Η θέσμιση τής κοινωνίας είναι κάθε φορά θέσμιση ενός μάγματος κοινωνικών φαντασιακών σημασιών, πού μπο­ρούμε και πρέπει να καλέσουμε κόσμο φαντασιακών ση­μασιών.

Είμαι υποχρεωμένος, δυστυχώς, εδώ, να περιοριστώ σέ κάποιες κεντρικές ιδέες, βιαστικά διατυπωμένες:

Πέρασαν καλοκαίρια και χειμώνες...

Η ζωή μας έμοιαζε πάντα μ ’ ένα χείμαρρο. Πότε κατέβαινε ορμητικός και μας ξέβραζε πάνω σε κοφτερά βράχια, πότε στέρευε και μας κρατούσε ακίνητους σε νερόλακκους, πότε μας έβγαζε σε καταπράσινες όχθες και μας γέμιζε τις τσέπες με ζουμερά βατόμουρα.

Ο Ναβουχοδονόσορ είχε κάτι κοινό άψυχα αντικείμενα: ήταν πολύ υπομονετικός. Οι μήνες περνούσαν κι αυτός σουλατσάριζε στους προμαχώνες που είχαν φτιάξει τα στρατεύματά του γύρω από την Ιερουσαλήμ, με τη μεγάλη βαβυλωνιακή μύτη του ανασηκωμένη στον αέρα.

Επιστολή 42: Σωστή παιδεία, νομίζω, δεν σημαίνει το να χειρίζεσαι τις λέ­ξεις και τη γλώσσα με ευρυθμία, αλλά το να σε διακρίνει η υγιής νοητική διάθεση να σκέφτεσαι λογικά, να ’χεις σωστές απόψεις για το καλό και το κακό, το ωραίο και το αισχρό.

Περισσότερο από πενήντα χρόνια πριν, μια μεσήλικη κυρία επισκέφθηκε την κλινική του Κουρτ Γκόλντσταϊν, ενός νευρολόγου με παγκόσμια φήμη και με εξαιρετικές διαγνωστικές ικανότητες.Η γυναίκα εκείνη φαινόταν φυσιολογική και συζητούσε με άνεση πράγματι, δεν είχε κάποιο εμφανές πρόβλημα, της συνέβαινε όμως κάτι τελείως ασυνήθιστο, κάθε τόσο το αριστερό της χέρι πεταγόταν στον λαιμό της και προσπαθούσε να την πνίξει.

Η Ιδιοτέλεια δεν είναι ταυτόσημη με τη φιλαυτία και τον αυτοερωτισμό, αλλά είναι ακριβώς το αντίθετο τους.

Η επόμενη προκείμενη είναι ο έρωτας. Ο Φάουστ, προτού παραδοθεί στο διάβολο, δεν είχε περάσει το κατώφλι της οδαλίσκης με το κόκκινο σαλβάρι. Ούτε είχε τραγουδήσει το τραγούδι του γερο-μπέη.

Κάνει ζέστη. Ακούγονται οι μύγες που πατάνε και έτσι όπως έρχονται, σύννεφο, χλωμιάζουνε τη φλεγόμενη ατμόσφαιρα. Οι διαβάτες προσπαθούν να κρατηθούν, καθώς περπατάν, στην γραμμή της σκιάς που ρίχνουν στο πεζοδρόμιο τα γκρίζα σπίτια' βρισκόμαστε στην πλατεία του Καβάδα, ενός χωριού της επαρχίας του Σαντάντερ. Μοιάζει και αυτό σαν πολλά ισπανικά χωριά, από αυτά που βρί­σκονται κυρίως στη χώρα των Βάσκων.

ΧΘΕΣ ΒΡΑΔΥ είδα στ’ όνειρό μου υδράργυρο, τεράστια λαμπερά σταγονίδια υδραργύρου  υδραργύρου να ανυψώνονται και να πέφτουν. Ο υδράργυρος είναι το στοιχείο αρ. 80 και το όνειρό μου μου υπενθυθυμίζει ότι την Τρίτη θα γίνω κι εγώ ογδόντα.

Παράξενα καράβια της ουράνιας θάλασσας τα απαλά σύννεφα, τουλίπες παιχνιδιάρικες, αργοδιαβαίναν μπροστά απ’ του φεγγαριού το φως.