Φόβος και Παράνοια στο supermarket: Μεταλλαγμένα Τρόφιμα!

Κλασικό φωτοσοπάρισμα για τέτοιου είδους άρθρα... Κλασικό φωτοσοπάρισμα για τέτοιου είδους άρθρα...

(Το Zyklon B γράφει την στήλη Sci-Zophrenia στο Fridge.gr)

Την προηγούμενη βδομάδα, έλαβα ένα τηλεφώνημα από τη Σούζη (ναι ναι, αυτή με τα chemtrails) που με προσκαλούσε σε γεύμα - ήθελε να περάσω από το σπίτι της για "να γίνουμε πολλές". Η μόνη ρήτρα που μου έβαλε: να πάω μαζί της στο σούπερ μάρκετ για να τη "βοηθήσω στα ψώνια". Ο λόγος έγινε εμφανής με το που εμφανίστηκα: είχε φάει πάλι όλα της τα λεφτά στην καπνιστή της συνήθεια και ουσιαστικά ήθελε χρηματοδότηση. 

Καροτσάκι για ψώνια μπροστά να το σμπρώχνει η Σούζη, που με θολά μάτια κοίταζε "οοοολα τα υπέεεεεροχα χρώματα" στα ραφια του σουπερμάρκετ και εγώ να προσπαθώ να βρω το απογευματινό φαΐ μας. Όποιο προϊόν και αν έπιανα, η Σούζη με πήγαινε κώλο-πίπα (σκέψου το, είναι χειρότερο από το πίπα-κώλο) μουρμουρώντας περι "έψιλον", περι της έλλειψης της συνειδητοποίησης μου ως προς την τροφή, περι ασέβειας προς τα καημένα σφαγμένα ζωάκια και περι του μέγιστου οικολογικού απότυπώματός μου που αφήνω και μόνο που αναπνέω.

 

Το μπατιρντί έγινε όταν έπιασα προϊόν συγκεκριμένης μάρκας που θυμίζει Peslac όπου η Σούζη άφησε ένα διαπεραστικό "ΜΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ!" λες και με έπιασε να κάνω ζογκλερικά με το demon core ή να  βάζω χέρι στην καβάντζα της! "Ρε δεν σε κόβει μία; Ρε αυτή η εταιρία έχει ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΑ!" ούρλιαξε ξεμαστουρώνοντας ύποπτα απότομα. Ξάφνου διπλανά προβατ-- ε, καταναλωτές, ξεμαστούρωσαν και αυτοί ύποπτα απότομα και γύρισαν πίσω στα ράφια τυχόν προϊόντα της συγκεκριμένης εταιρίας... Το απογευματινό μας τελικά αποτέλεσαν οι "φυσικότατες"... μπύρες.

"Γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί"! "Μεταλλαγμένα τρόφιμα"! "Γενετική μηχανική"!

Αυτές οι φράσεις είναι κόκκινο πανί για όποιον αυτοονομάζεται "συνειδητοποιημένος καταναλωτής" , "κατά του καπιταλισμού και της παγκόσμιας ελίτ" ή τέλος πάντων "σώφρων άνθρωπος". Δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης, σαν να οφείλεις a priori να είσαι κατά τους και όποιος διαφωνεί είτε δεν γνωρίζει αρκετά είτε "εξυπηρετεί συμφέροντα". Αν ψάξεις λίγο στο διαδίκτυο θα βρεις άπειρα άρθρα σε ιστοσελίδες και blog που σου λένε πόσο "κακά" είναι για εσένα τα μεταλλαγμένα. Άρθρα τέτοιου τύπου συνήθως είναι "instant win" γιατί έχουν πολύ στάνταρ κοινό με σίγουρη συμμετοχή θιασωτών των βιολογικών τροφίμων και εψιλοφοβικών που θα σε επευφημούν που "είσαι στο σωστό στρατόπεδο". Πιθανότατα να έχεις δει και εκπομπές στην ελληνική τηλεόραση, από το Κουτί της Πανδώρας εώς τους Νέους Φακέλους να μιλάνε γι' αυτά. Τι από όλα αυτά ισχύει; Τι παίζει πραγματικά; Είναι όντως επικίνδυνα;

Εδώ θα αναγκαστώ για ακόμα μια φορά να σου δώσω την απάντηση που τόσο μισείς και τόσο αρνείσαι να καταλάβεις, άπαξ και δεν εμπίπτει σε κάποια εύκολη "δυιστική" κατηγοριοποίηση: εξαρτάται.

