με δεις να εξηγώ με τον παραπάνω τρόπο τα βασικά των φαρμάκων σε αμφιθέατρο τίγκα στους πρωτοετείς φαρμακολογίας;

httpv://www.youtube.com/watch?v=QIr3Lo9zlLs

Το θέμα με τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι πως αν το νερό διατηρούσε την "μνήμη" και τη δράση των ουσιών με τις οποίες ήρθε σε επαφή, τότε θα έπρεπε και αυτά να έχουν παρενέργειες παρόμοιες των "συμβατικών φαρμάκων" - εκτός αν θεωρείς πως διά μαγείας, σαν να τα κατούρησαν τα αρκουδάκια της αγάπης ή να τα ευλόγησε ο παπάς της ενορίας διατηρούν μόνο τις "θετικές" δράσεις των ουσιών (θετικές κατά... ανθρώπινα κριτήρια, για σκέψου λίγο μια τέτοια κοσμοθεώρηση τι λέει για τον τρόπο που σκέφτεσαι).

Η μόνη παρενέργεια που μπορούν να έχουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, ιδίως σε μεγάλες αραιώσεις (που... υποτίθεται πως είναι πιο ισχυρά) που έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να περιέχουν μέσα τους έστω και ένα μόριο της αρχικής ουσίας είναι... η δυσανεξία σε άτομα που πάσχουν από δυσανεξία λακτόζης ή κοκομπλόκο σε διαβητικούς αν περιέχουν ζαχαρίτσα. Ευτυχώς δηλαδή που ο Amazing Randi δεν έχει τίποτα από τα δυο αλλιώς θα χρειάζονταν δυο γυμνοί Γάλλοι νέγροι ναυτικοί από πάνω του να τον κρατάνε να μην του πάρει την ψυχούλα ο θεούλης, καθώς εκτελεί τακτικά τα "προκλητικότατα για τους Πιστούς" overdose demonstration που κάνει μπροστά σε κοινό καταπίνοντας κουτιά ολόκληρα ομοιοπαθητικών σκευασμάτων!

httpv://www.youtube.com/watch?v=sCYvOgBaEY8

Πέραν όμως όλων αυτών αν ίσχυαν οι αρχές της ομοιοπαθητικής, ιδίως η αρχή του "όσο πιο πολύ το αραιώνεις τόσο πιο δυνατό γίνεται", αυτό θα είχε τεράστια επίπτωση πάνω στην γνωστή φυσική και στην φαρμακολογία, τόσο μεγάλη που η "κλασική φαρμακολογία" δεν θα έπρεπε καν να δουλεύει!

Το κατουρλιό σου θα ήταν ισχυρότερο του φαρμάκου και αλίμονο στη λίμνη που θα έπεφτε διότι θα ισχυροποιούταν ακόμα παραπάνω! Εξάλλου με τόσες επαφές που έχει το νερό πλανητικά με ένα κάρο ουσίες (από την απαρχή της Γης) και με τόσους σεισμούς (δυναμοποιήσεις!) θα έπρεπε ένα ποτήρι κανονικό νερό της βρύσης να είναι πανάκεια αν όχι και... ισχυρότατο δηλητήριο!

Επίσης, όταν ο ομοιοπαθητικός σου παρασκευάζει  το χάπι και στάζει σταγόνες του πανίσχυρου νερού στη ζάχαρη ή τη λακτόζη, αυτό το νερό -που φέρει τη μνήμη- δεν θα εξατμιστεί μαζί με τη μνήμη της ουσίας; Ή μήπως εδώ θα ισχυριστούν πως η μνήμη θα περάσει στη ζάχαρη και... αν ναι, σαν πολύ παρτολίτσα δεν είναι αυτή η μνήμη, να πάει και να κολλάει σε κάθε μόριο;  Να μερικές απορίες λοιπόν που μπορείς να θέσεις  στον ομοιοπαθητικό γιατρό σου!

