Σε συζητήσεις με φίλους, ορισμένοι μου έχουν εξομολογηθεί πως ντρέπονται να βγουν στην παραλία επειδή φοβούνται την απόρριψη και την άσχημη κριτική των άλλων.
Θα ήθελα να γράψω λίγα λόγια για εκείνους που κρίνουν τους άλλους με χαρακτηρισμούς που πονάνε, για εκείνους που χαρακτηρίζουν άτομα χωρίς να γνωρίζουν την ιστορία τους, για τους διάφορους που πίσω από την άνεση και την ανωνυμία ενός πληκτρολογίου νομίζουν ότι μπορούν να στάζουν δηλητήριο ανενόχλητοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να βρουν δουλειά, άνθρωποι που δεν κάνουν παιδιά, άνθρωποι με στραβά δόντια, κοντοί, ψηλοί και με περιττά κιλά. Μπορεί μία λέξη, μία απλή λέξη όπως ‘’χοντρός, κοντός, άσχημος, φρικιό, ανορεξικιά’’ για εσάς να είναι ένα αστείο που σε ένα λεπτό θα το ξεχάσετε, για τον άνθρωπο όμως που θα το ακούσει, μπορεί να είναι κάτι που θα τον πληγώσει και θα το κουβαλάει μέσα του μήνες ολόκληρους. Μπορεί να τον ρημάξει, μπορεί να τον οδηγήσει στο να δώσει ακόμα και τέλος στη ζωή του. Αθώα γελάκια εις βάρος κάποιου μπορεί να είναι μία πλάκα για εκείνον που την κάνει, αλλά δεν μπορεί να φανταστεί τον πόνο που μπορεί να προκαλέσει σε έναν άνθρωπο.
Ναι, δε χρειάζεται να φοβάσαι να εκφέρεις τη γνώμη σου ελεύθερα και απρόσκοπτα. Μπορείς όμως να μην εκφράζεσαι σκληρά και απαξιωτικά για άλλους ανθρώπους, μπορείς αν αισθανθείς πως αυτό που είπες πλήγωσε κάποιον να τον βρεις και να του ζητήσεις συγγνώμη.
Να μη φοβάσαι να βγεις στην παραλία, να μη φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου. Μην αφήνεις κανέναν να σε πληγώνει και να σε κάνει να αισθάνεσαι λίγος. Αξίζεις σίγουρα κάτι καλύτερο από αυτό.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