ΟΚ, το μάθαμε τόσο καιρό το παραμύθι, θα παίξει κήρυγμα... Από ποιους παράγοντες εξαρτάται;


Βγάλε τεφτέρι και κράτα σημειώσεις!


Ταυτότητα του γονιδίου

 
httpv://www.youtube.com/watch?v=YSl8bbKuP9M

Αν δεν μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει το παραπάνω, μήνυσε τον μαιευτήρα που σε πέταγε διότι δεν σε βάρεσε αρκετά γρήγορα στα ροδαλά σου κωλομέρια και άργησε να οξυγονωθεί ο εγκεφαλός σου με... τραγικές συνέπειες από ό,τι φαίνεται. Βασικότατος παράγοντας για το αν ένας τροποποιημένος οργανισμός (ΓΤΟ ή GMO αγγλιστί) θα είναι επικίνδυνος είναι το τι γονίδια περάστηκαν μέσα του! Λογικό δεν είναι;

Πριν ουρλιάξεις έτσι γενικά και αόριστα περί "μεταλλαγμένων", ψάξε να δεις τι έχει μέσα ο κάθε οργανισμός. Ιστορικά έχουν χρησιμοποιηθεί πολλά γονίδια: άλλα που κάνουν τον οργανισμό να είναι πιο ανθεκτικός σε παράσιτα/ιούς/αρρώστιες, άλλα που προσδίδουν ανθεκτικότητα σε ψύχος/ξηρασία ή κάποιο εντομοκτόνο (αν πρόκειται για φυτά) ή άλλα που τροποποιούν από τη σύσταση του φυτού σε έλαια έως τον ρυθμό ωρίμανσης των φρούτων. Βασικότατο λοιπόν για να κρίνεις αν κάποιος γενετικά τροποποιημένος οργανισμός είναι επιβλαβής είναι να ξέρεις τι κάνει αυτό το γονίδιο που περάστηκε μέσα του.

Τα "μεταλλαγμένα" τρόφιμα που έχεις ακούσει εσύ και έχεις χεστεί πάνω σου από τον φόβο είναι αυτά κυρίως που περιέχουν είτε την εντομοκτόνο τοξίνη Bt (από τον... βάκιλο της Θουριγίας που χρησιμοποιεί και ο "οργανικός" παππούς σου) είτε διάφορα είδη που περιέχουν "λεκτίνες" (lectins).

Οι μεν πρώτες έχουν θεωρηθεί επικίνδυνες για ωφέλιμα έντομα ή έντομα που δεν απότελούν στόχο (π.χ., αυτή η πεταλούδα μονάρχης που συνεχώς αναφέρεις, ίσως είναι ο μόνος... μονάρχης που συμπαθείς πλην του εαυτού σου), οι δε δεύτερες έχουν εμπλακεί στην όλη υπόθεση με τα ποντίκια που έπαθαν ένα κάρο δεινά από αυτές και την αποκάλυψε ο Árpád Pusztai με αποτέλεσμα να του συμβούν και αυτού τόσα δεινά που αν τα ήξερε εξαρχής θα προτιμούσε ίσως να είχε φάει τις λεκτίνες του και να έβγαζε τον σκασμό.

Τι πραγματικά ισχύει από αυτά; Δύσκολο να γνωρίζεις όταν από την μια πλευρά παίζουν τεράστια συμφέροντα και από την άλλη τεράστιο πάθος, η όλη φάση θυμίζει την αψιμαχία για το αν η κάνναβη είναι βλαβερή ή όχι - στον υπερθετικό βαθμό.

httpv://www.youtube.com/watch?v=uE53TRxOYxc


Επίδραση Θέσης

 
Όπως γνωρίζουν καλά πολλά αγοράκια, δεν έχει σημασία μόνο το τι έχεις αλλά και πού το βάζεις ή αν προτιμάς τις αυθεντικές χουριάτικες παροιμίες "τα δέκα φαίνονται λειψά άμα τα βρεις εμπρός σου, μα σαν τα βάνεις πίσω σου ξεχνάς κάθε καημό σου". Έτσι και στα γονίδια, εκτός του τι έχεις εισαγάγει μέσα στο κύτταρο, έχει σημασία το πού πήγε και χώθηκε αυτό!

