Phylobates - πιο δηλητηριώδες απο το Zyklon B.
(To Zyklon B γράφει τη στήλη Sci-zophrenia στο Fridge.gr)
Kαλωσήλθες πάλι πίσω φίλε αναγνώστη, είσαι μεγάλο μαζοχάκι τελικά! Τι σου έχω για την γούνα σου σήμερα… Είσαι από εκείνους που νομίζουν πως η "μαμά Φύση" είναι μια πανάγαθη, ευτραφής κυρία με μεγάλα μαστάρια που θέλει μόνο το καλό σου (βλέπε "βότανα που κάνουν και του σπανού τα γένια να βγουν");
Η μήπως είσαι από εκείνους που τους τσάτισαν οι virtual φίλοι τους στο facebook, οι μόνοι που έχεις BTW, και θέλουν να τους δουν να υποφέρουν; Όσον αφορά τους πρώτους, σας έρχεται αγγουράκι, διαλέξτε ποτό μην το φάτε ξεροσφύρι. Όσον αφορά τους δεύτερους, sociopaths, ψυχάκηδες και άλλες τάξεις ιδιαίτερα συμπαθείς στον αρθρογράφο, πριν το ρίξετε στα ουίσκια και τις βότκες για να στανιάρετε, σας δίνω ιδέες για να φορέσετε το αγγουράκι σε αυτούς που σας τσάτισαν! Ναι, στον τυπά με περισσότερους “friends” από εσένα στο facebook ή στο myspace! Ναι, σε εκείνη την γκόμενα που τα χείλια της σε όλες τις φωτογραφίες του προφίλ της έχουν πάθει αγκύλωση από τα φιλάκια στον φακό, αλλά που εσένα σε κλάνει! Ναι, στον πατέρα σου που σε επισκεπτόταν ως τα δεκατρία σου μεταμεσονύκτιες ώρες στο δωμάτιο σου και μετά… και μετά… δεν θυμάσαι (έλα φιλαράκο, φαίνεται, παραδέξου το επιτέλους)! Αρκεί φυσικά να θυμάσαι, πως τα παρακάτω δεν στα είπε η Zyklon B αλλά ο σκύλος του γείτονα.
Όπως έλεγε και ο Kurt Cobain, "Nature is a whore". Σας παρουσιάζω λοιπόν, παράξενα δηλητήρια της φύσης. Όχι, δεν "φτιάχτηκαν σε εργαστήριο", ούτε είναι "προϊόν συνομωσίας", στα δίνει απλόχερα η μαμά φύση. Ορισμένα από αυτά απλά σκοτώνουν. Άλλα σκοτώνουν αργά. Όποιος όμως έχει ξοδέψει έστω και έναν χρόνο σε αυτόν τον πλανήτη γνωρίζει πως υπάρχουν πράγματα χειρότερα από τον θάνατο. Θα σας παρουσιάσω εκτός των άλλων και δηλητήρια που θα σας έκαναν να εύχεστε να είχατε πεθάνει…
Βατραχοτοξίνη: Κλισεδούρα του κερατά ότι το μέγεθος δεν μετράει, αλλά εδώ ισχύει. Το συγκεκριμένο δηλητήριο απαντάται στην οικογένεια των Dendrobatidae, μικρών βατράχων της λατινικής Αμερικής. Όταν λέμε μικροί το εννοούμε: ο πιο δηλητηριώδης από αυτούς , ο Phyllobates terriblis –όνομα και πράμα- φτάνει μόλις τα πέντε εκατοστά δηλαδή ελαφρώς μεγαλύτερος απο το πουλί σου αν είσαι αγοράκι. Περιέχει γύρω στο 1 mg δηλητηρίου (ένα χιλιοστό του γραμμαρίου), που είναι ικανό να σκοτώσει γύρω στα 10.000 ποντίκια ή 10 με 20 ενήλικες ανθρώπους!
