Όταν η Αθηνά και ο Ποσειδώνας συγκρούστηκαν για την εύνοια των Αθηναίων, όταν διαγωνίστηκαν για την ανάληψη της προστασίας της πόλης σε αγώνα αμφίρροπο, οι πολίτες κλήθηκαν να αποφα­σίσουν με βάση τα δώρα των θεών.

Τo πανηγύρι είχε τελειώσει γι απόψε. Τά φώτα πάνω άπ' τούς πάγκους μέ τις ψάθινες στέγες είχαν σβήσει καί τά ξύλινα άλογα έστεκαν ασάλευτα μές στό σκοτάδι περιμένοντας τή μουσική και τόν βόμβο τών μηχανών γιά νά ξαναρχίσουν τόν καλπασμό τους.

Ο Γκρίζος Ρινόκερος, ο Μαύρος Κύκνος, ο Ξέρξης, οι αρχαίοι Έλληνες κι ο Γνωστός Άγνωστος

Να θέλεις λίγο θα τα έχεις όλα.

Τίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, στο χωριό Ναγκίρεβ της Ουγγαρίας, ζούσαν κάποιες γυναίκες που ο κόσμος τις αποκαλούσε «Αγγέλους». Ονομασία πέρα για πέρα ειρωνική, καθώς οι συγκεκριμένες γυναίκες δεν είχαν καμία σχέση ούτε με τους Άγγελους του Τσάρλι ούτε πάρε δώσε με τον Παράδεισο. Το αντίθετο. Ήταν ξακουστές σε όλη την Ουγγαρία για τους φόνους που διέπραξαν.

Ξέρατε ότι η πρώτη χημειοθεραπεία για τον καρκίνο βασίστηκε σε μια μαζική δηλητηρίαση που συνέβη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο;

μήτε άρρεν μήτε θήλυ - Ιστορίες ευνούχων στην αρχαιότητα

«Πήγαινε λοιπόν στη Μόμο!» Γιατί τάχα; Ήταν τόσο έξυπνη η Μόμο που μπορούσε να δώσει μια καλή συμβουλή στον καθένα ή έβρισκε πάντοτε τις κατάλληλες λέξεις όταν κάποιος είχε ανάγκη από παρηγοριά; Ή έβγαζε πάντοτε σοφές και δίκαιες αποφάσεις; Όχι, η Μόμο δεν ήξερε να κάνει τίποτ’ απ’ αυτά, ήταν ίδια όπως κάθε άλλο παιδί.