Ανάλογα τη θέση του γονιδίου αυτό μπορεί να υπερεκφράζεται ή να υποεκφράζεται, πράγμα που εξαρτάται από το τι υποκινητές άλλων γονιδίων υπάρχουν κοντά του και γενικότερα το τι υπάρχει στην "γειτονιά" πού πήγε να μείνει. Το παραπάνω φαινόμενο ονομάζεται επίδραση θέσης (position effect) και είναι αρκετά σημαντικό στο πώς εκφράζεται ένα γονίδιο. Πόσο σημαντικό; Τόσο ώστε να εμπλέκεται σε ανθρώπινες γονιδιακές αρρώστιες όπου "μια απλή μετακίνηση γονιδίου" αλλάζει πάρα πολλά, πολλές φορές με τρόπο απρόβλεπτο.

Εδώ αρκετά σημαντικό είναι όχι μόνο "πού έκατσε" το γονίδιο αλλά και αν διέκοψε κάποιο άλλο γονίδιο ή αν παρεμβλήθηκε με κάποιο τρόπο σε αυτό. Συνήθως αν παρεμβληθεί στη λειτουργία κάποιου πολύ σημαντικού γονιδίου το απότέλεσμα είναι μη βιώσιμο, αλλά όπως και εσύ υπενθυμίζεις στην εκάστοτε κοπελιά σου "πολλές φορές στα μικρά πράγματα είναι η χάρη".

Οι αλληλεπιδράσεις που μπορούν να παίξουν εδώ είναι πάρα πολλές, και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες αν κάποιος δεν προσέξει. Για παράδειγμα, αν το γονίδιό σου πάει και απενεργοποιήσει ένα γονίδιο του φυτού που το βοηθάει στον μεταβολισμό κάποιας ουσίας του, τότε τα επίπεδα αυτής μπορεί να ανέβουν: αν τυγχάνει αυτή η ουσία του φυτού να είναι τοξική για τον άνθρωπο, τότε από εκεί που έβαλες ένα "αβλαβές γονίδιο" σε ένα "αβλαβές φυτό" καταλήγεις να έχεις στα χέρια σου ένα αρκετά επικίνδυνο φυτό.

httpv://www.youtube.com/watch?v=XcwdDbi7iRk


Γονιδιακή δόση

 
Η ποσότητα/δόση πάντα μετράει: ρώτα κάποιον τελειωμένο πρεζάκια φίλο σου ή τον δανειοπρεζάκια πατέρα σου να μάθεις πόσο καθοριστική είναι! Όπως και εκεί, έτσι κι εδώ. Δεν έχει σημασία μόνο το ποιο γονίδιο έβαλες και πού πήγε και έκατσε, έχει επίσης σημασία το πόσες κόπιες αυτού του γονιδίου ενσωματώθηκαν στο DNA του οργανισμού. Περισσότερες κόπιες συνήθως σημαίνει μεγαλύτερη έκφραση, κάτι που μπορεί από το να είναι τοξικό στον ίδιο τον οργανισμό μέσω παρεμβολής σε άλλες διεργασίες του, εώς του να δημιουργήσει πρόβλημα σε οποιονδήποτε καταναλωτή του. Το παραπάνω φαινόμενο είναι γνωστό ως γονιδιακή δόση (gene dosage).

Το θέμα εδώ είναι πως πλην ελάχιστων αρκετά έξυπνων πατεντών, δύσκολα μπορείς να έχεις έλεγχο πάνω στο πόσες φορές θα ενσωματωθεί το γονίδιό σου στον οργανισμό. Επίσης σηκώνει διερεύνηση το πώς αντιμετώπισε ο οργανισμός την αυξημένη γονιδιακή δόση: ορισμένες φορές μπορεί να απενεργοποιήσει ένα γονίδιο που υπάρχει σε πολλά αντίγραφα. Ένα θέμα επίσης είναι το ότι περιπλέκεται η κατάσταση όταν το φαινόμενο της γονιδιακής δόσης συνδυάζεται με το φαινόμενο της επίδρασης θέσης: μπήκαν δέκα κόπιες, δύο κάθισαν κοντά κοντά και οι άλλες διαόλου μάνα - πως μπορείς να υπολογίσεις τι θα συμβεί;

httpv://www.youtube.com/watch?v=8Bsb7bcWj0s


Άλλοι παράγοντες

 
Εδώ χωράνε όλοι οι παράγοντες που δεν μπορούν να καταταγούν στους παραπάνω. Για παράδειγμα βάζεις ένα "αβλαβές" γονίδιο σε έναν οργανισμό, αυτό πάει και κάθεται σε σημείο που δεν δημιουργεί πρόβλημα, τα αντίγραφα που ενσωματώθηκαν είναι αρκετά χωρίς να δημιουργούν πρόβλημα και... ξάφνου το προϊόν σου παρουσιάζει τοξικότητα και αλλεργίες στα ποντίκια που το δοκίμασες!

