Η Νέα Φιλελεύθερη Παράταξη

Η Νέα Φιλελεύθερη Παράταξη

Ενάντια στη πίστη εκείνων, που πιστεύουν, ότι ζούμε στην εποχή του τέλους των (πολιτικών) ιδεολογιών, η γράφων έχει την πεποίθηση, πως ο ιδεολόγος είναι εκείνος, που δεν παρασύρεται από την μάζα και παραμένει ανεξάρτητος και πάντα ορθώς σκεπτόμενος με βάση την Λογική. Η Ιδεολογία είναι απαραίτητη για να νοηματοδοτεί την πολιτική μας δράση κατά το πρότυπο των αρχαίων Αθηναίων με τη μοναδική σύλληψή τους περί των κοινών και του καθήκοντος του Πολίτη.

Έτσι, λοιπόν, το σημερινό δοκίμιο αφιερώνεται στην ανάγκη δημιουργίας μίας ισχυρής Φιλελεύθερης Παρατάξεως στην Ελλάδα την επόμενη μέρα της μνημονιακής εποχής.

Τι είναι, ωστόσο, φιλελευθερισμός; Ποιες οι ιδέες και οι αρχές αυτής της φιλοσοφίας; Η βιβλιογραφία είναι τεραστία και η προσπάθεια αναλύσεως του όρου σε λίγες γραμμές θα ήταν μία πράξη επιπόλαιη. Πάντως, ο φιλελευθερισμός έχει διάφορα ρεύματα από την αρχή της δημιουργίας του, που εκτείνονται στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό αλλά και οικονομικό επίπεδο. Ο κλασικός φιλελευθερισμός του John Locke και του John Stuart Mill, του Adam Smith αλλά και ο οικονομικός φιλελευθερισμός του Friedman, του Hayek και άλλων, πρέπει να τεθούν ως ακρογωνιαίοι λίθοι αυτή της νέας κεντρώας Φιλελεύθερης Παρατάξεως, που πολλοί Έλληνες σίγουρα οραματίζονται ανάμεσα στο δίπολο της Δεξίας και της Αριστεράς.

Ο κλασικός φιλελευθερισμός θα πρέπει να στοιχειοθετήσει την τοποθέτηση της νέας Παρατάξεως στο επίπεδο των κοινωνικών δικαιωμάτων. Ο άνθρωπος, ως μέλος της κοινωνίας, πρέπει να είναι ελεύθερος να κάνει τις προσωπικές του επιλογές με βάση τα κατοχυρωμένα του δικαιώματα και φυσικά ενόσω σέβεται τα δικαιώματα των συνανθρώπων του. Επόμενο είναι να πρέπει να δέχεται ατομικά και με τις δικές του δυνάμεις και τις συνέπειες των ενεργειών του και των πράξεων του, που θα ήταν καλό να διαπνέονται από τον Ορθό Λόγο. Έτσι, μία νέα Παράταξη δεν θα έπρεπε να αρνείται τα δικαιώματα των νομίμων μειονοτήτων της χώρας μας, όπως οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι νόμιμοι μετανάστες και οι άλλοθρησκοι. Κοντά σε αυτά θα πρέπει να τους προστατεύει από φαύλα στοιχεία, που κάθε κοινωνία έχει στον ιστό της, με σκοπό την κοινωνική Ισότητα και την πολιτισμική ευημερία.  Παρόλα αυτά δεν θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε –και εδώ διαφοροποιείται ο φιλελευθερισμός από την Αριστερά- παραδοσιακές αξίες μας, όπως η Πατρίδα, η εθνική μας Ιστορία και η εθνική μας Γλώσσα, τα Ελληνικά. Σεβασμός και προσήλωση σε τούτους τους κοινωνικούς και αξιακούς άξονες είναι απαραίτητο να υπάρχει.

Ο οικονομικός φιλελευθερισμός από την άλλη πλευρά θα στραφεί προς το πνεύμα της ελεύθερης αγοράς και της πίστης στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Μικρό Κράτος, όχι Κράτος νταντά. Ο κρατισμός θα πρέπει να απορριφθεί ολοκληρωτικά ενώ οι κρατικές δομές, που θα πρέπει να διατηρηθούν θα αφορούν αποκλειστικά την Παιδεία, την Υγεία και την Προστασία του Πολίτη και της Ιδιοκτησίας του, δηλαδή τις Ένοπλες Δυνάμεις, την Ελληνική Αστυνομία και το Πυροσβεστικό Σώμα. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να τεθούν στο τραπέζι των ιδιωτικοποιήσεων, που θα διεξάγονται, εν τούτοις, με γνώμονα το συμφέρον του Κράτους και των πολιτών του και όχι των κεφαλαιούχων επιχειρηματιών, που έτσι και άλλιως θα πραγματοποιήσουν θετικές για αυτούς επενδύσεις στη Χώρα μας. Χαμηλοί φόροι και ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας για την Ανάπτυξη ,την Ανταγωνιστικότητα αλλά και την οικονομική άνθηση, λέξεις και έννοιες, που αγνοεί ακόμη η ελληνική κοινωνία.

Η νέα Φιλελεύθερη Παράταξη είναι σαφές πως δεν δύναται να εκφραστεί από την σημερινή πλειοψηφία των Βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Η Λαική (λαικιστική) Δεξιά δεν έχει θέση σε ένα τέτοιο φιλελεύθερο όραμα. Ούτε, όμως, και η ακραία κοινωνικά Συντηρητική Δεξιά, μπορεί να συμμετάσχει σε αυτό το εγχείρημα. Ποιοι μπορούν, λοιπόν, θα ρωτήσει εύλογα κανείς; Οι κεντρώοι ψηφοφόροι, που από την στιγμή της διαλύσεως της Ενώσεως Κέντρου είναι πολιτικά ‘’άστεγοι’’. Οι μετριοπαθείς φωνές και αυτοί, που αγαπούν τις μεταρρυθμίσεις και την ελεύθερη οικονομία εντός των μεγάλων υπαρχόντων κομμάτων. Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνούμε, ότι οι Φιλελεύθεροι στην Ευρώπη είναι η τρίτη τη τάξει κοινοβουλευτική δύναμη στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο εκφράζοντας μία σημαντική μερίδα των Κεντροδεξιών ψηφοφόρων ανά τη Γηραιά Ήπειρο.

Η Νέα Φιλελεύθερη Παράταξη δεν πρέπει να παραμείνει ένα όραμα στα χαρτιά  αλλά είναι δέον να εξαπλωθεί στον νέο πολιτικό χάρτη της Χώρας μετά τις πιθανές εκλογές του 2015 και να προσφέρει την νέα εναλλακτική στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, που ταλανίζουν εκατομμύρια συμπατριώτες μας.