Ελένη Λαυρεντάκη
Γεννήθηκα και ζω στην Κρήτη. Είμαι γραφίστας - τυπογράφος και τα τελευταία χρόνια διοχετεύω τις καλλιτεχνικές (και όχι μόνο) ανησυχίες μου στον Κλόουν.
Μ. ΔΕΥΤΕΡΑ
Κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες, έπεσα τις πρωινές ώρες να κοιμηθώ.
Στο τζάμι, με κοίταζε η παλαιά Σελήνη, φορώντας την προσωπίδα του Ήλιου.
«Να είσαι νια ενώ γερνάς, γριά όσο είσαι νέα», σημαίνει να είσαι γεμάτη με υπέροχες, πολυποίκιλες αντινομίες σε καλή μεταξύ τους ισορροπία.
Θυμάσαι; Η λέξη «παράδοξο» σημαίνει μια σκέψη αντίθετη στη γενικά παραδεκτή άποψη. Το ίδιο ισχύει και για την grand-mere, τη μεγάλη μητέρα, την πιο σπουδαία απ’ όλες τις γυναίκες, την gran madre… μια σοφή γυναίκα σε εξέλιξη, που κρατάει ενωμένες τις φαινομενικά παράλογες, παρότι απόλυτα χρήσιμες και μεγάλες, ικανότητες της βαθιάς ψυχής.
…η ευτυχία δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές μικρές, ασήμαντες, αδιόρατες στιγμές.
Όπως το να σε σκεπάζει κάποιος μέσα στη νύχτα.
Να ονειρεύεσαι.
Η βία και ο παραλογισμός του πολέμου διακόπτει μια ήσυχη, φυσιολογική ενός παιδιού που πρέπει να ξεριζωθεί από τον τόπο του. Το μόνο σημείο αναφοράς είναι ένα κουτί που αρχικά χρησιμοποιούσε για τα παιχνίδια του, σε μια διαδρομή που χάνει κυριολεκτικά τα πάντα.
Σημειώνεται πως 8,4 εκατομμύρια παιδιά έχουν επηρεαστεί από την βία του πολέμου, ενώ 6,1 εκατομμύρια παιδιά χρειάζονται εκπαιδευτική υποστήριξη.
«Αγαπημένη μου φίλη,
Διαβάζω περισσότερο και ξεσκονίζω λιγότερο.
Κάθομαι στην αυλή και θαυμάζω τη θέα χωρίς να τρελαίνομαι με τα αγριόχορτα που πάλι βγήκαν στον κήπο. Περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια και τους φίλους μου και λιγότερο κάνοντας δουλειές.
H Izabela Urbaniak, φωτογράφος, κατάφερε να απαθανατίσει στον φωτογραφικό φακό της την ανεμελιά και την παιδικότητα των παιδιών της κατά την διάρκεια των διακοπών, μακριά από την «τεχνολογία».
Από το 2012 η ίδια φωτογραφίζει τα παιδιά της στις διακοπές θέλοντας να δείξει στον κόσμο πώς είναι τα παιδιά μακριά από την τηλεόραση, τα κινητά και τα τάμπλετ.