Λακτοφιλία: κατέβασε γάλα για να θηλάσεις ενηλίκους!

Διαβάζοντας το μήνυμά του, δεν μπορούσα παρά να σιγομουρμουρίσω το "όποιο κομμάτι της ζωής μου και να δω, πάντοτε ήταν ό,τι είχα πιο γλυκό". Μου αφηγήθηκε λοιπόν πως κατά την εφηβεία του, ανακάλυψε την έλξη του προς τη Lacta, "το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής του" όπως την αποκαλεί. Και αυτός και η τότε κοπέλα του λάτρευαν την εν λόγω σοκολάτα, αυτή να την τρώει και αυτός να την λιώνει πάνω στο σώμα του, να την αλείφει στα πιο απόκρυφά του σημεία και μετά να έρχεται σε κορύφωση -χωρίς καν να αγγίζει τα γεννητικά του όργανα- και να χτυπιέται στο πάτωμα εν μέσω εκστατικών κυμάτων, βογκώντας σαν τη δαμάλα. Τελικά, η κοπέλα τον άφησε, η λάκτα όμως ποτέ!

Χμ, ναι, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι έτσι αλλά δεν είναι. Η "λακτοφιλία", που θα την συναντήσεις και ως "γαλακτοφιλία", αφορά τον "ερωτικό θηλασμό" δηλαδή τη σεξουαλική έλξη προς τον θηλασμό και το (ανθρώπινο) γάλα. Μη με κοιτάς σοκαρισμένο, δεν διάβασες ποτέ τον Μέγα Ανατολικό; Ντροπή σου, το βγάζεις άνετα σε ένα απόγευμα!

Αυτό το βίτσιο έχει πολύ ενδιαφέρον από άποψη εκτέλεσης, διότι σε πρώτη φάση δεν μπορεί εύκολα να εκτελεστεί κατά παραγγελία και με το "ψάρεμα" ενός οποιουδήποτε παρτενέρ: οι λακτόφιλοι ζουν ένα δράμα παρόμοιο με αυτό των νεκρόφιλων. Πρέπει ο παρτενέρ να βρίσκεται σε γαλουχία - και εδώ όλοι ξέρουμε με ποια άλλη κατάσταση έρχεται πακέτο τούτο.

- Ο γαλακτόφιλος είναι καταδικασμένος μια ζωή να κυνηγάει λεχώνες ή να γκαστρώνει το έτερόν του ήμισυ για να απολαμβάνει πύαρ και νέκταρ;

"Όχι!" έρχεται να απαντήσει το Ζαϊκλόνι και να τον σώσει από το μαρτύριο! Μια γυναίκα μπορεί να παράγει γάλα και χωρίς εγκυμοσύνη, και αν πάλι γουρλώνεις τα μάτια σου με έκπληξη, μάλλον πρέπει να τσεκάρεις πόσο άβγαλτο μού είσαι: είναι ένα φαινόμενο γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων και οι τεχνικές για να το πετύχει κάποιος είναι εξίσου γνωστές στους "γαλατάδες" της φετιχιστικής κοινότητας.

Προτού όμως πάρεις φόρα και αρχίσεις να αναζητάς ή να προσφέρεις μια μεγαλειώδη caritas romana, ας κάνουμε ό,τι κάνει κάθε έξυπνο ανθρώπινο ον που θέλει να ασχοληθεί με ένα θέμα: ας μάθουμε τα βασικά, να γνωρίζουμε τουλάχιστον για τι μιλάμε.

Ο πλήρης μηχανισμός πίσω από την γαλουχία, τον θηλασμό, το "κατεβάζω γάλα" μπρε, είναι ένα πεδίο που εμπίπτει στην ενδοκρινολογία - μια επιστήμη την οποία συνήθως γνωρίζουν γιατροί, φρεσκάδια της ιατρικής σχολής και μποντιμπίλντερ, ο καθένας για τον δικούς του λόγους...