Όσον αφορά στο πως και θεραπεύτηκαν αρκετά άτομα, εδώ υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Καταρχάς πρόσεχε πολύ όταν ακούς ανεκδοτολογικές αναφορές: η ανθρώπινη αντίληψη μπορεί να κάνει πολλά λάθη και είναι τίγκα στη μεροληψία. Μια αρχική ερώτηση είναι "όντως θεραπεύτηκαν;" και η δεύτερη που ακολουθεί "όντως θεραπεύτηκαν λόγω ομοιοπαθητικής;".

Θα ακούσεις για θεραπείες σε οποιαδήποτε ασθένεια με οποιαδήποτε μέθοδο, δεν πα να είναι να τρως και τα κακάδια του παπά της γειτονιάς σου ή να στριφογυρίζεις τρεις φορές γύρω από τον άξονά σου την ημέρα. Η θεραπεία μπορεί να προέλθει από αυτοίαση (ναι, συμβαίνει ακόμα και σε χοντρές αρρώστιες), από το φαινόμενο Placebo (διάβασε το άρθρο λέμε, δεν χρειάζεται να είσαι βλάκας για να δουλεύει το placebo πάνω σου, μάλλον είσαι βλάκας αν θεωρείς πως είσαι υπεράνω του placebo), ακόμα και επειδή η αρρώστια έκανε τον κύκλο της και πέρασε.

Επίσης πολλές αρρώστιες μπορεί να έχουν επιδεινώσεις και καλυτερεύσεις, να κάνουν κύκλους δηλαδή, οπότε όταν "είσαι στα καλά σου" να φαίνεται πως ιάθηκες λόγω ομοιοπαθητικής. Τα ίδια προβλήματα υπάρχουν και με τα συμβατικά φάρμακα και γι' αυτό τον λόγο για να βρεθεί αν όντως είναι απότελεσματικά έχουν επινοηθεί ένα κάρο τρόποι διερεύνησης οι οποίοι δείχνουν για πολλά από αυτά ότι όντως έχουν απότέλεσμα σε σχέση με έρευνες πάνω στα ομοιοπαθητικά που δείχνουν πως δεν έχουν απότέλεσμα - μακάρι οι έρευνες να έδειχναν πως είχαν, θα ήταν ένα καταπληκτικό κεφάλαιο για την φαρμακολογία που θα άλλαζε μια για πάντα  τον τρόπο αντίληψής μας περί φαρμάκων και...φυσικής!

Αν θες να δεις έρευνες περί ομοιοπαθητικής, τζάσε στην Wikipedia (Homeopathy) και εκεί που λέει πως οι έρευνες δεν τα βρήκαν αποτελεσματικά μην κοιτάς μόνο "τα μπλε νούμερα που κάνουν το άρθρο έγκυρο", κλίκαρέ τα και πάνε να δεις σε τι έρευνες σε παραπέμπουν. Αν θες επισκέψου και ένα σχετικό post του blog "Επιστήμη, αυτή η καύλα" να διαβάσεις την ανάλυσή του πάνω σε μια σχετικά πρόσφατη έρευνα περί ομοιοπαθητικής.

Νομίζω επίσης πως ένα μεγάλο δέλεαρ στην εναλλακτική ιατρική και στην ομοιοπαθητική είναι κάτι που ενθουσιάζει τον κόσμο: ο "γιατρός" σε προσέχει παραπάνω, σου κάνει πιο εκτενή συνέντευξη, νιώθεις πως ασχολείται μαζί σου και δεν σε ξεπετάει στα γρήγορα. Ο κλινικός γιατρός σκάει μούρη μέσα, σε πατάει στην κοιλιά και "πίσω στην πλάτη", σε ρωτάει πότε παρουσιάζεται ο πόνος και πριν κλείσει πεντάλεπτο σε στέλνει για εξετάσεις αίματος: αυτό που φυσικά δεν γνωρίζεις είναι πως παρόλο που δεν σε ρώτησε όλες τις ερωτήσεις που σου κάνει ο ομοιοπαθητικός μέσα σε αυτά τα 5 λεπτά εξέτασε τα νεφρά σου, το συκώτι σου και άλλα όργανά σου που λόγω εμπειρίας μπορεί με μια ψηλάφηση να δει αν κάτι πάει στραβά. Μπορεί να μη σου έπιασε την κουβεντούλα διότι είσαι ο 35ός που βλέπει σήμερα στη βάρδια του, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως "σε αγνόησε": έγινε όμως κάτι βασικότατο - ένιωσες πως σε αγνόησε και αυτό είναι αρκετό για να "κόψει ο πουρές".