Τι έπαιξε; Μπορεί λόγω οργανισμού η πρωτεϊνη που παρήγαγες να μην έχει  "διπλώσει" καλά (δευτερογενής-τριτογενής δομή, το σχήμα της φαντάσου) διότι ο οργανισμός από τον οποίον την πήρες έχει τις απαραίτητες πρωτεΐνες "συνοδούς" (chaperones, πρωτεΐνες "νταντάδες") που τη βοηθούν να πάρει το σωστό σχήμα ενώ ο οργανισμός στον οποίον εισήγαγες το γονίδιο δεν τις έχει!

Τι μας λένε όλα αυτά; Πως θέλει πολλή μελέτη και πολύ έλεγχο -πολλές φορές τρομερά χρονοβόρο και ακριβό- για να βρεις αν όντως μπήκε το γονίδιό σου, πού μπήκε, πόσες φορές μπήκε και πως όλα βαίνουν ομαλώς χωρίς "χαρούμενα μικρά ατυχήματα" που έλεγε ο Bob Ross που θα σε αφήσουν παράλυτο, δηλητηριασμένο, να κλαις τις νεκρές πεταλούδες ή να αιμορραγείς από κάθε πιθανή οπή του σαρακοφαγωμένου σαρκίου σου. Τα παραπάνω απαιτούνται να είναι γνωστά για κάθε γενετικά τροποποιημένο προϊόν δια νόμου! Το καλύτερο; Αυτά μπορείς να τα ορίσεις ανά κλώνο, αν περάσεις το γονίδιο π.χ., σε 10 κύτταρα που αυτά θα σου δώσουν 10 "σειρές" του γενετικά τροποποιημένου οργανισμού, θα πρέπει να τα γνωρίζεις και να τα δηλώσεις και για τις δέκα διότι το γονίδιο μπορεί να μπει σε διαφορετικές θέσεις και σε διαφορετικές δόσεις σε κάθε κύτταρο!

httpv://www.youtube.com/watch?v=oDU8BfcgTrU


ΟΚ, ΟΚ... Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος να παριστάνει τον Θεό και να παίζει με τη φύση κάνοντας τόσο αφύσικες παρεμβάσεις;

 
Χμ, η παραπάνω ερώτησή σου καταφέρνει να κλείσει μέσα της την πλειονότητα των "επιχειρημάτων" επί του θέματος που βασίζονται στην "επίκληση στο συναίσθημα". Μπράβο σου, θα πρέπει να νιώθεις περήφανος, πάνε τώρα κάθισε στην ουρά με τις άλλες μαϊμούδες να παραλάβεις τη μπανάνα σου όταν έρθει η σειρά σου. Εδώ τη χλέπα στη μάπα δεν την τρως για την άποψη (ο... "Θεός" σου να την κάνει άποψη) που εκφράζεις, ούτε επειδή αυτή ανήκει στην στάζω-γλίτσα-πιο-πολύ-και-από-φρύνο-με-γονίδια-γυμνοσάλιαγκα κατηγορία των "συναισθηματικών επικλήσεων".

Την τρως διότι τα άτομα που εκφράζουν μια τέτοια θέση με πάθος συνήθως τη θεωρούν "αντικειμενική", "εξόφθαλμα αληθινή", λες και οι υπέροχες αξίες τους είναι συμπαντικά αδιαμφισβήτητες. Για να γίνουν χειρότερα τα πράματα περιέχει και μεγάλη δόση ημιμάθειας.

Στο περί Θεού, τι να σχολιάσει κάποιος μεμέτη μου; Το αν υπάρχει "θεός", αν είναι έτσι όπως τον φαντάζεσαι και αν μόνο αυτός έχει το... "δικαίωμα" να δημιουργεί είναι ένα θέμα που χωράει πολλή αμφισβήτηση - το να πεις ότι κάποιος δεν μπορεί να το κάνει (ότι είναι αρχετυπικά "κακό" να το κάνει) φανερώνει περισσότερο τη δικιά σου κοσμοθεώρηση και όρια, παρά τη φύση των πραγμάτων.