Η προετοιμασία του στήθους για παραγωγή γάλακτος κατά την εγκυμοσύνη, είναι μια αρκετά σύνθετη υπόθεση στην οποία εμφανίζονται όλα αυτά τα "οιστρογόνα, προγεστερόνες, προλακτίνες, αυξητικές ορμόνες, TSH" που όλο και κάπου έχει πάρει το αυτί σου - δεν είναι όμως σώνει και καλά όλα τους απαραίτητα για να ρεύσει λίγο γαλατάκι από τα μεμέ σου. Για τούτο χρειαζόμαστε διέγερση των οργάνων που μας ενδιαφέρουν και κάμποση προλακτίνη.

Μη χαίρεσαι όμως πολύ πως ξεμπέρδεψες γρήγορα με τα "παράξενα βιοχημικοτέτοια", διότι προς το παρόν θα μείνουμε εντός ενδοκρινολογίας.

Ο "ηλεκτρονικός εγκέφαλος" που ελέγχει αν θα κατεβάσεις γάλα, βρίσκεται στον... εγκέφαλό σου και δεν είναι μια περιοχή, είναι δυο περιοχές που ελέγχουν την τρίτη περιοχή-στόχο: υποδέξου τον υποθάλαμο και την υπόφυση, δυο "αρχέγονες" περιοχές του εγκεφάλου σου που βρίσκονται σε συνεχές "κουτσομπολιό" μεταξύ τους.

Ο υποθάλαμος (που ρυθμίζει δίψα, θερμοκρασία σώματος, πίεση κ.α.) λαμβάνει σήματα από το σώμα, παράγει ουσίες που διεγείρουν την υπόφυση και η υπόφυση με την σειρά της παράγει ουσίες που δρουν στα όργανα-στόχους ώστε να παράγουν διάφορες ορμόνες ή να τροποποιήσουν την δράση τους (π.χ. έτσι οι όρχεις σου ή οι ωοθήκες σου παράγουν τις αντίστοιχες σεξουαλικές ορμόνες, τα επινεφρίδιά σου την αδρεναλίνη και ο φλοιός τους την κορτιζόλη ή τα στήθη σου λαμβάνουν το μήνυμα για να παράγουν γάλα!).

Η προλακτίνη (που μας απασχολεί εδώ αφού αυτή δίνει σήμα στο στήθος να "κάνει την δουλειά του") εκκρίνεται από τα λακτοτρόπα κύτταρα του πρόσθιου λοβού της υπόφυσης και ο έλεγχος αυτών, που πηγάζει από τον υποθάλαμο, είναι κάπως παράξενος: ενώ ο υποθάλαμος έχει ρόλο "γκαζιού" για όλες τις άλλες ορμόνες της υπόφυσης (οι ουσίες που παράγει δηλαδή επάγουν την σύνθεση ορμονών στην υπόφυση), για την έκκριση προλακτίνης έχει ρόλο "φρένου". Ο υποθάλαμος φρενάρει την παραγωγή προλακτίνης από την υπόφυση, με την παραγωγή μιας ουσίας, που σίγουρα έχεις ακούσει, και έχει αρκετές δράσεις μέσα στο σώμα: της ντοπαμίνης!

Το όλο παραπάνω σύστημα εννοείται πως έχει συστήματα ανάδρασης (feedback) και ελέγχου για να λειτουργεί "ρολόι", είναι όμως κάτι που δεν σε κόβω ορεξάτο/η να μαθαίνεις μέσα από ένα άρθρο που άνοιξες απλά για να κάνεις το βίτσιο σου και ίσως χάζι κανενός βύζου να στάζει γάλα.

- ΟΚ, αρκετά, θέλω να κατεβάσω γάλα χωρίς να με γκαστρώσεις πρώτα με την ενδοκρινολογία!

