Ο Neil deGrasse Tyson είναι αστροφυσικός, συγγραφέας και παρουσιαστής εκπομπών με θέμα την επιστήμη. Σε μία από τις συνεντεύξεις που έδωσε στον Larry King, συζητήθηκαν θέματα που αφορούν έμμεσα ή άμεσα τη θρησκεία, όπως τι γίνεται όταν πεθαίνουμε, το μεγάλο ερώτημα
Τι πιστεύεις εσύ; Τι νομίζεις ότι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε;
Μπορώ να σου πω μερικά πράγματα που θα συμβούν σίγουρα όταν πεθάνεις.Περνάς, λοιπόν, τη ζωή σου τρώγοντας φαγητά. Η τροφή σου εμπεριέχει θερμίδες και η θερμίδες είναι μια πηγή ενέργειας. Η θερμίδα είναι μια μονάδα ενέργειας. Τρως τη θερμίδα και τότε η ενέργεια είναι διαθέσιμη σε σένα για να διατηρήσεις τη θερμοκρασία του σώματός κοντά στους 37 βαθμούς (36,6 βαθμούς κελσίου)
Πως διατηρείς κάτι στους 37 βαθμούς όταν τίποτα απ ότι σε περιβάλει δεν έχει αυτή τη θερμοκρασία; Καις ενέργεια για να τα καταφέρεις κάτι τέτοιο. Γιατί βιολογικά, χρειαζόμαστε αυτή τη θερμοκρασία για να λειτουργήσουμε.
Χρειάζεσαι επίσης ενέργεια για να περπατάς και να κινείσαι. Γι αυτό το λόγο τρέφεσαι με φαγητό
Τι συμβαίνει τη στιγμή που πεθαίνεις; Δεν διατηρείς την ενέργεια. Η θερμοκρασία σου πέφτει. Πόσο θα πέσει; Σε θερμοκρασία δωματίου
Σε μια κηδεία αν ακουμπήσεις το χέρι του θανόντος η πρώτη σου σκέψη είναι: «Το σώμα είναι παγωμένο». Όχι, δεν είναι παγωμένο, είναι στη θερμοκρασία δωματίου. Αλλά είναι κρύο σε σχέση με τους 37 βαθμούς
Δεν καις πλέον αυτή την ενέργεια. Τώρα, καθένα από τα κύτταρά σου έχει μέσα του ενέργεια
Αν αποτεφρωθείς, αυτή η ενέργεια απελευθερώνεται σε μορφή θερμότητας. Και ζεσταίνεις τον αέρα, ο οποίος διαχέεται στο χώρο
Αν σε θάψουν, πράγμα που θα ήθελα να γίνει σε μένα (θάψτε με), ξέρεις γιατί; Γιατί δεν θέλω η ενέργεια του σώματός μου απλώς να διαχυθεί στο χώρο, κάτι που είναι άχρηστο για τον οποιονδήποτε.
«Βάλτε με στο χώμα». Αφήστε τα σκουλήκια και τα μικρόβια να μπουν και να βγουν από το σώμα μου. Και το περιεχόμενο ενέργειας του σώματός μου, το οποίο συγκέντρωσα κατά τη διάρκεια της ζωής μου, καταναλώνοντας την χλωρίδα και την πανίδα αυτής της γης.
Το σώμα μου θα επιστρέψει σε αυτά κι έτσι γίνεται ο κύκλος της ζωής. Το γνωρίζω ότι αυτό θα συμβεί. Διότι μπορείς να μετρήσεις που πηγαίνει αυτή η ενέργεια. Και με αυτό τον τρόπο θα ήθελα να φύγω.
Αλλά δεν έχεις συναίσθηση και αυτό θα είναι για πάντα, σωστά;
Ε ναι, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι θα έχω συναίσθηση σε οτιδήποτε …και παρεμπιπτόντως είναι αυτό τόσο περίεργο;
Είχες συναίσθηση πριν γεννηθείς; Είπες «γιατί βρίσκομαι στη γη;» ή «που ακριβώς βρίσκομαι;» Όχι. Γιατί υπάρχει η κατάσταση της «μη ύπαρξης»
Ναι, αλλά τώρα έχω γεννηθεί και δεν αντέχω τη σκέψη της μη ύπαρξης. Βλέπεις, τώρα έχω ήδη ύπαρξη, δεν είμαι σε κατάσταση «μη ύπαρξης»
Αυτό είναι αλήθεια, γιατί φοβόμαστε το θάνατο, γιατί γεννιόμαστε και γνωρίζουμε μόνο τη ζωή. Το καταλαβαίνω αυτό. Όμως …
Θέλω την άποψή σου, γιατί κι εγώ έχω ερωτηθεί: Αν μπορούσες να ζήσεις για πάντα, θα το κάνω έκανες;
Ναι
Τώρα! Τελειώσαμε με τη συνέντευξη αν η απάντηση «ναι» (γέλια). Εντάξει, σίγουρα αυτή είναι μια ωραία ιδέα, αλλά … ο τρόπος που το βλέπω εγώ
Είναι η γνώση του ότι κάποτε θα πεθάνω που μου δημιουργεί τη συγκέντρωση που κουβαλάω στο να είμαι ζωντανός. Το επείγον, στην προσπάθεια να καταφέρω κάτι. Την ανάγκη να εκφράσω την αγάπη μου… τώρα, όχι μετά!
Αν ζούσαμε για πάντα γιατί να σηκωθείς το πρωί από το κρεβάτι; Αφού πάντα θα υπάρχει το "αύριο". Αυτό δεν είναι το είδος της ζωής που θέλω να ζήσω.
Δεν φοβάσαι το να μην υπάρχεις;
Φοβάμαι να ζήσω μια ζωή που θα μπορούσα να κατορθώσω κάτι και δεν το έκανα. Αυτό είναι που φοβάμαι ...
το συγκεκριμένο απόσπασμα θα το βρείτε από το 2,22 κι έπειτα
******
bonus
«Κι όπως στο παρελθόν δε νιώσαμε κανένα πόνο, ...ακριβώς έτσι, και όταν δεν θα υπάρχουμε, όταν θα έχει γίνει ο αποχωρισμός του σώματος και της ψυχής που από κοινού μας απαρτίζουν, τίποτε απολύτως δε θα μπορεί να μας συμβεί ή να ξαναζωντανέψει τις αισθήσεις μας.»
Το "συμμετρικό επιχείρημα" του Λουκρήτιου από το ποίημα De Rerum Natura (για την φύση των πραγμάτων)
******
«Ο Επίκουρος θεωρεί επίσης ότι οι ψυχές των ανθρώπων διαλύονται ταυτόχρονα με τα σώματά τους, όπως και γεννήθηκαν μαζί τους. Διότι οι ψυχές είναι αίμα, και όταν αυτό βγει ή μεταβληθεί χάνεται ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξη. Κατά συνέπεια, στον Άδη δεν υπάρχουν ούτε δίκες ούτε δικαστήρια· έτσι, οτιδήποτε κι αν πράξει κάποιος στη ζωή αυτή και περάσει απαρατήρητο, δεν του δημιουργεί απολύτως καμία ευθύνη».
Ιππόλυτος «Κατά πασών αιρέσεων"
