Ο έρωτας στην Αρχαία Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Από τις αναπαραστάσεις σε αγγεία, από τις αναφορές σε κείμενα, ακόμα και φιλοσοφικού χαρακτήρα, καταλαβαίνουμε ότι στην αρχαιότητα ο έρωτας ήταν θέμα πρωτεύουσας σημασίας: ζωοποιός και ευχάριστος, αναγκαίος και ποικίλος.
Ο έρωτας είναι μια συναισθηματική κατάσταση, που μετατρέπεται σε επιθυμία ενός ανθρώπου προς το αντικείμενο του πόθου του από τη στιγμή που αυτή δημιουργείται στον εγκέφαλό του.
Δεν υπάρχει ντροπή στην αρχαία Ελλάδα, γιατί οι Έλληνες πίστευαν στη χαρά και την ευεξία που ερχόταν από τον έρωτα και την ερωτική πράξη, αλλά και γιατί κανείς δεν τους επέβαλλε να μη μιλούν ανοιχτά για τα πάντα. Ακόμη και η χρήση αισχρολογιών ήταν θεμιτή γιατί πίστευαν ότι βοηθούσε στην γονιμότητα των γυναικών. Ο έρωτας στην αρχαία Ελλάδα δεν έχει φραγμούς και όρια, δεν έχει ηλικία. Όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι ο έρωτας, απαλλαγμένος από ενοχές και φοβίες. Ακόμη και οι αρχαίοι θεοί ζουν μία ζωή στα πρότυπα των ανθρώπων. Ερωτεύονται, ζηλεύουν, μοιχεύονται. Από καταβολής θρησκειών, και σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα τουλάχιστον από το 8.000 π.Χ., το πέος / φαλλός, αντιπροσωπεύει τη γονιμότητα της Φύσης. Γι’ αυτό και είναι αντικείμενο λατρείας.
Καθώς όμως ο τότε γνωστός κόσμος έμπαινε στον μεσαίωνα, η ερωτική επιθυμία, η σεξουαλική ορμή και πράξη, φυσιολογικές δηλαδή λειτουργίες του ανθρώπινου οργανισμού, άρχισαν να θεωρούνται ως αμαρτήματα σταλμένα από τον Σατανά τον ίδιο και έπρεπε με κάθε τρόπο να εξαφανιστούν. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν πλέον σαν άνθρωποι γιατί ο φόβος του αφορισμού, του στίγματος και της πυράς της Ιεράς εξέτασης καραδοκούσε.
Για την κρατούσα θρησκεία της Δύσης, ο έρωτας, το σεξ και τα γεννητικά όργανα ήταν αναγκαίο κακό, ένα λάθος της Φύσης. Ακόμα κι η υποψία ότι ο πάν-αγνος Ιησούς μπορεί να είχε σεξουαλικές επαφές ή ακόμα φρικτότερα να τεκνοποίησε, προκαλούσε κύματα ανατριχίλας στους πιστούς. Ο ίδιος γεννήθηκε χωρίς τη μεσολάβηση πέους από παρθένα μητέρα (πριν και μετά). Ο Θεός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με «αυτά τα πράγματα». Στην πυρά οι ανήθικοι διεστραμμένοι που τολμούν να σπιλώνουν το άγιο όνομά Του με τέτοια αμαρτήματα.
Έτσι συχνά πυκνά για να είναι σίγουροι ότι κανείς δεν θα παρεκκλίνει του ορθού δρόμου και δεν θα γίνει βορά στις ερωτικές του ορμές, έφτιαχναν διάφορα εργαλεία που στραγγάλιζαν την σεξουαλική επιθυμία. Και προσοχή μην παρασυρθείτε, αυτό συνεχίστηκε για πολλά πολλά χρόνια μετά τον μεσαίωνα. Το πιο γνωστό σε όλους, αποτρεπτικό για τη γυναίκα εργαλείο ερωτικής επιθυμίας πρωτοδημιουργήθηκε από ευγενείς που έφευγαν για τις σταυροφορίες και ήθελαν να είναι σίγουροι ότι οι γυναίκα τους πίσω στην Αγγλία και τη Γαλλία, θα τιμούσε το στεφάνι τους και δεν θα γινόταν έρμαιο στις σεξουαλικές ορμές διαφόρων αρσενικών.
Και μην ξεχνάτε το ταξίδι από την κεντρική Ευρώπη προς τους Άγιους Τόπους διαρκούσε χρόνια ολόκληρα. Πάντως για να γνωρίζετε τελευταία φορά που σύζυγος κλείδωσε τη ζώνη αγνότητας της γυναίκας του, ήταν το 1930 ! Οι ζώνες που ήταν από σκληρό δέρμα ζώων αλλά και από μέταλλο, περιφρουρούσαν τις περιοχές της κοιλιάς του αιδοίου και του πρωκτού και με ένα λουκέτο της εποχής ασφάλιζαν τα σημεία που η γυναίκα έχει οπή. Κλείδωναν έτσι οποιαδήποτε σκέψη για σεξ (ακόμη και αυτοικανοποίησης) για τις γυναίκες. Μικρές τρύπες κατά μήκος της ζώνης επέτρεπαν την ούρηση και την αφόδευση...
Τέτοιου είδους βάρβαρα εργαλεία δεν υπήρχαν μόνο για τις γυναίκες αλλά και για τους άνδρες. Εκεί ο σκοπός τους ήταν να αποτρέψουν εκτός του αυνανισμού και την στύση και μάλιστα τη νυχτερινή στύση, εκείνη που έρχεται όταν κοιμόμαστε. Ο άνδρας πριν κοιμηθεί τοποθετούσε ένα δαχτυλίδι με μεταλλικά δόντια στη βάση του πέους του και το έσφιγγε. Αν ήταν άτυχος κατά τη διάρκεια του ύπνου του να έρθει σε στύση τότε το δαχτυλίδι έκλεινε και από τη σφίξη τα μεταλλικά του δόντια έκαναν το πέος να επανέλθει στην προτέρα ήρεμη κατάσταση...
***