Υπέροχα, περνάμε σούμπιτο λοιπόν σε μεθόδους που θα σε κάνουν να κατεβάσεις γάλα - αλλά κράτα στο νου σου πως τα παραπάνω θα μας χρειαστούν σε ορισμένες φάσεις, οπότε μην φοβάσαι τις άγνωστες λεξούλες. Μάθε τες και απόλαυσέ τες καθώς περνάμε στις μεθόδους για τις οποίες ήρθες σήμερα εδώ.

Γαργάλα τα!

Όταν ήσουν μικράκι, σου λέγανε πως αν θες να πάρεις κάτι πρέπει να το ζητήσεις ή ακόμα καλύτερα να το απαιτήσεις!

Το στήθος λοιπόν, διέπεται από τους νόμους "ζήτησης και προσφοράς" σε τέτοιο επίπεδο, που κάποιος από αυτούς τους "κοινωνικά φιλοσοφημένους" νέους θα μπορούσε να γράψει πραγματεία με τίτλο: "Η κατεξοχήν καπιταλιστική φύση του βύζου και οι Χεγκελιανές προεκτάσεις του στην απαλλοτρίωση του προλεταριάτου". Με απλά λογάκια προσβάσιμα και στους μη λόγιους της παρέας, αν ζορίσεις ένα στήθος να δώσει γάλα με τον πιο απλό τρόπο, που ακόμα και ένα μωρό ξέρει να το ζητάει, αυτό αργά η γρήγορα θα δώσει.

Το πώς συμβαίνει αυτό, είναι θέμα φυσιολογίας: ο υποθάλαμος που αναφέραμε παραπάνω δεν είναι "στον κόσμο του", αλλά  κρίνοντας και μόνο τον ρόλο του στη ρύθμιση βασικών λειτουργιών και παραγωγής ορμονών από την υπόφυση, οφείλει να είναι "παρών", να δέχεται ερεθίσματα και να ανταποκρίνεται. Έτσι, με τη συνεχή διέγερση των θηλών, ο υποθάλαμος λαμβάνει το μήνυμα πως "κάποιος θέλει γάλα" (μέσω των νευρών) και δρομολογεί τη σχετική ανάπτυξη του μαστού (σε ξεγκάβλωσε κάπως αυτή η λέξη ε;) εκκρίνοντας τις κατάλληλες ορμόνες, βλέπε προλακτίνη και ωκυτοκίνη - η τελευταία βοηθάει και κατά τον θηλασμό, δίνοντας το μήνυμα "απελευθέρωσης" του γάλακτος από το στήθος.

Πέραν της οποιασδήποτε προετοιμασίας της εγκυμοσύνης πάνω στους αδένες που μας ενδιαφέρουν σήμερα, η ενεργοποίησή τους χωρίς εγκυμοσύνη αλλά με "θηλασμό" ή "ερεθισμό" μπορεί κάποτε να μας έδωσε εξελικτικό πλεονέκτημα ως κοινωνικά ζωάκια που είμαστε: είναι χρήσιμο στην παρέα όλες οι γυναίκες να μπορούν να δώσουν λίγο γαλατάκι στον μούλο σου αν αυτός τύχει να μείνει ορφανός από μάνα. Μπορεί να είναι αυτή η διαφορά μεταξύ θανάτου και επιβίωσης - αν και στην περίπτωση που μιλάμε για νεογνά, τα πράγματα είναι σκούρα λόγω "χρονικής καθυστέρησης" ερεθίσματος/γαλουχίας).

Θες να τα γαργαλήσεις λοιπόν; Δοκίμασε αυτές τις μεθόδους:

• Ερεθισμός με το χέρι: μαλάξεις, μαλάκα! Πιάσε τα, τράβα τα, κάνε τα λάστιχο, πάρε τα και παίξε τα - μόνο προσοχή, μην απομακρυνθείς πολύ, κατά το γνωστό ανέκδοτο! Εδώ ουσιαστικά κάνεις μασάζ στο στήθος και στις θηλές, το οποίο πρέπει να είναι καθημερινό και εντατικό: πολλά session, διάσπαρτα μέσα στην ημέρα. Οπλίσου με θάρρος και υπομονή και έχε καλού κακού δίπλα σου μια καλή κρέμα για τους κάλλους που θα βγάλεις στα χέρια σου.
  
