Σε αγαπάς;

Σε αγαπάς;

Σε αγαπάς, άνθρωπε; Ναι, εσένα ρωτάω. Τον εαυτό σου τον αγαπάς, τον συμπονάς, τον συγχωρείς;

Αγάπησες τα λάθη του, τα πάθη του, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες του;

Τον συγχώρεσες εκείνες τις φορές που εμπιστεύτηκες την ευτυχία του σε αγκαλιές που τον έπνιξαν;

Εκτίμησες εσύ το χρόνο σου, την αξία σου, την πρόσφορά σου;

Τον συμπόνεσες τις φορές εκείνες που πάνω στα νεύρα σου είπες λόγια που δεν εννοούσες και τώρα που τα σκέφτεσαι κλαις και μετανιώνεις;

Αγαπάς τις λάθος επιλογές του, τις εντάσεις του, τα λάθη του, τις επιλογές εκείνες που μπορεί να ήταν λάθος, αλλά σε έκαναν έναν καλύτερο άνθρωπο;

Αγαπάς αυτά που έδωσες σε καρδιές που δεν εκτίμησαν, αλλά βοήθησαν τη δική σου να γίνει καλύτερη;

Είσαι περήφανος ακόμα και για όλα αυτά που δεν κατάφερες, για τις μικρές αποτυχίες σου που σε όπλισαν με ακόμα περισσότερο πείσμα;

Αγάπα τον εαυτό σου, αυτό έχει σημασία.

Μη σπαταλάς τον εαυτό σου προσπαθώντας να σε αγαπήσουν οι άλλοι, μην ξοδεύεις το χρόνο σου σε περιττές κουβέντες προσπαθώντας να κερδίσεις λίγα λεπτά προσοχής, μην κάνεις εκπτώσεις στο είναι σου για να εξαγοράσεις την αγάπη.

Μην κρίνεις την αξία σου από τα άτομα που δε σε εκτιμούν, αξίζεις περισσότερα από όλα αυτά.

Να αγαπάς εσένα, γιατί είσαι εσύ. Να σε αγαπάς για τη ζωή σου, τα χαρίσματα και τις αδυναμίες σου, για όλα που έχεις δώσει.

Να αγαπάς εσένα.

Μη βάζεις επάνω στη σκληρότητα των άλλων και τη δική σου ενοχή και αυτοτιμωρία, δεν αξίζει αυτό σε εσένα.

Συμπόνεσε τον εαυτό σου, κανείς δε θα σε αγαπήσει αν δεν αγαπάς πρώτα εσύ αυτό που είσαι.

Σε αγαπάς;