Με την ανεργία των νέων στο 48,3% επισήμως, αφού έχουν αφαιρεθεί στρατιώτες που υπηρετούν τη θητεία τους, φοιτητές, και μερικής απασχόλησης εργαζόμενοι νέοι έστω και μιας ώρας, η κατάσταση για τη νεολαία της χώρας είναι εφιαλτική και ουσιαστικά εξωθείται στη μετανάστευση.
48,3% των παιδιών μας και παραπάνω είναι σήμερα οικονομικά εξαρτημένα, στερούνται το δικαίωμα μιας φυσιολογικής ζωής, παρά το γεγονός ότι είναι πιο μορφωμένη γενιά στην Ιστορία της Ελλάδας μαραίνονται στην αχρηστία.
Τα πιο φρέσκα μυαλά της χώρας είναι εξορισμένα στην οικονομική απραξία. Η γενιά που θα μπορούσε να λύσει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας εμποδίζεται να κάνει οικογένεια!
48,3% των παιδιών μας εξωθούνται να μεταναστεύσουν, ενώ η ανεργία στους νέους επαυξάνεται από ασφαλιστικές εισφορές απαγορευτικές.
Οι νέοι παίρνουν €511 μικτά για να παίρνουνε συντάξεις €3.100 οι 50άρηδες των ΔΕΚΟ!
Κανίβαλοι!
Κακογεράματοι...!
Μέσα στην ακόρεστη όρεξη για να αρπάξει όσα περισσότερα μπορεί το κράτος του Υπαρκτού Σουρεαλισμού, της Ελλάδας, έχει δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες που αποτρέπουν οριστικά και αμετάκλητα κάθε σκέψη επένδυσης εντός της χώρας, οποιουδήποτε επενδυτή εντός εκτός και επί τα αυτά.
Χωρίς επενδύσεις σε εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, η ανεργία θα συνεχίσει να υπερίπταται όλων των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών! Χωρίς να επενδύει κανείς, θα συνεχίσουμε να χάνουμε δουλειές και μυαλά προς χώρες του εξωτερικού.
Κύριοι υπαίτιοι αυτού είναι οι μικρόνοοι πολιτικοί και οι συνδικαλιστές που λυμαίνονται τη χώρα μας.
Αν και το μορφωτικό επίπεδο της νεολαίας είναι εξαιρετικά υψηλό, οι μισθοί τους είναι εξαιρετικά χαμηλοί, η ανεργία κάνει την ανεύρεση προσωπικού σχετικά απλή υπόθεση, και η αξία της γης και των ακινήτων έχει καταρρεύσει κάνοντας πολύ ευκολότερη την όποια επένδυση απαιτεί και γη, παρόλα αυτά, κανείς δεν σκέφτεται να επενδύσει στη χώρα.
Ο λόγος είναι πολύ απλός: όλο το σύστημα κανονισμών λειτουργίας μιας επιχείρησης είναι δομημένο με τρόπο που να εγκλωβίζει τον επιχειρηματία και τον επενδυτή σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.
Τρία είναι τα υψηλότερα εμπόδια στο να έρθουν μεγάλες ξένες επενδύσεις στην χώρα, για να δημιουργήσουν ένα μέρος από τις εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που χρειαζόμαστε για να μην αδειάσει η χώρα από τους ικανούς:
Δεν έχουμε σταθερό φορολογικό περιβάλλον, ενώ η φορολογική διοίκηση έχει υπερεξουσίες, και οι επιχειρήσεις είναι έρμαιο στις ορέξεις του εκάστοτε υπουργού οικονομικών, των εφοριακών, των επαγγελματιών γραφειοκρατών, και κάθε επίδοξου φορομπήχτη που εκλέγεται.
Αστάθεια και άδικοι νόμοι εν απουσία χρηστού δικαστικού συστήματος, κάνουν το κανονιστικό περιβάλλον τοξικό.