  
• Ερεθισμός με το στόμα: ξαναγύρνα πίσω στην βρεφική ηλικία και δώσε το όπως το έδινες στη μανούλα σου: φυσικά πράγματα που δουλεύουν αποδεδειγμένα. Εδώ, αν είσαι γυναίκα χρειάζεται να έχεις ένα άλφα μέγεθος για να φέρεις το φανμπάγκι στο στόμα σου και ίσως νιώσεις λίγο άβολα να (sic) "ρουφάς τα βυζιά σου", για αυτό όμως κατηγόρησε την ποτάνα την κενωνία που σε γέμισε με πλείστα κόμπλεξ, "πρέπει" και ανασφάλειες. Αν το στήθος σου θυμίζει σπυράκι ακμής, βάλε κάποιον άλλο να το κάνει. Και εδώ πάλι το έργο είναι δύσκολο και απαιτεί μπόλικη υπομονή και ένα πρόθυμο ενήλικο βρέφος να σου κάνει τα γούστα - θα τα κάνει, τι στο διάολο γαλακτόφιλος είναι αλλιώς; Αν είσαι άντρας, τα παραπάνω αναφέρονται στην σύντροφό σου, νομίζω πως δεν θες το γάλα να τρέχει από τους δικούς σου μαστούς που τόσο αρρενωπά τους ονομάζεις "στέρνο".
  
  
• Θήλαστρο: παραλλαγή του από πάνω, μιας που είμαστε ζωάκια που γνωρίζουν πως να φτιάχνουν μασίνια που κάνουν τις βρωμοδουλειές για λογαριασμό τους. Είναι για το στόμα -ότι ο δονητής για το πέος- μια μηχανική ακούραστη εκδοχή του. Κούμπωσέ του μπαταρία ή χώσε τον στην πρίζα, διακοπτάκι στο On και απολαμβάνεις "παλμούς κενού" τόσο μεταφυσικά ωραίους, που θα τους ζήλευε και ο Γιώργος Πάλμος. Εδώ πάρε συμβουλές από τις μαμάδες φίλες σου: πιθανότατα μπορούν να σου συστήσουν κάποιο φορητό, μικρό θήλαστρο που χωράει στην τσάντα σου για να μπορείς να το πάρεις στην δουλειά. Τώρα το πως θα δικαιολογήσεις στους συναδέλφους τον θόρυβό του κάθε φορά που το χρησιμοποιείς στις τουαλέτες, ας πούμε πως είναι άλλη ιστορία - είναι ίσως από τις λίγες περιπτώσεις όπου η ατάκα "κάνω ένα break χαλάρωσης με το δονητή μου" θα γουρλώσει λιγότερα μάτια από την πραγματική προέλευση του ήχου.
  
  

Όπως και να έχει, κράτα κατά νου πως μέχρι να δεις γάλα θα πρέπει να περιμένεις λιγουλάκια. Και όταν λέμε λιγουλάκι εννοούμε συνήθως βδομάδα με μήνα καθημερινής προσπάθειας - πρώτα θα χύσεις ιδρώτα και μετά γάλα.

Γάμα τα, θέλω τη δρόγη μου και γρήγορα!

Κάπου εδώ έχεις αγανακτήσει διότι τα ρουφάς και τα τραβάς τα μάλα αλλά δεν κατεβάζουν γάλα, λίγο λείπει να δοκιμάσεις να κάνεις πάνω τους τραμπάλα - οπότε πλησιάζεις το Ζαϊκλόνι και ζητάς το "κατιτίς" που θα βοηθήσει να κάνεις το υγρό όνειρο κάθε λακτόφιλου πραγματικότητα. Κάποιο μαγικό φαρμακάκι που θα κάνει τα στήθια σου/της να γίνουν το κέρας της Αμάλθειας.