Αν ένας γιατρός ασχολείται με ομοιοπαθητική αυτό δεν της δίνει περισσότερο εγκυρότητα: υπάρχουν γιατροί και πανεπιστημιακοί (χρόνια ερευνητές καραβουτηγμένοι στην "επιστημονική μεθοδολογία") που φοράνε βραχιολάκι power balance, αυτό θα έπρεπε να σου λέει πως η "παιδεία" ή η "γνώση" δεν έχει καμία σχέση με τις συναισθηματικές ανάγκες του καθενός μας, με τη δίψα του για το "μαγικό" ή με την ελπίδα του για ίαση όταν όλα τα άλλα έχουν απότύχει.

Φυσικά υπάρχουν και απατεώνες ομοιοπαθητικοί, όπως υπάρχουν και άτομα που πραγματικά πιστεύουν σε αυτήν με όλη τους την καρδιά και όντως ως γιατροί μπορεί να είναι ακόμα και άριστοι. Το γιατί υπάρχουν μεταπτυχιακά πάνω σε αυτό το θέμα ίσως να πέφτει σε γκρίζα περιοχή, σε μια περιοχή που δεν θα ήθελες να την σκέφτεσαι: σου είναι εύκολο να σκεφτείς πως μια φαρμακευτική εταιρεία τα αρπάζει ή πως κάνει "βρώμικο παιχνίδι" και προωθεί τα συμφέροντά της. Το ίδιο όμως δεν μπορεί να γίνει και με την ομοιοπαθητική άπαξ και "αρέσει στον κόσμο" και άπαξ και ο κόσμος πληρώνει για αυτή;

Τα έχουμε ξαναπεί, ο καπιταλισμός σε αγαπάει και σου κάνει όλα τα βίτσια αρκεί να πληρώνεις! Με το ίδιο σκεπτικό (και έχοντας κατα νου τις τιμές των ομοιοπαθητικών φαρμάκων) οι φαρμακοβιομηχανίες δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από την ομοιοπαθητική: θα μπορούσαν να φτιάχνουν ομοιοπαθητικά φάρμακα με μηδαμινό κόστος (νερό κυρίως) που όσο πιο πολύ τα αραιώνουν τόσο περισσότερο θα έχουν από αυτά και τόσο πιο δυνατά θα είναι, οπότε ποιος ο λόγος να μπλέκονται με ακριβά χημικά, περίπλοκες συνθέσεις, σύνθετο εξοπλισμό και χάσιμο χρήματος σε Research and Development νέων φαρμάκων; Αλήθεια ποσο πάει το ομοιοπαθητικό φάρμακο και η επίσκεψη σε ομοιοπαθητικό γιατρό;

Οκ, μας κούρασες όλους... Αίντε Ζαϊκλόνι, πες μας την άποψή σου με το γνωστό υφάκι σου δέκα καρδιναλίων, τι να κάνουμε εμείς οι ταπεινοί θνητοί; Ποια μέθοδο θεραπείας να επιλέξουμε , την κλασική ή την ομοιοπαθητική;

Κάπου εδώ νιώθω τρεμούλα σε όλα τα σημεία του σαρακοφαγωμένου από την φθίση κορμίου μου (ναι, ναι, και εκεί τη νιώθω) και αρχίζω να μουγκρίζω βγάζοντας αφρούς, τον νιώθω πάλι να μπαίνει μέσα μου.... Ούρκ αααααργκ, "Do What Thou Wilt"... mmmm mmmm.... Thanks Uncle Al for the advice, τώρα βγες από το σώμα μου, μη θυμηθείς τα πανεπιστημιακά σου έτη και βρεθώ πάλι στα τέσσερα στις αντρικές τουαλέτες!