Κάπως παρόμοια πάει και το θέμα του "παίζω με τη φύση":  πρώτα από όλα προσδίδεις στη φύση ανθρώπινες ιδιότητες, χωρίς εδώ που τα λέμε να γνωρίζεις και πολλά για αυτήν (google: ανθρωπομορφισμός, anthropomorphism, αν προτιμάς τα αγγλικά) και κατά δεύτερον η... φύση παίζει καθημερινά με τον εαυτό της περισσότερο από όσο παίζεις εσύ με τον δικό σου - όλως παραδόξως όμως οι παρενέργειες αυτής της άκρως απολαυστικής έξης εμφανίζονται συχνότερα σε εσένα παρά στη φύση.

Στη φύση το φαινόμενο της οριζόντιας ανταλλαγής γενετικού υλικού (όχι κάθετης από γονιό σε παιδί, αλλά από έναν οργανισμό σε έναν άλλον άσχετο - ναι! όπως κάνει η γενετική μηχανική!) είναι αρκετά διαδεδομένο και υπάρχουν πολλοί οργανισμοί που "πειράζουν" το DNA άλλων, που μεταφέρουν γονίδια ακόμα και μεταξύ ασύνδετων ειδών (για να μην πω γενών!) ή που γενικώς κάνουν πράγματα που αν τα έκανε βιοτεχνολογική εταιρεία θα χρειαζόσουν τρία κιβώτια βιολογικής μπύρας για να συνέλθεις.

Τέτοια παραδείγματα θα δεις σε οργανισμούς που βρίσκονται σε συμβιωτική σχέση και ο ένας έχει "κλέψει" γονίδια του άλλου (π.χ., μύκητες που ζουν μέσα σε φυτά ή ορισμένα έντομα), σε βακτηρίδια παρτόλες που πολλές φορές αρπάζουν και ενσωματώνουν ό,τι DNA βρουν μπροστά τους, και σε ιούς που μεταφέρουν DNA από έναν οργανισμό σε άλλο ή που ενσωματώνονται μόνιμα στο γονιδίωμά του (έχεις πολλούς τέτοιους στο DNA σου, το ήξερες;).

Το καλύτερο; Η όλη διαδικασία είναι αυτό που θα έλεγες εσύ "τυχαία". Ναι, κάνουν αυτό που νομίζεις πως κάνουν οι επιστήμονες: "αρπάζω τρία σωληνάκια από το ράφι στην τύχη, τα ανακατεύω και ό,τι βγει το δίνω να το πιει το πόπολο". Τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος κρίνονται με τον αμείλικτο τρόπο της φύσης: ό,τι επιβιώσει, όλοι οι άλλοι τον πούλο αρμ, μεταβολή και όπως είστε! Πόσο ασφαλή σε κάνουν να νιώθεις τα παραπάνω και πόση "σοφία" πλέον καταλογίζεις στη φύση;

Εδώ τίθεται φυσικά (χέχ!) και το θέμα του φυσικού vs τεχνητού στο θέμα της γονιδιακής επέμβασης. Εδώ υπάρχουν διαστροφάκια που δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα με τα παραπάνω γιατί είναι... φυσικά! Πιθανότατα το μόνο "τεχνητό" στην υπόθεση είναι ο διαχωρισμός τεχνητού/φυσικού. Από την άλλη τόσα έχουν ειπωθεί για το θέμα από άτομα με μεγαλύτερη τέχνη στα λόγια από εμένα και δεν σε έχουν βάλει ούτε στο ελάχιστο σε σκέψεις, εγώ θα το καταφέρω; Και μόνο που το αναφέρεις ως "επιχείρημα" ή που τσιμπάς όταν μια διαφήμιση λέει "100% φυσικό προϊόν", λέει πολλά για τον τρόπο σκέψης σου.

Εδώ ας αρκεστούμε στο ότι ακόμη και τα προϊόντα που θα έβαζε στο στόμα του ο πιο χαρντκοράς vegan/biofreak είναι αποτέλεσμα αιώνων -αν όχι χιλιετηρίδων- ανθρώπινης "αφύσικης" επιλογής, ανθρώπινων "αφύσικων" μονοκαλλιεργειών και επιλεκτικής "αφύσικης" διασταύρωσης. Ναι, ακόμα και το οργανικό 100% φυσικό πολύσπορο ψωμάκι που μασάς με λαγνεία ή η χωριάτικη μπομπότα της πορδογιαγιάς σου δεν θα υπήρχε χωρίς χοντρή ανθρώπινη παρέμβαση!