Ου φοβού! Και εδώ η επιστήμη έχει βάλει το χεράκι της και υπάρχει φαρμακάκι! Μην μπερδεύεσαι όμως, δεν άρχισε η επιστήμη να κάνει τα βίτσια κάθε φετίχα εκεί έξω, απλά προσπάθησε να δώσει μια λύση στις βυζοστέρφνες μάνες που κλαιν και οδύρονται σε κάθε μαμαδοσαϊτ και σχετικό φόρουμ πως "δεν κατεβάζουν αρκετό γάλα και ουρλιάζει ο μικρός Γιωργάκης σαν το συφιλιδιασμένο απ' την πείνα".

Όχι, μη φαντάζεσαι κάποιο σύνθετο σχήμα χορήγησης "μαγικών ορμονών" - αρκεί εδώ πάλι να αυξήσουμε τα επίπεδα προλακτίνης στο αίμα και αυτό μπορεί να γίνει χωρίς εξωγενή χορήγηση αυτής της ορμόνης. Η Dom Prignon εδώ είναι ουσίες όπως η δομπεριδόνη ("domperidone", θα την βρεις και ως "Cirloton") ή σπανιότερα στην μετοκλοπραμίδη ("metoclopramide", βλέπε "Primperan").

Κλείσε το νέο tab που άνοιξες στον browser και μην με κοιτάς λες και έχεις ένα παραπανίσιο χρωμόσωμα 21: δεν σε τρολάρω, είμαι old school O.G. - αν ήταν θα σε "δούλευα ψιλό γαζί" ή θα σε "επεξεργαζόμουν", όμως αυτή την στιγμή δεν κάνω τίποτα από όλα αυτά. Αν ήταν να ικανοποιήσω τον σαδισμό μου, θα σου πρότεινα κάτι πιο "αστείο" (για...τρίτους) ή επικίνδυνο από ένα αντιεμετικό (τουλάχιστον ένα καθαρτικό!).

H "μαγεία" βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο αυτά τα σκευάσματα ασκούν την αντιεμετική τους δράση: είναι ανταγωνιστές των ντοπαμινεργικών D2 υποδοχέων και επιδρούν σε αυτούς τους υποδοχείς που βρίσκονται στην εκλυτικής ζώνη των χημειοϋποδοχέων (chemotrigger receptor zone) του προμήκη μυελού (medulla oblongata ναούμ) του εγκεφάλου, αυτού δηλαδή που θα έλεγες "κέντρο του εμετού". Εκτός όμως από εκεί, επιδρούν και σε υποδοχείς ντοπαμίνης που βρίσκονται σε άλλα μέρη του εγκεφάλου, όπως τη ... σημερινή αγαπημένη μας, την υπόφυση! Bingo!

Αν η ντοπαμίνη του υποθαλάμου είναι το "φρένο" παραγωγής προλακτίνης από την υπόφυση, τότε "μπλοκάροντας" τους υποδοχείς ντοπαμίνης στα λακτοτρόπα κύτταρα της υπόφυσης, ελευθερώνουμε  αυτό φρένο και η προλακτίνη ρέει άφθονη - και ναι, τούτο δουλεύει εξίσου καλά και στη θεωρία αλλά και στην πράξη, τόσο ώστε να είναι χρηστικό για την πρόκληση παραγωγής γάλακτος.

Ένας περιορισμός αυτών των πρακτικών όσον αφορά την "συνηθισμένη" χρήση τους, είναι πως θέλει προσοχή η δοσολόγηση των αντιντοπαμινεργικών σκευασμάτων από την στιγμή που το γάλα καταναλώνεται από 3 κιλά άνθρωπο που δεν έχει πλήρως διαμορφωμένο αιματεγκεφαλικό φραγμό και του οποίου η ηπατική λειτουργία δεν θα έλεγες πως είναι στο φόρτε της. Στην δικιά μας περίπτωση δεν υπάρχει πρόβλημα αφού ο θεϊκός χυμός προορίζεται για μαντράχαλο/μαντραχαλού και ίσως να έρθει χρήσιμο το αντιεμετικό που περιέχει - ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σχιστεί η χαρτοσακούλα που της έχεις φορέσει στο κεφάλι.

