Γεια σου Χαρά, γεια σου Τεό!!! Καλησπέρα ή Καλημέρα από την μαγευτική Γαύδο!!!
Με τα πολλά και τα λίγα αποφασίσαμε σαν ζευγάρι και σαν όντα ξεχωριστά έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μπουχτίσαμε και επιλέξαμε αλλαγή στους ρυθμούς της πόλης, με την τόση καταστροφολογία, την μιζέρια, την άχρηστη πληροφορία και το βρώμικο σύστημα.

Πριν από είκοσι περίπου χρόνια, μια παρέα καλών φίλων κατέβαινε με μεγάλου κυβισμού μηχανές, στην Κρήτη. Με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και την αδρεναλίνη στα ύψη. Με γέλια και την αίσθηση του ανίκητου που μόνο η νιότη σου δίνει. Κι έφτασε μια απειροστά μικρή στιγμή. Ένα ατύχημα. Ο Γιώργος, δίμετρο παλικάρι, γεμάτο ζωντάνια και όνειρα καθηλώθηκε για πάντα σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Αλλάζουν οι καιροί, αλλάζουν οι συνήθειες, αλλάζει και ο έρωτας. Η ερωτική ομιλία περιορίζεται και το πιο ανησυχητικό, ίσως, πλέον είναι το ότι 'ψεύδεται'. Τα ερωτικά λόγια χάνονται ακόμα και από το σπίτι και το παιδί δεν ακούει εύκολα ερωτόλογα στο οικογενειακό περιβάλλον του. Οι γονείς δεν μιλούν μεταξύ τους ερωτικά και φυσικά, ούτε στα παιδιά τους.

Επειδή ο υπέρ-μπαμπάς είναι και άντρας, από σήμερα μπαίνει σε Μundial mode. Για ένα περίπου μήνα θα ζει στο δικό του παράλληλο σύμπαν. Ειδικά από το απόγευμα και μετά. Είναι λοιπόν χρήσιμο αυτά να έχουν ξεκαθαριστεί και στο σπίτι. Ειδικά για όσους είναι το πρώτο τους Μουντιάλ ως μπαμπάδες. Ο εσωτερικός κανονισμός προβλέπει μερικούς απλούς αλλά απαράβατους κανόνες:

Στην καθημερινότητα μας όλοι μας, με κάθε μας σκέψη, με κάθε κίνηση του νου και της καρδιάς μας, με κάθε μας πράξη, σε κάθε μας σχέση, σε κάθε μοναχική μας στιγμή, επιδιώκουμε ενσυνείδητα ή ανεπίγνωστα μας, ένα μόνο πράγμα: την αγάπη.

Βροχές, κρύο, αέρας, αλλά και ιδιαίτερα χαμηλές θερμοκρασίες είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του καιρού στη χώρα μας, παρότι βρισκόμαστε στις αρχές του Ιούνη.

Ξεκινώντας να γράφω είχα στο μυαλό μου τους στίχους από ένα παλιό τραγούδι της ελληνικής ροκ σκηνής: « Πες μου μαμά/Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά/που αν και γεννιούνται κανονικά/δε μεγαλώνουν κανονικά/δεν ονειρεύονται κανονικά/ούτ' ερωτεύονται κανονικά».

Πώς αντιλαμβάνονται και πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι το χρόνο... Ο διεθνούς φήμης γλωσσολόγος, ιδρυτής σχολείων, προσωπικός δάσκαλος αρκετών μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας και βραβευμένος συγγραφέας του βιβλίου «When Cultures Collide» Richard Lewis, ο οποίος κάνει διαλέξεις σε όλον τον κόσμο, αναλύει σε ένα άρθρο του στο Business Insider πώς οι διαφορετικοί πολιτισμοί αντιλαμβάνονται την έννοια του χρόνου.

Να ερωτεύεσαι και να αγαπάς σα να μην υπάρχει αύριο, λέει ο σοφός λαός μας και ακόμη εξακολουθώ να ξαφνιάζομαι ευχάριστα όταν συναντώ ανθρώπους αυτής της κατηγορίας. Συμπυκνώνουν σε μια φράση ολόκληρη την ουσία της ύπαρξής μας. Χωρίς δεύτερες και τρίτες σκέψεις, με αυθορμητισμό,τρέλα και αλήθεια, όπως εξάλλου της αξίζει.

Θέλω να χωρίζουν οι άνθρωποι. Ειλικρινά σας το γράφω.

Αν έρθει φίλος και μου περιγράψει τη σχεσιακή του κατάσταση, τις περισσότερες φορές συνιστώ χωρισμό.

Άμεσο, αναίμακτο, ακόμη και διαδικτυακό αν χρειαστεί, για να γλυτώσεις και την υποκρισία των λεγομένων, που κρύβουν οι real time. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Αυτές οι λεπτομέρειες... Τι κάνει τα ζευγάρια αχώριστα; Σίγουρα σε πρώτη φάση ο έpωτας και η έλξη, αλλά έπειτα υπάρχουν πολύ σημαντικά σημεία που ξεχωρίζουν τις εφήμερες αγάπες από τις παντοτινές.

ΠΕΣ ΜΟΥ, ΤΩΡΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ: πόσους ξέρεις που να μην έχουν απιστήσει ή μην έχουν απατηθεί; Εγώ, στα 40 χρόνια που ζω, δεν ξέρω κανέναν. Γνωρίζω κάποιους που το έκαναν άπαξ γιατί το πλήρωσαν ακριβά, οπότε δεν το τολμούν πάλι, αλλά κανέναν που ποτέ του να μην έχει απατήσει.