Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Δευτέρα, 05 Ιουνίου 2017

Όταν τον συναντάμε στο παιδικό δωμάτιο, είναι ένα πληγωμένο πλάσμα που έχει χάσει τη σκιά του... αλλά δεν κλαίει για πολύ∙ σε λίγο θα μας δείξει πώς αντιδρά ένα θλιμμένο παιδί όταν χάσει τη «φόδρα» του, τη μόνη πραγματική απόδειξη ότι υπάρχει.

Γιατί δίχως σκιά που αποδεικνύει την υλικότητα της ύπαρξης, εύκολα μας περνάει από το μυαλό ότι δεν είμαστε παρά γέννημα της μητρικής φαντασίας.

Μεγάλωσα με την ιδέα της Κωνσταντινούπολης. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από τη μάνα μου είναι όταν πηγαίναμε για την Κονστάντσα, που σταμάτησε το πλοίο στην Πόλη και είδε η μάνα μου την Αγιά Σοφιά και δάκρυσε. Τη θυμάμαι να κλαίει. 

Τα πολύ παλιά τα χρόνια η παιδαγωγική μέθοδος είχε πλείστες επιλογές διαχείρισης δύσκολων καταστάσεων με τη νεολαία του σπιτιού χωρίς πολλά «σεις» και «σας». Οι καιροί πέρασαν και ήρθαν νέες καταστάσεις. 

Το 1930, αναζητώντας έναν χαμένο εξερευνητή στον Αμαζόνιο, μια ομάδα του Σμιθσόνιαν ανακάλυψε τη φυλή των Bororo. Αυτή είναι η πρώτη αναφορά που υπάρχει για τους Bororo.