Μιας που σε γκάβλωσα, κάτσε να σε σβήσω και λίγο: αν είσαι "φαστφουντάδικης" νοοτροπίας, απογοητεύσου. Ακόμα και αυτή η μέθοδος θέλει τον χρόνο της. Μην φαντάζεσαι πως θα καταπιείς ένα χάπι και σε δυο ώρες ή την επόμενη μέρα θα δεις γάλα. Συν τις άλλοις, αυτή η μέθοδος δρα συμπληρωματικά με την πιο πάνω. Ναι, αυτή της "hands on" διέγερσης του μαστού.

Cocktail Party Facts:

• Η προλακτίνη υπάρχει φυσικά και στον ανδρικό οργανισμό και τα επίπεδά της κορυφώνονται (μαζί με της οξυτοκίνης) μετά τον οργασμό. Αυτή η ορμόνη εικάζεται πως κάνει την επαναλαμβανόμενη καραμπίνα σου να μην "ξαναοπλίζει" αμέσως μετά από ένα σερβίρισμα της λαχταριστής σος σου. Ο ρόλος της προλακτίνης ως "αντικούκου" ενισχύεται επίσης από γεγονός πως άντρες με υπερπρολακτιναιμία (υψηλά επίπεδα προλακτίνης στο αίμα) έχουν συνήθως προβλήματα στυτικής δυσλειτουργίας.
  
  
• Πού έχεις ξανακούσει άραγε αυτούς τους "ανταγωνιστές ντοπαμίνης"; Τους έχεις ξανακούσει ως "αντιψυχωτικά πρώτης γενιάς" (τυπικά αντιψυχωσικά φάρμακα), όπως η αλοπεριδόλη - φάρμακα τα οποία ως ανταγωνιστές ντοπαμίνης μπορούσαν να προκαλέσουν υπερπρολακτιναιμία. Ο λόγος που η δομπεριδόνη δεν έχει αντιψυχωτική δράση, είναι διότι δεν διέρχεται εύκολα του αιματοεγκεφαλικού φραγμού για να μπει μέσα στον εγκέφαλο και να ασκήσει τέτοια δράση. Πώς όμως τότε φτάνει στην υπόφυση που βρίσκεται στον εγκέφαλο και ασκεί γαλακταγωγό δράση; Αν είσαι τσακαλάκι, θα γνωρίζεις πως η υπόφυση δεν διαθέτει αιματεγκεφαλικό φραγμό!
  
  
• Και οι άντρες μπορούν να κατεβάσουν γάλα. Σπάνιο αλλά εφικτό! Ψάξε εδώ για γαλακτόρροια.
  
  
• Υπερβολικά αυξημένα επίπεδα προλακτίνης στο αίμα, μπορεί επίσης να είναι σημάδι καρκίνου. Καλωσήλθες στο προλακτίνωμα, έναν τύπο όγκου της υπόφυσης που υπερπαράγει προλακτίνη.
  
  
• Aν κάποια γυναίκα θέλει να σταματήσει άμεσα την γαλακτοπαραγωγή και προτιμάει την... φαρμακευτική παρέμβαση, αυτό μπορεί να το κάνει με φάρμακα που έχουν αντίθετη δράση από αυτά της δομπεριδόνης - φάρμακα δηλαδή που είναι αγωνιστές υποδοχέων ντοπαμίνης. Τέτοια είναι η λισουρίδη, η βρωμοκρυπτίνη και η καβεργολίνη. Σου θυμίζουν τίποτα τα μόριά τους;
  
  

Ως την επόμενη φορά, γαργάλα τα, γαργάλα τα, τα στήθια τα λευκά σαν γάλατα!

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