Είναι εξαιρετικά ικανή να διακόπτει την μεταβίβαση των μηνυμάτων από τα νεύρα σου στους μυς σου. Καθόλου παράξενο λοιπόν ότι ορισμένες φυλές το χρησιμοποιούν για να βάφουν τα βέλη τους, αφού πρώτα κάνουν τον βάτραχο να "ιδρώσει" το δηλητήριό του πάνω από φωτιά. Είναι ένα δηλητήριο που σκοτώνει γρήγορα ο πότε τίθεται ερώτημα για το πόσο βασανιστικό μπορεί να είναι… Αυτούς τους βατράχους τούς πουλάνε pet shop: προτού όμως βιαστείς να βάλεις τα μισανθρωπιστικά σου σχέδια σε εφαρμογή μάθε το ακόμα πιο εκπληκτικό: αυτός ο βάτραχος παίρνει το δηλητήριό του από συγκεκριμένα έντομα που τρώει. Όταν απομακρυνθεί από το φυσικό του περιβάλλον, σιγά σιγά χάνει τις δηλητηριώδεις ιδιότητές του. Βουρ για αμαζόνιο λοιπόν!
Αμανιτίνη: Δεν πρόκειται για μία αλλά για μια οικογένεια τοξινών, που όπως φαντάστηκε το μικρό σου μυαλουδάκι προέρχεται από μανιτάρια. Όχι, όχι μην γελάς πονηρά σκεφτόμενος Άμστερνταμ. Περιέχεται σε μανιτάρια όπως το Amanita phalloidesκαι αναστέλλουν την λειτουργία της RNA πολυμεράσης ΙΙ (κινέζικα ε;) . Μετά από ένα νοστιμότατο γεύμα με αυτό το μανιτάρι μπορούν να περάσουν πολλές ώρες, ως και μια μέρα, για να φανούν τα συμπτώματα. Αυτά περιλαμβάνουν διάρροια σε ποσότητες ικανές να βάψεις το δωμάτιό σου με ό,τι βγάλεις και να το περάσεις και δεύτερο χέρι, πονόκοιλοι, εμετοί που θα ντρόπιαζαν το κοριτσάκι από τον Εξορκιστή και άλλα τέτοια χαριτωμένα.
Δύο με τρεις μέρες αργότερα θα νιώσεις πολύ καλύτερα, πέρασε η δηλητηρίαση και ίσως σε φαγουρίζει η πλάτη σου: είναι από το ζευγάρι φτερά που φυτρώνει, μη μασάς. Έξι με δεκαέξι βασανιστικότατες μέρες αργότερα, θα έρθει ο λυτρωτικός θάνατος αφού πρώτα έχουν καταστραφεί τα νεφρά και το συκώτι σου, αν δεν είσαι αρκετά τυχερός ώστε να σε προλάβει η εγκεφαλική αιμορραγία ή η παγκρεατίτιδα. Δύο πράματα μπορούν να σε σώσουν αν το ψυλλιαστείς νωρίς, σιλιμπινίνη από το γαϊδουράγκαθο ή μεταμόσχευση συκωτιού. Ενεργή δόση; 0.1 mg ανά κιλό σωματικού βάρους.
Ατροπίνη και συναφή: σίγουρα έχεις ακούσει τα φυτά που την περιέχουν, όπως μανδραγόρας (mandrake), μπελαντόνα (Belladona) και ντατούρα (datura). Έχεις ακούσει όμως ιστορίες για αυτή; Γνωρίζεις πως ο Παύλος μετά από ένα τσάι ντατούρα βρέθηκε στην Πάτρα (μένει Αλεξανδούπολη), γυμνός να μιλάει μια γλώσσα που νόμιζε πως είναι αρχαία Αραμαϊκά και να προσπαθεί να βατέψει μια κούκλα βιτρίνας νομίζοντας πως είναι η Τζούλια Αλεξανδράτου (είχε σαμπάνια δίπλα);
Γνωρίζεις πως ο Μήτσος βρέθηκε αλειμμένος με τα περιττώματα του να κάνει τον ινδιάνο –είχε φάει παντζάρι- στην Στοά Μοδιάνο, αφού όπως υποστηρίζει έπιασε τον Δον Χουάν μαζί με τον Καστανέντα να παίρνουν την δικιά του στα όρθια σε ένα ορθάδικο; Αυτές και άλλες πολλές ιστορίες ακούγονται και θα ακουστούν για αυτά τα φυτά στην τοπική σου μαστουροπλατεία, όχι από τους ίδιους -δεν θα τα θυμούνται!- αλλά από καλοθελητές φίλους τους! Θα τους πάρει ένα τριήμερο να ξενερώσουν, κατά το οποίο δεν θα μπορούν να δουν μπρος τους στο ένα μέτρο από την θολούρα, άσε που το στόμα τους θα είναι πιο ξερό από τη Σαχάρα.
