Όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις για μένα το αγαπημένο μου γλυκό και έμαθα ότι μικρά πράγματα μπορεί να έχουν ξεχωριστή σημασία στη ζωή.

Όταν η Εστέρ Βέργκερ καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι σε ηλικία 8 χρόνων, ένιωσε να χάνονται τα πάντα γύρω της. Βρήκε όμως, «σωσίβιο» στον αθλητισμό και τώρα, στα 32 της, αποχωρεί από το τένις ως ανίκητη!

«Καλημέρα, σ'αγαπω» γραμμένο στην πίσω σελίδα του λογαριασμού της Δ.Ε.Η και στερεωμένο στην πόρτα του ψυγείου με ένα μαγνητάκι αγορασμένο από τις διακοπές του 2009 στην Νάξο.

Αυτός είναι ο τρόπος τους να επικοινωνούν εδώ και τέσσερα ολόκληρα χρόνια συγκατοίκησης. Λίγο πρόχειρος, λίγο ξεπερασμένος, αλλά δικός τους.

Γνώρισα τον Στέφανο πρώτα μέσα από το facebook και ύστερα από κοντά. Ο Στέφανος, πολίτης του κόσμου αλλά και Θεσσαλονικιός, γέννημα θρέμμα παιδί του κέντρου, κάνει διδακτορικό στις “Εικαστικές Σπουδές,” ένα μείγμα από ιστορία της τέχνης, κοινωνικής θεωρίας και queer theory. O σύντροφός του, Daniel, είναι χορογράφος/χορευτής και διευθύνει την ομάδα χορού Daniel Gwirtzman Dance Company.

Το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας με τη συνδρομή των ψυχολόγων της Διεύθυνσης Υγειονομικού του Σώματος απευθύνει ορισμένες χρήσιμες συμβουλές και πληροφορίες σε γονείς και παιδιά, με σκοπό την προφύλαξη των ανηλίκων από περιστατικά αποπλάνησης και ασέλγειας σε βάρος τους.

Στις 13 Ιουνίου 2014 οι Ανωγειανοί αποχαιρέτησαν τον Μανώλη Σταυρακάκη (Μερτζανομανώλη), χορεύοντας τον ανωγειανό πηδηχτό γύρω από το φέρετρο του. Το ανοικτό φέρετρο τοποθετήθηκε στο έδαφος. Οι παριστάμενοι, οικογένεια, πλήθος φίλοι και μουσικοί, σχημάτισαν ένα μεγάλο κύκλο γύρω-γύρω. Ο βουβός θρήνος διεκόπη όταν ο Γιώργος Βιτώρος με φωνή χρωματισμένη από τη συγκίνηση είπε: Σιωπηλά θα χορέψουμε. Σήμερα έχομε τη γιορτή του πένθους.

Τρία πάθη, απλά αλλά εξαιρετικά δυνατά, έχουν εξουσιάσει τη ζωή μου: η λαχτάρα για έρωτα, η αναζήτηση για γνώση και η αβάσταχτη λύπη για τα δεινά του κόσμου.

Υπάρχουν Ελληνίδες μάνες και Ελληνίδες μάνες. Εγώ δεν θα σου μιλήσω για την Ελληνίδα μάνα τη σκληροτράχηλη που απειλεί το παιδί της να μη χωρίσει ή μόλις το παιδί της χωρίζει, του κόβει και τη καλημέρα, όχι.

Έτσι που το γράφω, είναι σαν να αφηγούμαι πανάρχαια περιστατικά, σαν να λέμε τότε που έγραφαν σε παπύρους ή που κυνηγούσαν με το τόξο και τα βέλη, και ομολογώ ότι επίτηδες έδωσα αυτόν τον τίτλο -αλλά το βέβαιο είναι πως οι περισσότεροι που γράφουν στο πλαίσιο του επαγγέλματός τους δεν γράφουν πια με το χέρι.

Βλέπεις τον σκύλο σου να απολαμβάνει τη ζεστασιά του καναπέ, να χουζουρεύει στον ήλιο και να χαίρεται τη βόλτα στον πάρκο. Δεν πρόκειται για διακοπές αλλά για σκυλίσια ζωή. Υπάρχουν πολλά περισσότερα που μπορείς να μάθεις από το αγαπημένο σου τετράποδο, εκτός από την αξία ενός καλού ύπνου.

Η Ελληνοδανέζα Κατερίνα Τσαλαπάτη μιλάει για την εμπειρία τού να ζεις στην «πράσινη πρωτεύουσα» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο κι αν μοιάζει αδιανόητο σε έναν κάτοικο της Αθήνας, η 40χρονη Ελλη­νοδανέζα αρχαιολόγος Κατερίνα Τσαλαπάτη, που ζει 20 χρόνια στην πρω­τεύουσα ms Δανία, δεν έχει κανένα παράπονο από την πόλη της. Δεν εί­ναι τυχαίο - η Κοπεγχάγη αναδείχθηκε φέτος από μια ομάδα εμπειρογνω­μόνων σε θέματα περιβάλλοντος «πρά­σινη πρωτεύουσα» της Ε.Ε.

Έχουν τα ζώα μας συναίσθηση της ύπαρξής τους; Ξέρουν ότι θα πεθάνουν κάποτε; Οι απόψεις, ακόμη και των φιλόζωων, διίστανται. Έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας και της επιστήμης από τότε που ο Ρενέ Ντεκάρτ πρότεινε τη μηχανιστική θεωρία της ζωής.