Όπως πρόσταξε λοιπόν και ο θείος, κάντε ό,τι θέλετε, ό,τι κατεβάσει η κούτρα σας. Αξιοποιήστε το "έλλογο" της ύπαρξής σας, παίξτε με τα συναισθήματά σας και δείτε τι σας καλύπτει παραπάνω, τι κάνει τα λιλάκια σας να χορεύουν Μακαρένα μέσα στα σώβρακά σας. Αλίμονο, πέρασαν οι εποχές που έτρεχε η μαμάκα σας από πίσω να σας φυλάξει από κάθε κίνδυνο, τώρα, λέει, είσαι "ενήλιξ".

Θέλεις να κόψεις τα φάρμακα για το AIDS σου και να το ρίξεις στην ομοιοπαθητική; Κάνε το! Θες να αντιμετωπίσεις τον πονόκοιλο του βλασταριού σου (που μπορεί να είναι από αέρια, σκωληκοειδιτιδα εώς το γεγονός πως δεν έχεις αφήσει το σοκολατένιο του δαχτυλίδι ήρεμο τα τελευταία τρία χρόνια) με ομοιοπαθητική; Κόπιασε! Θες να τρώς μόνο τα "σοβαρά" χάπια "σοβαρών" γιατρών; Οι δρόμοι ανοιχτοί και τα σκυλιά δεμένα. Δεν υπάρχει λόγος κανείς να λυσσομανάει για κανέναν, το αποτέλεσμα θα δείξει τι παίζει - ας κάνουν οι άνθρωποι τα λάθη τους και τα σωστά τους αυτόβουλα. Εξάλλου αν κάποιος πιστεύει σε κάτι από τα δύο τότε δεν τίθεται θέμα συνεννόησης ή ενημέρωσης, τίθεται θέμα δόγματος.

Προσωπική μου άποψη; Αν είχα κάτι σοβαρό (πέραν της αγιάτρευτης τρέλας μου), θα φρόντιζα να δω τι μπορεί να κάνει η "συμβατική" ιατρική και αυτή θα ακολουθούσα. Αν πια με έπιανε τέτοια απελπισία και δυστυχία και το συναίσθημά μου με οδηγούσε προς τον ομοιοπαθητικό, δεν νομίζω να διέκοπτα τη συμβατική μου θεραπεία. Με τα παρόντα δεδομένα η ομοιοπαθητική δεν μου γεμίζει το μάτι...

Και για όσους ομοιοπαθητικομανείς ή πολεμιομανείς έχουν έστω και μια ρανίδα χιούμορ μέσα τους, αφιερωμένα τα παρακάτω βίντεο - έστω, για τους ομοιοπαθητικούς βάζω δυο βιντεάκια που κοροϊδευουν την κλασική  ιατρική γιατί σήμερα τους πίκρανα καμπόσο με τα παραπάνω. Χμ, ίσως ένα χάπι 30C αψιθιάς να έδιωχνε την πίκρα;  Γνώμες, κραξίδια και άναρθρα ουρλιαχτά, ευπρόσδεκτα στα σχόλια. Κοπιάστε και... περαστικά σας!

httpv://www.youtube.com/watch?v=cVV3QQ3wjC8

httpv://www.youtube.com/watch?v=yLR2OKesTw0

httpv://www.youtube.com/watch?v=ys_EZ9gMetU

 

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