Γεννήθηκα σε έναν κόσμο που θυμάται την ανθρωπιά του , δυστυχώς, μόνο σε γιορτές και επετείους και ξεχωρίζει για την ικανότητά του να κατακρίνει τους άλλους για τα ελαττώματα και τις άτυχες στιγμές τους και όχι τόσο για τα προτερήματά τους. Σε αυτό τον κόσμο γεννήθηκα και εγώ, το καροτσάκι μου ήταν τα πόδια μου. Σε αυτό τον κόσμο που πατάει χτυπάει πολλές φορές επάνω στην πληγή σου μόνο για να νοιώσει εκείνος ανώτερος, κλήθηκα να έρθω και να ζήσω.
Θυμάμαι τα παιδιά εκείνα που μου πέταγαν τσάντες και γελούσαν ειρωνικά εις βάρος μου.
Θυμάμαι τις φορές εκείνες που κρυβόμουν και δεν ήθελα να πάω ούτε στο σχολείο επειδή κάθε ημέρα σε αυτό γινόταν όλο και πιο βασανιστική.
Οι γονείς μου δε στεναχωρήθηκαν ποτέ για μένα , ούτε για τη σωματική μου ατέλεια. Αντιθέτως, προσπάθησαν να δουν τα καλά αυτής της κατάστασης , να χαμογελάσουν και να δημιουργήσουν μέσα μου τη βαθιά πίστη ότι είτε έχεις είτε δεν έχεις πόδια μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, μπορείς να πετύχεις όλους σου τους στόχους. Να αγαπήσεις, να ερωτευτείς, να κάνεις φίλους, να γελάσεις, να πας σινεμά , τα απλά καθημερινά πράγματα που κάνουμε όλοι. Και είδα γύρω μου ανθρώπους που αυτά τους τα πόδια τους οδήγησαν στις λάθος επιλογές και στην αυτοκαταστροφη. Εγώ όμως έχω το καροτσάκι μου και πηγαίνω όπου θέλω με το να μετακινώ τις ρόδες μου.
Οι γονείς μου θα με δουν στο γήπεδο να τρέχω και να βάζω καλάθια, να γίνομαι ένας μικρός Νίκος Γκάλης. Θα ήθελα να με δουν εκείνα τα παιδιά που νοιώθουν ότι υστερούν, που νοιώθουν αδικημένα, που νοιώθουν ότι δε θα αγγίξουν ποτέ αυτά που επιθυμούν και δε θα τους αγαπήσουν ποτέ: Να τους πω ότι μπορούμε σε αυτή τη ζωή να πετύχουμε τα πάντα για η δύναμη και το θάρρος βρίσκεται στην καρδιά, όχι στα πόδια μας. Να τους πω ότι οι άνθρωποι που αξίζουν να είναι στη ζωή μας, θα μας αγαπήσουν για αυτό που είμαστε. Να τους πω ότι όλα τα μπορείς , ακόμα και όταν νοιώθεις ότι τα έχεις χάσει όλα. Να τους πείσω να έρθουν να με δουν να καρφώνω στο γήπεδο και να βάζω καλάθια για να πειστούν ότι όλα τα όνειρα μπορούν να πραγματοποιηθούν!
Είμαι ένας πρωταθλητής που έτυχε σε καροτσάκι. Αν δεν ήμουν, νοιώθω ότι θα ήμουν πάλι πρωταθλητής. Ξέρετε γιατί; Γιατί τα πόδια μου δεν ήταν, τελικά, τόσο σημαντικά όσο πίστευα ότι είναι...
