Είναι και αυτές οι ανθρώπινες σχέσεις που όσο όμορφες και αν φαίνονται στην αρχή τόσο δύσκολες και ψυχοφθόρες μπορεί να γίνουν στο τέλος τους. Η ζωή είναι ένας κύκλος που για άλλους έχει μικρή και για άλλους μεγάλη διάμετρο.
Όλοι ξεκινάμε ως άγνωστοι στο δρόμο της ζωής, μετά γινόμαστε γνωστοί, ίσως ερωτευτούμε και αγαπήσουμε στην πορεία και πάλι όμως καταλήγουμε από εκεί που αρχίσαμε…
Είναι προφανές πως τα πάντα έχουν μια αρχή και ένα τέλος. Είναι λοιπόν ανούσιο να προσκολλάσαι στο τέλος, καθώς θα έρθει μια επόμενη αρχή. Εξάλλου γιατί να μένεις προσκολλημένος σε κάτι που για εκείνο έκανες ό,τι μπορούσες, αλλά δεν εκτιμήθηκε;;; Γιατί να χαραμίζεις το παρόν σου για ένα παρελθόν που δεν έχει μέλλον και αντιθέτως σου υπενθυμίζει πως είναι εκεί κάθε στιγμή; Αν για να ξεχάσεις πρέπει να πετάξεις φωτογραφίες και αντικείμενα που σε συνδέουν με εκείνο, μπορείς να το κάνεις! Δε χάνεις τον εαυτό σου με αυτή σου την πράξη, απλά τον βοηθάς προχωρήσει. Αν για σένα αυτό είναι απώλεια, τότε συνήθισέ τη!
Ο χρόνος είναι σύμμαχος σου, όχι εχθρός σου! Αυτός και η απόσταση είναι οι αποτελεσματικότερες θεραπείες που είναι η πλώρη σου για το νέο σου ξεκίνημα. Περιπλανήσου λίγο στη ζωή, στην καθημερινότητα σου και μην αφήνεις καμία στιγμή να χάνεται!
Όλοι ξέρουμε πως η δύσκολη στιγμή είναι εκείνη που καταλαβαίνεις πως η σχέση σας τελείωσε, αλλά ακόμα πιο δύσκολο και από το χωρισμό είναι να βλέπεις τον «άνθρωπο» σου ευτυχισμένο με κάποιο άλλο πρόσωπο. Τότε πρέπει να παλέψεις για το «εγώ» σου, για τον εαυτό σου, για να μη χαθείς ΕΣΥ!
Να θυμάσαι πως για όλους μας υπήρχαν στιγμές που φύγαμε από κάτι που αγαπήσαμε για να βρούμε αυτό που αξίζαμε! Είναι η βαθιά σιωπή που επικρατεί στο τέλος που για να μη σπάσει από απότομες βουβές, επιβάλλει να προχωρήσεις και να προχωρήσεις, όχι για τον άλλον, ΓΙΑ ΣΕΝΑ!