Έχε επίσης κατα νου ότι αυτή η παρέμβαση ήταν χονδροειδής: δεν έπαιρνες ένα συγκεκριμένο γονίδιο που γνώριζες ποιο συγκεκριμένο χαρακτηριστικό κωδικοποιεί να το βάλεις σε έναν οργανισμό, έπαιρνες ολόκληρο γονιδίωμα (χιλιάδες ή εκατοντάδες γονίδια) και τα ανακάτευες με ένα φυτό ελπίζοντας να τονιστεί το χαρακτηριστικό που θέλεις. Είναι σαν να να εγχειρίζεις κάποιον ανοίγοντάς τον όπως μπορείς με μια πέτρα και τραβώντας έξω το πρώτο όργανο που θα δεις ελπίζοντας να σκοράρεις, σε αντίθεση με το να τον ανοίγεις με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένο μέρος με νυστέρι για να αφαιρέσεις συγκεκριμένα τα πανάκριβα νεφράκια του!

Τι μπορείς να κάνεις για να αποφύγεις το παραπάνω "κραξίδι"; Ή να σκεφτείς λίγο τις απόψεις (διάβαζε: πεποιθήσεις) σου ή να δηλώσεις "φιλαράκι, άποψή μου, εγώ αυτά πιστεύω, εμένα έτσι μου αρέσει". Πλήρως δεκτά τα προσωπικά γούστα του καθενός από τη στιγμή που δεν πασάρονται ως αντικειμενικά ή ως "η μόνη αλήθεια", περί ορέξεως κολοκυθόπιτα! Πες ένα πιστεύω και ξεμπέρδεψες!

Ωραία,τσιμπήσαμε και το ηθικοπλαστικό δίδαγμα μας, ψεύτες όμως είναι όλοι όσοι μιλάνε για παρενέργειες; Τα ΓΤΟ δεν είναι τελικά ΓΤΠ;

 
Παρενέργειες υπάρχουν σίγουρα, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, αλλά αυτές μπορούν να αντιμετωπιστούν. Έτσι για να σε παίξω και λίγο στο ταμπλό που σου αρέσει, ας τις χωρίσουμε στις "καπιταλιστικές" και στις "επιστημονικές".

Οι  "καπιταλιστικές" αφορούν κυρίως πράγματα που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν οι εταιρείες νοιάζονταν λίγο παραπάνω για την ποιότητα του προϊόντος και όχι για το κέρδος. Εδώ θα μπορούσες να βάλεις προβλήματα υγείας και αλλεργίες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γενετικά τροποποιημένες τροφές. Αυτά, με την κατάλληλη (πολύχρονη και δαπανηρή) μελέτη θα μπορούσαν να ελεγχθούν και να περιοριστούν, ίσως και να εξαφανιστούν. Πολύ απλά μπορείς να τεστάρεις για αλλεργίες και στη χειρότερη των χειροτέρων, αν σου ξεφύγει κάτι και ένας στους χίλιους βγάλει καντήλες να αποσύρεις το προϊόν.

Φυσικά εδώ πετάς τουλάχιστον μια 20ετία δοκιμών και τουλάχιστον εκατομμύρια (αν όχι παραπάνω) ευρώ στα σκουπίδια και ένα από τα ερωτήματά μου είναι αν εσύ θα το έκανες και πόσο εύκολα θα το έκανες. Εδώ σκέψου πως και οι εταιρείες στελεχώνονται από άτομα σαν εσένα, δεν έρχονται από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού να μας δώσουν τα προϊόντα τους και μετά βουρ πίσω στην ασφάλειά τους μακριά από τα "γήινα" ζητήματα. Αν κάνεις μικρολαμογιές φαντάσου τι θα έκανες αν είχες την εξουσία, την ατιμωρησία και το budget να κάνεις χοντρύτερες φάσεις - ίσως έκανες ό,τι και αυτοί! Προβλήματα πάντως αυτού του τύπου λύνονται, οπότε το μόνο που στέκεται εμπόδιο στη λύση τους είναι η ανθρώπινη λαμογιά. Μια ερώτηση που έχω πάντως είναι η εξής: τσινάς το ίδιο για αλλεργίες από "φυσικά" φαγητά ή τη "φυσικότατη" γύρη; Αν όχι, γιατί;

