Όλο και πιο συχνά έρχονται σπίτι μου

όλο και πιο συχνά κάνουν επισκέψεις μέσα

μαζί με ένα αέρα και μία ομίχλη μπαίνουνε

οι άλλοι στο δωμάτιο καπνίζουνε φιλιούνται

Η αγάπη είναι χρώμα άσπρο διάφανο

και το σώμα της σχήμα της ευλογίας.

Κι αυτό το άλογο

ψάχνει μέσα από καπνούς

το νεκρό καβαλάρη του

μακριά να τον πάρει.

Προκάλεσα με πάθος την ζωή.

Ασέβησα δύο φορές γιατί τους ήξερα τους νόμους.

Τώρα πληρώνω με ντροπή

χωρίς σκυλί, χωρίς ραβδί

πηγαίνω ανάμεσά στους γόννους

Η ελευθερία μου είναι στις σόλες

των αλήτικων παπουτσιών μου.

Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω.

Μπορώ να σεργιανίσω ότι ώρα μου γουστάρει.

Νύχτωνε γρήγορα.

Ο αγέρας ερχόταν από μακριά μυρίζοντας βροχή
και πόλεμο.

Τα τρένα γεμάτα φαντάρους περνούσαν βιαστικά
μόλις προφταίναμε πίσω απ’ τα τζάμια να τους δούμε.

«Δὲν ἔχουμε καιρὸ νὰ πεθάνουμε. Ὄχι. Ὄχι.

Καὶ δὲ θὰ φύγουμε ἀπ’ τὸν κόσμο νὰ τὸ ξέρεις

πρὶν ἀγαπήσουμε ὅσο ζητᾶ ἡ καρδιά μας

πρὶν τραγουδήσουμε ὅσο ζητᾶ ἡ ἀγάπη.

Πουλιά στα χίλια χρώματα

των ενθουσιασμών,

ελαφρά καλοκαίρια.

«Μέριασε, βράχε, να διαβώ!» το κύμα ανδρειωμένο

λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο.

«Μέριασε! μες τα στήθη μου, που 'σαν νεκρά και κρύα

μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία.

Αρχίστε σπάζοντας τους καθρέφτες του σπιτιού σας, αφήστε τα χέρια σας να πέσουν ελεύθερα, κοιτάξτε τον τοίχο, ξεχαστείτε.

Τραγουδήστε μια μόνο νότα κι ακούστε την από μέσα σας.

Ένα είδος ανθρώπων που όλοι αντιπαθούμε είναι οι ψεύτες. Ή τουλάχιστον έτσι δηλώνουμε. Μήπως κι οι ίδιοι δε γινόμαστε λίγο-πολύ κατά καιρούς; Σίγουρα, όλοι έχουμε καταφύγει σε ψέματα ορισμένες στιγμές. Όμως γιατί το κάνουμε αυτό; Οι λόγοι είναι αμέτρητοι. Για να αποτινάξουμε από πάνω μας το φταίξιμο ή να δικαιολογήσουμε κάποια συμπεριφορά ή για να αυτοπροβληθούμε ή για καλό σκοπό ή απλά γιατί μας βολεύει ή προκειμένου να χειραγωγήσουμε κάποιον.