Σοβαρά και με το χέρι στην καρδιά, έλα να πούμε αλήθειες.
Εσύ, ο άντρας στα χαρτιά και στην προσφώνηση Κύριος.
Μην καλυφθείς πίσω απ αυτά που λες στους υπόλοιπους, ούτε καν πίσω απ αυτά με τα οποία πείθεις τον εαυτό σου.
Κρατάς έναν άνθρωπο δίπλα σου από εγωισμό, έναν εγωισμό λάθος ερμηνευμένο, αφού το εγώ σου στην τελική δεν ικανοποιείται.
Δεν είναι καλή η ζωή σου, είναι απλά στάσιμη και δεν αλλάζει.
Που βρίσκεις την ικανοποίηση σε όλο αυτό δεν ξέρω, ξέρω όμως ότι μ αυτή την στασιμότητα δεν καταστρέφεις μόνο τη δική σου ζωή, καταστρέφεις και τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου με δική σου επιλογή.
Μην προσπαθήσεις να με πείσεις ότι την αγαπάς.
Η αγάπη είναι κάτι απόλυτα αγνό για να έχει εκδικητικά κίνητρα. Δεν τ' αντέχει ούτε η ίδια.
Μόνο τον εαυτό σου εκδικείσαι ακριβώς γιατί δεν την αγάπησες και δεν κατάφερες να διατηρήσεις τουλάχιστον τη δική της αγάπη.
Χρησιμοποιείς μόνο ένα σωρό τρόπους για να την κάνεις να αισθάνεται «λίγη».
Μικρή, ανήμπορη, πεθαμένη.
Τη βιάζεις ψυχολογικά προβάλλοντας μπροστά της μόνο τα αδιέξοδα. Την σκοτώνεις σωματικά όταν την αναγκάζεις να προσποιείται ότι σε θέλει.
Την εγκλώβισες κοινωνικά και οικονομικά και τώρα περιμένεις τα αποτελέσματα των «κόπων» σου.
Την απειλείς γιατί αυτό είναι το μόνο σου επιχείρημα απέναντί της.
Και ξέρεις, το χειρότερο απ όλα είναι ότι προσπαθείς με λάθος τρόπους να πείσεις τους υπόλοιπους για την προσπάθεια που κάνεις. Με κάποιους θα συμμαχήσεις –αυτούς που έχουν την ίδια νοοτροπία με τη δική σου- κάποιους όμως θα τους βρεις τελείως απέναντι.
Έκανες ακόμα και τα παιδιά σου συμμάχους γιατί αυτός ήταν ο καλύτερος –ή μάλλον ο πιο άθλιος- εκβιασμός που θα μπορούσες να κάνεις.
Εσύ την έχασες κι αντί να την γυρίσεις πίσω στα πρώτα της βήματα, της έδωσες μια σπρωξιά και την έστειλες ακόμα πιο μακριά.
Δεν κατάφερες τίποτα, ούτε θα καταφέρεις σε βεβαιώνω.
Ο στόχος σου είναι να μην καταφέρει να φύγει από κοντά σου αλλά δεν έχεις καταλάβει ότι έχει ήδη φύγει.
Μπορεί αυτή τη στιγμή η δική της ζωή να είναι άθλια, αλλά θα προσπαθήσει να τη διορθώσει . Εσύ από την άλλη νομίζεις ότι θα ζήσεις μια καλή ζωή, αλλά σε βεβαιώνω ότι θα καταλήξεις με έναν άθλιο εαυτό.
Ζείτε σ ένα διαφορετικό όνειρο. Αυτή ονειρεύεται την ελευθερία της και εσύ ονειρεύεσαι τη σκλαβιά της…
Σοβαρά και με το χέρι στην καρδιά, έλα να πούμε αλήθειες.
Εσύ, η γυναίκα στα χαρτιά και στην προσφώνηση Κυρία.
Εσύ, που έγινες Κυρία του Κυρίου και απέκτησες οντότητα. Εσύ που πιάστηκες απ τα μαλλιά του γιατί δεν ήξερες πώς να χτενίσεις τα δικά σου.
Έζησες μέσα σ ένα παραμύθι που σου πρόσφερε και σ ένα όνειρο που ήταν δικό του, όχι δικό σου.
Και τώρα που το παραμύθι έγραψε τίτλους τέλους, δεν έχεις τίποτα δικό σου να ζήσεις.
Αδιαφορείς για το γεγονός ότι σ αυτό το παραμύθι έπρεπε να γράφεις κι εσύ. Ξεχνάς ότι πολλές σελίδες γράφτηκαν μόνες τους από συνήθεια και όχι γιατί ήθελες να το γράψεις.
Κι όταν κατάλαβες ότι το παραμύθι τελειώνει και δεν είχε μόνος του άλλο μελάνι να γράψει, αποφάσισες απλά να τον γυρίσεις πίσω με το ζόρι.
Εμένα δεν μπορείς να με γελάσεις, ακόμα και τώρα που μιλάμε δεν τον θέλεις.
Θέλεις μόνο αυτό που αντιπροσωπεύει η παρουσία του, η ζωή του, το παρελθόν του και το μέλλον του.
Έριξες σ ένα κουβά μπόλικη σιωπή, ένα τόνο τύψεις, λίγη απ την ψυχολογία των παιδιών, δέκα κιλά σκοτεινιασμένο βλέμμα και πέντε τόνους κοινωνική πίεση.
Έφτιαξες το μίγμα και τον πότισες.
Μαζί με σένα φρόντισες να τον ποτίσουν κι οι υπόλοιποι. Αυτοί που δεν έμαθαν ποτέ τι πραγματικά είσαι γιατί εκείνος είχε την αξιοπρέπεια να μην σε παραδώσει στην πυρά.
Δεν σ' αγαπάει, ούτε εσύ τον αγαπάς.
Απλά προτιμάς να τον έχεις πεθαμένο δίπλα σου παρά ζωντανό κάπου μακριά σου.
Τις νύχτες όμως, που ο καθένας μένει με τον εαυτό του, δεν θα μπορέσεις ποτέ να τις στοιχειώσεις. Εκεί ζει μια ζωή όπως τη θέλει εκείνος, όπως φευγαλέα την ονειρεύτηκε σε μια μικρή βόλτα στη θάλασσα.
Εσύ συνέχισε να τον κρατάς και να πιστεύεις ότι είναι δικός σου. Εκείνος θα συνεχίσει να είναι εκεί αλλά θ ανήκει σ εκείνη τη θάλασσα.
Ζείτε στο ίδιο σύννεφο. Εσύ στα μαλακά, ενώ εκείνον τον πλακώνει.
Σοβαρά και με το χέρι στην καρδιά, κανείς σας δεν αντέχει τις αλήθειες.
Facebook: Dimitra Kafromani
CoverPhoto: @Javier Rodríguez Quesada
