Για πρώτη φορά αριστερά. Ε και;

Για πρώτη φορά αριστερά. Ε και;

Υπό κανονικές συνθήκες, ακόμα κι ένας μη αριστερός θα έβλεπε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση αριστεράς στην Ελλάδα θετικά. Έστω και για ιστορική συνέπεια, νέες ιδέες δημιουργούν πάντα γόνιμο έδαφος για να πορευθεί η χώρα. Μια αριστερά προσαρμοσμένη στην πραγματικότητα, που δεδομένων των οικονομικών συνθηκών θα εξασφάλιζε για τη θέση του υπουργείου οικονομικών έναν ορθολογιστή τεχνοκράτη, θα μπορούσε να ασχοληθεί με τόσους άλλους τομείς της κοινωνίας αλλάζοντας τόσα αρνητικά στοιχεία της. Μια αριστερά, που αφήνοντας τον πραγματισμό στα οικονομικά να πράξει τα αναγκαία χωρίς τις αντιστάσεις των κρατιστών, θα μπορούσε για πρώτη φορά στην Ελλάδα να ανταποκριθεί σε τόσες άλλες επιταγές του πολιτικού και κοινωνικού προοδευτισμού.

Υπό κανονικές συνθήκες, η πρώτη φορά αριστεράς στην κυβέρνηση, θα ήταν ένα γεγονός ευτυχές. Μια αριστερά αν μη τι άλλο, θα είχε την ευκαιρία να απαλείψει για πάντα την ακροδεξιά και το παρακράτος από τους κόλπους της πολιτείας. Θα είχε την ευκαιρία να διαχωρίσει πλήρως και για πάντα το κράτος από την εκκλησιά και τα θρησκευτικά από την παιδεία. Θα μπορούσε να πατάξει το φεουδαρχισμό, να αποκόψει τα παλιά τζάκια και τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες από τα προνόμια, να ανεβάσει το πολιτιστικό επίπεδο των Ελλήνων, να ασχοληθεί με θέματα καταναλωτικής και επιχειρηματικής υπευθυνότητας, οικολογίας, να κάνει τη χώρα μια ανεκτική κοινωνία τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, χωρίς προβλήματα και προστριβές με τους γείτονές της.

Αντίθετα, αυτό που βλέπω καθημερινά από την πλευρά της αριστεράς, είναι μια μονοδιάστατη στάση υπέρ ή κατά του μνημονίου και της λιτότητας. Βλέπω μια αριστερά που βάζει εύκολα θέματα στον εαυτό της. Μια αριστερά αντεπαναστατική και αντιδραστική, που γύρω της έχουν συσπειρωθεί όλα τα βραδυκίνητα συστατικά της νεοελληνικής κοινωνίας, που το μόνο που ευελπιστούν, είναι να αποτελέσουν τη νέα σχολή των "ορθών" οικονομολόγων. Μια αριστερά που το μόνο που έχει καταστήσει σαφές στο εκλογικό κοινό, είναι η ασάφεια αντιμετώπισης της κρίσης.

Επειδή λοιπόν δε προσμένω τίποτα από μια αριστερά του Σύριζα, επειδή οι ιερωμένοι θα συνεχίσουν να κάνουν πολιτικές δηλώσεις σαν άρχοντες, επειδή θα συνεχίσουν να αποτελούν την καλύτερη γνωριμία (βύσμα) για να διεκπεραιώνεις τις υποθέσεις σου για πολύ ακόμα, επειδή το μεγάλο κεφάλαιο δεν είναι μόνο αυτό του "μνημονιακού" τόξου αλλά και πολλά άλλα τζάκια και επιχειρηματίες που γνωρίζω πως δε θα αγγίξει, αν όχι θα τα ευνοήσει. Επειδή γνωρίζω πως την ακροδεξιά ραχοκοκκαλιά του κράτους θα την αφήσει ανέπαφη να επηρεάζει την εξωτερική στάση της χώρας και την εσωτερική εθνική συνοχή. Επειδή αντί για κάποιο άνοιγμα τις χώρας προς το εξωτερικό, αναμένω απομόνωση και εσωστρέφεια. Επειδή όχι απλά δεν αναμένω κάποια οικολογική δράση, αλλά θεωρώ ότι και το σύνολο της αριστεράς δεν έχουν ασχοληθεί ούτε οι ίδιοι με θέματα οικολογίας, επειδή η καταναλωτική και εταιρική υπευθυνότητα είναι όροι που αν τους ακούσουν τα περισσότερα στελέχη του Σύριζα θα τους ψάξουν στο λεξικό. Για όλα αυτά δε τρέφω καμία ελπίδα κυβέρνησης Σύριζα, αλλά αντίθετα αισθάνομαι κίνδυνο.

Υπάρχουν πραγματικά πάμπολλα θέματα, για τα οποία θα ανέμενες μία κάποια υπευθυνότητα από την πλευρά της αριστεράς. Τόσα θέματα, που ακόμα και να μην προσδιορίζεσαι αριστερός, θα έπρεπε να έχεις την ελπίδα ότι μια κάποια αριστερή κυβέρνηση θα έδειχνε μεγαλύτερες ευαισθησίες. Και πόσο μάλλον αναλογιζόμενοι το γεγονός, πως μια τέτοια κυβέρνηση, δεν έχει την πολυτέλεια να εκλέγεται στην Ελλάδα συχνά. Αντί όμως όλων των παραπάνω θεμάτων, βλέπω μια αριστερά που όχι μόνο δεν της καίγεται καρφί για τίποτα εκτός από την επιβεβαίωση ή διάψευση των θέσεών της γύρω από τη λιτότητα και το μνημόνιο, αλλά μια αριστερά που οι περισσότερες δηλώσεις των στελεχών της αποτελούν άστοχες παρατηρήσεις επί οικονομικών θεμάτων, χωρίς βιώσιμες προτάσεις.

Βλέπω μια αριστερά που έχει συσπειρώσει κόσμο που στην καλύτερη θεωρούν πως πλέον δεν έχουν να χάσουν τίποτα και πως πλέον δε τους ενδιαφέρει αν και οι υπόλοιποι χάσουν όπως κι αυτοί. Μια αριστερά ερασιτεχνών και τυχοδιωκτών. Για όλα αυτά λοιπόν, είμαι πολύ απογοητευμένος, που και αν έρθει για πρώτη φορά αριστερά στην κυβέρνηση στην Ελλάδα, θα είναι αυτή του Σύριζα. Μια αριστερά, που ακόμα κι αν κυβερνήσει με τη βοήθεια συνεργασιών με φιλελεύθερους σχηματισμούς, οι οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις αναμένω να έρθουν, θα έρθουν υπό την πίεση και από την πλευρά αυτή των συνεργασιών και όχι από την ίδια.