«Η παιδεία των νέων, είναι το δυνατό αίμα και ο αέρας ιωδίου για το μέλλον των λαών... Όμως, της δικής μας παιδείας το αίμα, έχει αιματοκρίτη λευχαιμίας».

Δημήτρης Λιαντίνης

Ανέκαθεν φοβόμουν τα μεγαλόσωμα σκυλιά, τα αεροπλάνα και τις σιωπές. Ειδικά εκείνες που ακολουθούν μια μεγάλη έκρηξη. Eν αντιθέσει με τις πρώτες, τις εκρήξεις, δεν τις φοβόμουν ποτέ. Σα να τις προκαλούσα, σχεδόν εθιστικά, όταν ένιωθα ότι τα νερά παραμένουν για καιρό λιμνάζοντα. Κάπως έτσι, πιανόμουν στην πρώτη αφορμή ή ακόμη και επινοούσα κάποια, ώστε να κάνω τα θεμέλια να τρίξουν λίγο.

Καλοκαιριάσε, η θερμοκρασία ανεβαίνει, το αίμα μέσα μας παίρνει φωτιά, η περίοδος του ανελέητου κυνηγιού αρχίζει και τα κρούσματα στις Facebook φωτογραφίες στα προφίλ μας αυξάνονται. Τις γυναίκες τις αντικαθιστούν έξαλλα αιλουροειδή που ποζάρουν με μικροσκοπικά μαγίο στην παραλία, αλειμμένα με λάδι, λεμόνι και ότι άλλο υλικό σαλάτας θες, με πόζες "σέξυ και απ'όλα, είμαι έτοιμη για όλα". Είναι παθιασμένες, άγριες ερωτεύσιμες γατούλες.

Μέσα στην παραζάλη της καθημερινότητας, με την πίεση που αισθάνεται ο σύγχρονος άνθρωπος να κατακτήσει την ευημερία του, κάτι που παραμελείται πια και χάνεται είναι ο λόγος, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της φύσης του, που τον ξεχωρίζει μέσα στο ζωικό βασίλειο. Φτάνει στο σημείο να φοβάται τη φωνή του. Αυτό που κυρίως όμως χάνεται είναι ο ερωτικός λόγος.

Η Κόστα Ρίκα είναι μια μικρή αλλά πολύ όμορφη χώρα της Κεντρικής Αμερικής. Το όνομά της σημαίνει «Πλούσια Ακτή» και είναι μια από τις πιο πράσινες αλλά και πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου. Είναι ένας τροπικός παράδεισος, σχεδόν άγνωστος για τους Ευρωπαίους, με παρθένες εξωτικές παραλίες, εντυπωσιακά τροπικά δάση και πλούσια βιοποικιλότητα.

Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες πηγαίνοντας στην τουαλέτα στην αγροτική Ινδία, πήρε σάρκα και οστά τον περασμένο μήνα, όταν δύο κορίτσια έπεσαν θύμα ομαδικού βιασμού και απαγχονίστηκαν σε ένα δέντρο. Όμως η αφόδευση έξω, είναι κάτι εντέλως φυσιολογικό για τους περισσότερους ινδούς.

Σκύλοι πεθαίνουν κάθε καλοκαίρι σε σταθμευμένα αυτοκίνητα, ακόμα και με ανοιχτό παράθυρο. Μην τον αφήσετε να σκάσει. Οι ζέστες ξεκίνησαν για τα καλά και γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη για τους τετράποδους φίλους μας η παραμονή τους σε σταθμευμένο αυτοκίνητο. Ακόμη και αν η μέρα είναι σχετικά δροσερή, ακόμη και αν έχετε σταθμεύσει σε σκιά, για μόλις λίγα λεπτά, ο κίνδυνος θερμοπληξίας είναι μεγάλος.

Να πίνεις αλκοόλ σαν ενήλικας... Δύσκολο. Μια από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις μου είναι να πιάνω το πλησιέστερο μπουκάλι ουίσκι, να πίνω μέχρι να ξεχάσω τι χρονιά ήταν, και μετά να προσπαθώ να κάνω τηλεφωνικές φάρσες σε όλους όσους μισούσα στο γυμνάσιο. Ωστόσο, αυτό το είδος μεθυσμένης διασκέδασης παλιώνει γρήγορα. Ας το αποδεχτούμε, υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να πίνεις σαν ενήλικας, και στο να πίνεις σαν τον «ενήλικο» που ήσουν στο πανεπιστήμιο.

Βλέπω αυτή τη φωτογραφία, υποτίθεται ενός κακοποιημένου παιδιού, να κυκλοφορεί εδώ κι αρκετό καιρό στο Facebook. Δείχνει ένα παιδί με πληγές και ράμματα κάτω από τα μάτια του, που συνοδεύετε συνήθως από μια λεζάντα, στο κάτω μέρος, η οποία μας παροτρύνει να την κοινοποιήσουμε για την υποστήριξη του αγώνα ενάντια στην κακοποίηση των παιδιών. Αλλά είναι όντως έτσι;

Του τηλεφώνησα στο γραφείο του και απάντησε ο ίδιος! Περίμενα να απαντήσει η γραμματέας του «Είμαι φτωχός γιατρός και δεν έχω γραμματέα» ήταν η απάντηση του. Αυτή η συνομιλία καταγράφηκε πριν, περίπου, 5 μήνες , όταν του ζήτησα συνέντευξη. Με ταλαιπώρησε λιγάκι. Τελικά, όπως μου είχε υποσχεθεί –μέσα στον Ιούνιο- .

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, κάπου 7 με 8 χρονών. Τότε που πηγαίναμε διακοπές για 3 μήνες στο εξοχικό (αυτά μας έφαγαν!) και αφού λιώναμε στην παραλία ατελείωτες ώρες, τα απογεύματά μας τα περνούσαμε κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας διάφορα παιχνίδια δρόμου με τα γειτονόπουλα. Παιχνίδια όπως κρυφτό ή και αγαλματάκια ακούνητα αμίλητα αγέλαστα.

Όλοι γνωρίζουμε ότι οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ψυχοπαθολογικές διαταραχές χρειάζονται ψυχολογική και ψυχιατρική βοήθεια. Αλλά από όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, τα ήπια ψυχολογικά προβλήματα, ποιες είναι αυτές που πραγματικά χρειάζονται ένα ψυχολόγο;