Τα παραπάνω είναι ικανά να προκληθούν από την ατροπίνη σε δόσεις μόνο μερικών μιλιγκράμ (mg), διότι έχει την ιδιότητα να δρά ως αναστολέας των χολινεργικών υποδοχέων. Αν σου συμβούν αυτά, θεώρησε τον εαυτό σου άτυχο που δεν πέθανες. Λίγο μεγαλύτερη δόση και η ατροπίνη –από το Άτροπος, η μοίρα που έκοβε το νήμα της ζωής- θα σταματούσε την καρδιά σου. Αγαπημένο δηλητήριο του μεσαίωνα, περιστοιχισμένο με πολλούς μύθους, επίσης χρησιμοποιήθηκε και ως ορός της αλήθειας… Θυμάται κανείς πως ήταν ο Οτσαλάν όταν τον έδειχναν τηλεόραση;… Θυμάται κανείς τον Οτσαλάν;
Αφλατοξίνη: βρίσκεται στα φιστίκια σου και θα σε κάνει να πεθάνεις αργά και βασανιστικά από καρκίνο! Τρόμαξες; Άλλαξε εσώρουχο και συνεχίζουμε: η αφλατοξίνη βρίσκεται στα φιστίκια σου, αλλά δεν παράγεται από αυτά.
Το παράγουν συγκεκριμένοι μύκητες, όπως Aspergillus flavus, που αναπτύσσονται πάνω σε αυτά. Αυτή η τοξίνη, ενεργή σε μίκρογραμμάρια (χιλιοστά του μιλιγράμ πάμε τώρα), χτυπάει το συκώτι χωρίς να δώσει κάποια συμπτώματα σε μικρές δόσεις. Α, εκτός από τον καρκίνο ήπατος που λέγαμε προηγουμένως που θα αναπτύξεις χρόνια μετά από την έκθεσή σου σε αυτή. Η αφλατοξίνη αποτελεί πρόβλημα για ξηρούς καρπούς και σιτηρά και γιαυτό ελέγχεται από πολλές χώρες η παρουσία της σε τροφές.
Δομοϊκό οξύ: Φτάσαμε στην αγαπημένη μου τοξίνη. Έχεις δει την ταινία Memento; Χμμ, δεν τη θυμάσαι; Ούτε θυμάσαι ποιος είμαι; Δεν πειράζει, τι θα έλεγες να κεράσω άλλη μια μύδια; Το δομοϊκό οξύ είναι μια νευροτοξίνη που παράγεται από θαλάσσια διάτομα (μια κατηγορία μικροοργανισμών) και συσσωρεύεται σε είδη που τρέφονται με αυτά όπως ψάρια και όστρακα.
Μια μικρή δόση αυτής της νευροτοξίνης αρκεί για να σε κάνει να χάσεις τον συντονισμό των μυών σου, να σου προκαλέσει έναν πονοκέφαλο από την κόλαση, κρίσεις επιληψίας που θα έκαναν τον Ian Curtis να φαντάζει φλώρος επι σκηνής και το καλύτερο έρχεται: μόνιμη βλάβη στη μνήμη σου: δεν θα θυμάσαι τι έκανες πριν πέντε λεπτά και πιθανόν να μην μπορείς από την δηλητηρίαση και μετά να αποθηκεύσεις καινούργια γεγονότα στην μνήμη σου.
Χμμ, όχι και τόσο διαφορετικά από ό,τι τώρα δηλαδή, θα πάει ασορτί νομίζω με την διαταραχή συγκέντρωσης και προσοχής που σε δέρνει. Δεν υπάρχει γνωστό αντίδοτο που να αναστρέφει την επίδρασή του.