Οι "επιστημονικές" δυσκολίες βρίσκονται κυρίως σε τεχνικές δυσκολίες. Πάνε πιο πάνω και ξαναδιάβασε περί φαινόμενα θέσης, πολλαπλά αντίγραφα κτλ., και θα πάρεις μια ιδέα τέτοιου τύπου προβλημάτων. Για παράδειγμα, υπάρχει το πρόβλημα της γενετικής επιμόλυνσης άλλων οργανισμών: εδώ σκέψου τη μεταλλαγμένη γύρη για την οποία ουρλιάζει η Greenpeace, οι αγρότες και οι μελισσοκόμοι! Έχουν δίκιο; Πολλές φορές ναι, ιδίως αν τα γονίδια είτε προσδίδουν στα φυτά χαρακτηριστικά ανθεκτικότητας ή αν κωδικοποιούν τοξικές για τα ωφέλιμα έντομα πρωτεΐνες.

Στην πρώτη περίπτωση απειλείται η βιοποικιλότητα -το "μεταλλαγμένο" φυτό μπορεί να προσδώσει το χαρακτηριστικό του σε ζιζάνια και αυτά να αποκτήσουν πλεονέκτημα έναντι των άλλων ειδών εξαφανίζοντάς τα. Στη δεύτερη περίπτωση απειλούνται ωφέλιμα (για εμάς! όλα για εμάς! μόνο εμάς σκεφτόμαστε!) έντομα. Να μια τεχνική δυσκολία, πως τα φλόκια τού μεταλλαγμένου σου φυτού δεν θα σκάσουν στη μάπα άλλων ειδών!

Το πρόβλημα λύνεται, με δυσκολία όμως: σε πολλά είδη οι χλωροπλάστες κληρονομούνται μόνο από το μητρικό φυτό, με τον ίδιο τρόπο που τα μιτοχόνδριά σου είναι "της μάνας σου ρε!". Αυτό σημαίνει ότι η γύρη δεν περιέχει χλωροπλάστες, άρα αν περάσεις το γονίδιο σου στο γενετικό υλικό των χλωροπλαστών αυτό δεν θα μπορεί να μολύνει άλλα φυτά -- απλά προσέχεις που θα πάει ο σπόρος που θα ρίξουν τα φυτά σου, διότι αυτός θα περιέχει τα μιτοχόνδρια! Ένα τέτοιο φυτό θα μπορούσε να ονομαστεί διαπλαστιδιακό. Πώς όμως στοχεύεις μόνο τους χλωροπλάστες; Μα, με τη βιολιστική!

Ένα άλλο "επιστημονικό" πρόβλημα που πολλοί αναφέρουν είναι η ενσωμάτωση των ξένων γονιδίων από βακτηρίδια - είτε έξω στη φύση είτε ακόμα πιο τρομακτικά μέσα σου! Αν θυμάσαι, πιο πάνω είπαμε πως τα βακτηρίδια καμιά φορά είναι λίγο παρτόλες όσον αφορά το DNA. Εδώ ναι, υπάρχει ίσως πρόβλημα αλλά αυτό εξαρτάται από το τι κωδικοποιεί το γονίδιο. Π.χ., ένα άσχημο σενάριο είναι το γονίδιο να κωδικοποιεί αντίσταση σε κάποιο αντιβιωτικό - να κάτι που ίσως δεν θα ήθελες ένα παθογόνο βακτηρίδιο να απόκτήσει! Τίθεται πάντως και το ερώτημα: αν θεωρείς "επικίνδυνο" π.χ., το γονίδιο από τον σολωμό που κάποιος τρελάρας πέρασε στη φράουλα για να αντέχει το κρύο, διότι αυτό μπορεί να ενσωματωθεί σε κάποιο βακτηρίδιο στο στόμα ή στο έντερό σου, θεωρείς εξίσου επικίνδυνο τον σολωμό; Τι γίνεται με τόσο DNA με το οποίο έρχονται τα βακτηρίδια μέσα σου καθημερινά από ένα κάρο παραξενιές που τρως;

Τι μπορώ να κάνω εγώ για όλα αυτά;

 
Για αρχή αν δεν σου αρέσουν όλα τούτα τα "μεταλλαγμένα" και θες να ουρλιάζεις σαν ξεδοντιάρα μαϊμού για αυτά, φρόντισε τουλάχιστον να μάθεις για τι ουρλιάζεις. Δεν το βρίσκεις ντροπιαστικό για την πάρτη σου να ουρλιάζεις υπερβολικά πολύ για πράγματα για τα οποία ξέρεις υπερβολικά λίγα; Αν μάθεις και συνεχίζεις να τα θεωρείς "σατανά επί γης" ή "βιασμό της φύσης και του πιάτου σου", τότε πολύ απλά μποϊκόταρέ τα, μαζί και τις εταιρείες που σχετίζονται με αυτά (άρχισε από τη Monsanto, κόψε τα του τα χέρια από τη ρίζα του μπούρτζου παππού σου αν τον ξαναδείς να χρησιμοποιεί RoundUp στο χωράφι!).

