Τα επί σειρά ετών αντιπολιτευτικά ευχολόγια ευτυχώς μας τελείωσαν. Η ανύπαρκτη και άκρως δημαγωγική αντιμνημονιακή ουτοπία μας τελείωσε και αυτή. Η αμείλικτη πραγματικότητα δε χωρά υποσημειώσεις και ιδεοληπτικές αμφιθεατρικές προσεγγίσεις. Το ραντεβού με την ιστορία επιβάλλει σοβαρότητα, ρεαλισμό και πάνω από όλα ρεαλιστή κυβερνήτη.
Η συμφωνία όπως αναφέρει η κυβέρνηση και ευελπιστεί κάθε υγιώς σκεπτόμενος και κάθε άνθρωπος της πραγματικής οικονομίας είναι προ των πυλών. Δε πρόκειται όμως να είναι ευχάριστη, δε πρόκειται να έχει σχέση με τις λαϊκιστικές κορώνες και τα ουτοπικά ψεύδη των προηγούμενων ετών. Θα πρέπει επιτέλους ως Έλληνες να αποδεχθούμε την αλήθεια και να αντιληφθούμε τα δομικά προβλήματα του κράτους αλλά και της νοοτροπίας μας συνολικά που μας οδήγησαν στη χρεωκοπία.
Το έργο του πρωθυπουργού είναι δύσκολο. Δύσκολο διότι θα πρέπει να αναθεωρήσει τον εαυτό του χάριν της επανεκκίνησης της εθνικής οικονομίας. Αυτό επιβάλλει αποφάσεις δυσάρεστες και εντός του κόμματός του. Οι μειοψηφούντες πάσχοντες από σοβιετικό παρελθοντισμό δεν έχουν θέση ούτε στην κυβέρνηση του τόπου ούτε στο περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου. Τα τινά είναι δυο. Η θα απομακρυνθούν μόνοι τους μόλις έρθει η συμφωνία με τους δανειστές η οποία δε πρόκειται να είναι ρόδινη, είτε θα τους απομακρύνει άκομψα ο πρωθυπουργός παίρνοντας πάνω του το πολιτικό παιχνίδι. Οι Έλληνες δεν ψήφισαν ούτε νοσταλγούς του κομμουνισμού ούτε καθεστωτικούς σταλινικούς. Καλώς η κακώς επέλεξαν ένα νέο άνθρωπο. Μια άκρως επίφοβη αλλαγή σελίδας αναμένοντας γρήγορη προσαρμογή στην πραγματικότητα. Διότι η πλειοψηφία δε ψηφίζει βάσει ιδεολογικών κριτηρίων αλλά βάσει ελπίδας.
Οι επόμενες κινήσεις του κυβερνήτη θα πρέπει να είναι κομβικές και άμεσες. Έως τώρα, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές, επικρατεί χάος στον κυβερνητικό συνασπισμό. Ο καθένας αναφέρει ότι θέλει εκθέτοντας τον υπουργό Οικονομικών και το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Οι εκθέσεις ιδεών είναι για τα αμφιθέατρα και για αρθρογραφία. Δεν εξυπηρετούν την κυβέρνηση και κυρίως τον Αλέξη Τσίπρα. Η κυβερνητική γραμμή θα πρέπει να γίνει σαφές ότι είναι μια και όσοι διαφωνούν με αυτή δεν αποτελούν μέρος της κυβέρνησης. Εάν λοιπόν ο Α. Τσίπρας μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες του πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα το τοπίο. Έτσι για πρώτη φορά ίσως να δούμε και μια πολιτική συστράτευση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης όσο αφορά την αναγκαιότητα των μέτρων και των δομικών αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος υπό το πρίσμα του ρεαλισμού.
Επιπροσθέτως το επόμενο βήμα μετά το εσωτερικό ξεκαθάρισμα στο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η ανοικοδόμηση στοιχειώδους εμπιστοσύνης με τη φιλελεύθερη πλευρά της αγοράς και της κοινωνίας. Ίσως το βασικότερο βήμα για μια σοβαρή διακυβέρνηση η οποία διώχνοντας σταδιακά την αβεβαιότητα θα σταθεροποιήσει την αγορά η οποία δοκιμάζεται και έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της. Η ελεύθερη αγορά και η αναπτυξιακή πορεία της μέσω της οποίας θα οικοδομηθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη, μαζί με ένα επιτέλους σταθερό φορολογικό σύστημα, θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα.
Όποιος μπορεί να ηγηθεί ξεπερνά τις πολιτικές/ιδεολογικές/ιδεοληπτικές του διαφωνίες και μεταμορφώνεται σε συνολικό πολιτικό εκφραστή όλων των πολιτών. Αυτό γίνεται μόνον με ιδεολογικές εκπτώσεις.
Η χρονική συγκυρία απαιτεί από τον πρωθυπουργό να γίνει πολιτικός εκφραστής των Ευρωπαίων αριστερών, κεντροαριστερών αλλά και των φιλελευθέρων δεξιών. Οι τελευταίοι θα λειτουργήσουν ως πολιτικό αντίβαρο στις ιδεολογικές αγκυλώσεις οι οποίες αντιδρούν και δαιμονοποιούν ό,τι πάει να γίνει ιδιωτικό λες και είμαστε σε άλλες εποχές, κακές και αποδεδειγμένα καταστροφικές.
Η συμβολή του υγιούς φιλελεύθερου μοντέλου είναι το μυστικό συστατικό της επιτυχίας του Α. Τσίπρα όσο οξύμωρο και περίεργο αυτό ακούγεται στο 4% του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε τα ελληνικά μυαλά φεύγουν από τη χώρα προς τις υγιώς φιλελεύθερες χώρες γιατί εκεί βρίσκουν εργασία και ζουν αξιοπρεπώς. Δε μεταναστεύουν στην Κούβα ούτε στη Βενεζουέλα και σε άλλες Λαφαζανικές ονειρώξεις.
Ο Α. Τσίπρας είτε θα αλλάξει τον εαυτό του και την Ελλάδα είτε θα αποτελέσει μια ακόμη ιστορική παρένθεση εν καιρώ κρίσης. Ίδωμεν...
