Για 2.5 εκατομμύρια χρόνια, οι άνθρωποι κάλυπταν τις διατροφικές τους ανάγκες μαζεύοντας φυτά και κυνηγώντας ζώα που ζούσαν και αναπαράγονταν χωρίς τη δική τους παρέμβαση. Ο χόμο ερέκτους, ο χόμο εργκάστερ και οι νεάντερταλ μάζευαν άγρια σύκα και κυνηγούσαν αγριοκάτσικα χωρίς να αποφασίζουν πού θα φύτρωναν οι συκιές, σε ποιο λιβάδι θα έβοσκε το κοπάδι ή ποιος τράγος θα ζευγάρωνε με ποια κατσίκα.

Τι μας λέει η ιστορία του είδους μας; Εννοώ το αφήγημα που μας προσφέρει η επιστήμη και όχι την αρχαϊκή εκδοχή που έχει εμποτιστεί με τη θρησκεία και την ιδεολογία.

Ο Δάσκαλός μας

Από το μνημόσυνο αυτό τού Τραυλαντώνη*, πού είναι η ανάμνηση των αρετών του, μα είναι και θρήνος, δε θάταν δίκαιο να λείψη η φωνή των μαθητών του.

Απαλλαγή από τις ψευδαισθήσεις.— Μάταιες Υποσχέσεις ευτυχίας.— Πόνοι χωρίς ανάπαυλα και χωρίς ανάπαυση, μεταμορφώσεις της οδύνης : η δυστυχία και η ανία.— Η ζωή είναι ένα τραγικοκωμικό θέαμα, που κυριαρχείται από την τύχη και την πλάνη.— Η Κόλαση τον Δάντη και η κόλαση του κόσμου. — Τελευταίος σκοπός και τελευταίο ναυάγιο. 

Φανταστείτε μεσάνυχτα Παρασκευής κάτω στη φάρμα, και οι Γκέρνσεϊ και οι Άνγκους είναι μαζεμένοι γύρω από την τηλεόραση του στάβλου παρακολουθώντας μαγεμένοι την επανάληψη του κλασικού αγελαδοθρίλερ, Με τα Μαστάρια Ανάποδα, όταν ξαφνικά τα φώτα τρεμοσβήνουν, ακούγεται μουσική από εκκλησιαστικό όργανο και μπαίνει στη σκηνή ένας φουσκωμένος, αγγελικός ογδοντάρης με επαγγελματικό κοστούμι κραδαίνοντας έναν μπαλτά και φορώντας ένα μαγικό δαχτυλίδι με συμβολικές χρυσές αψίδες πάνω, κι ένα τρομοκρατημένο μουγκάνισμα υψώνεται από το κοπάδι και ακολουθεί μεγάλη τρεμούλα μασταριών και ουρών.