Προτού ουρλιάξεις -πάλι ουρλιάζεις- κάτι περί"καπιταλισμού", "μονοπώλιου" και "κυριαρχίας στην αγορά" σκέψου τι είναι η τεράστια πολυεθνική εταιρεία, ο πολιτικός του κόμματος που ψηφίζεις τόσα χρόνια, το ρεύμα της μουσικής που δεν γουστάρεις αλλά την ακούς όπου και να πας χωρίς άτομα να το στηρίζουν και να το ενισχύουν οικονομικά. Ένα τίποτα, μπορείς να τα σβήσεις όπως έσβησες και εκείνο το μικρο ωραίο συνοικιακό μαγαζάκι χάριν του τρέντυ κλάμπ/σούπερμάρκετ με την απουσία σου. Είναι μια αρχή και αυτό, ήδη έχεις λήξει ωραίες φάσεις μη χρηματοδοτώντας τες και επιλέγοντας (συνειδητά ή ασυνείδητα) να δώσεις τον παρά σου σε φάσεις με καλύτερο μάρκετινγκ και διαφήμιση.

Προτιμότερο όμως θα ήταν να ενίσχυες τη σωστή, έξυπνη και ασφαλή χρήση της γενετικής μηχανικής σε τομείς που τα οφέλη ξεπερνάνε τους κινδύνους - όχι τόσο στην ευρεία διάδοσή της ως "μέσο τροφής" αλλά κυρίως σε ιατρικές/βιοτεχνολογικές εφαρμογές (π.χ., παραγωγή ορμονών ή φαρμάκων) ή για γονίδια που δεν προάγουν το μονοπώλιο εταιρειών (ψάξε: γονίδια αντοχής στο roundup ή γονίδια όπως το "traitor" και το "terminator" - πάλι η Monsanto βρίσκεται από πίσω σου σε στύση, ψάξε να μάθεις το γιατί!).

Πως θα το κάνεις αυτό; Όταν βγαίνεις με τους ούγκανους φίλους σου να "γιορτάσεις" τη νίκη της ομάδας σου ή του κόμματός σου, να "αγανακτήσεις" μαζικά στα γρασίδια ή να κάψεις τα πάντα γιατί έπεσες στη Β' εθνική τότε μια χαρά γνωρίζεις πώς να παραλύσεις την πόλη. Όταν επίσης βγαίνεις διαδηλώνοντας και απειλείς τους πολιτικούς πως δεν θα δουν την ψήφο σου αν δεν επιληφθούν των χρεωστούμενων της ποδοσφαιρικής ομάδας σου (!), πάλι μια χαρά μπορείς να ασκήσεις πολιτική πίεση.

Ε, στην επόμενη διαδήλωση καθώς όλοι φωνάζουν τα δικά τους (Ρέμο, ακόμα σε ψάχνουν αγόρι μου, κάτι μου λέει πως αν σε πιάσουν θα σ' αρέσει αν κρίνω από τα συνθήματα που ακούγονται!), άσε τους όλους μαλάκες να σε κοιτάνε με το αγελαδίσιό τους βλέμμα φωνάζοντας για μεγαλύτερη χρηματοδότηση στην έρευνα και τα πανεπιστήμια μπας και αποκτήσουν αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να συναγωνιστούν τις πολυεθνικές... Προσωπικά το χρέος μου το κάνω σε κάθε πορεία ουρλιάζοντας  "Θέλω λεφτά στην έρευνα για πιο γλυκό πεπόνι, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι" - προς το παρόν δεν έχω φάει ξύλο, αλλά έχω αρκετούς να με ρωτάνε από που ψωνίζω τόσο καλό "πράμα".

Ας το αφήσουμε κάπου εδώ, με το κλασικό -πλέον- "περαστικά σου και καλά μυαλά!".

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