Ο εγκληματικός συνδικαλιστικός νόμος που ισχύει, ορίζει σήμερα πως σε ένα σωματείο 600 εργαζομένων πχ, η γενική συνέλευση με 20-30 άτομα μπορεί να εκλέξει προεδρείο, και μετά από 15 παρόντες σε επόμενη έκτακτη συνέλευση για να αποφασιστεί απεργία, οι 8 μπορούν να αποφασίσουν να απεργήσουν ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι, να κλείσουν την επιχείρηση, να την εκβιάσουν, να την καταστρέψουν.
Όλα αυτά συχνά προκειμένου το προεδρείο να εκβιάσει λύτρα για προσωπικό του όφελος από τον επιχείρηση.
Αυτό κάνει το εργασιακό περιβάλλον τοξικό, καθώς το 99% των εργαζόμενων μπορεί να θέλει να δουλέψει, αλλά το 1% μπορεί να τους εμποδίσει με τις ευλογίες του παράλογου συνδικαλιστικού νόμου.
Αν η επιχείρηση χάνει χρήματα, εμποδίζεται να επιβιώσει και να σώσει όσα κεφάλαια και όσες θέσεις εργασίας μπορεί, με βάση τον νόμο που απαγορεύει τις ομαδικές απολύσεις, ακόμα και αν η μη-λειτουργία της οφείλεται στην ηλίθια και παράνομη απόφαση ενός πολιτικού, όπως στις Σκουριές.
Χωρίς τη δυνατότητα να μειώσει άμεσα και αποτελεσματικά το υπερβάλλον προσωπικό ή παραγωγική διαδικασία, η επιχείρηση και άρα η επένδυση αδυνατεί να είναι ευέλικτη και άρα βιώσιμη. Ο επενδυτής εγκλωβίζεται να χάσει όχι μόνο όσα έβαλε μέσα στην επένδυση, αλλά καθώς είναι υπεύθυνος με την προσωπική του περιουσία πλέον, βάσει του 4321/15, η ζημιά μπορεί να ξεφύγει.
Σκεφτείτε έναν επενδυτή που μπορεί να φτιάξει 800 θέσεις εργασίας στον τομέα των υπηρεσιών, όπως πχ σύμβουλους μηχανικούς SAP, που θα χρεώνονται στους πελάτες του εξωτερικού με 30-60 ευρώ την ώρα σε σύγκριση με κάποιον μηχανικό στη Γερμανία ή την Ολλανδία που χρεώνει 100-200 την ώρα για την ίδια δουλειά.
Όμως οι ανάγκες της εταιρίας σε προσωπικό μπορεί να μειωθούν κατά 80% αν χάσει τα πιο μεγάλα συμβόλαιά της πχ με κάποιες εταιρίες που φτιάχνουν υποδομές στην Ευρώπη, αν η Ευρώπη ακολουθήσει την Κίνα στην ύφεση και οι επενδύσεις σε υποδομές παγώσουν όπως συνέβη στην Ελλάδα όταν άρχισε η κρίση.
Ο συγκεκριμένος επενδυτής, που θα μπορούσε να απορροφήσει και να εκπαιδεύσει νέα παιδιά υψηλού μορφωτικού επιπέδου με εξαιρετικούς για την Ελλάδα μισθούς, δεν θα κάνει ποτέ αυτή την επένδυση, απλώς διότι δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει ομαδικές απολύσεις αν η ροή της δουλειάς πέσει σε εξαιρετικά δυσμενείς και σπάνιες περιπτώσεις.
Επιπροσθέτως, ενώ το κράτος μας απομυζά τον εργοδότη και τον εργαζόμενο όσο υπάρχει δουλειά, όταν φτάσει η απέλπιδα ανάγκη απολύσεως κάποιου, συνεισφέρει στη φροντίδα του απολυμένου με 360 ευρώ το μήνα για 12 μήνες, ενώ υποχρεώνει τον εργοδότη σε πολύμηνη προειδοποίηση και υψηλότατες αποζημιώσεις, πολλαπλάσιες συγκριτικά με άλλες χώρες με ελεύθερη αγορά εργασίας, όπως οι ΗΠΑ.
Κανείς δεν φέρνει χρήματα για να φτιάξει νέες θέσεις εργασίας στην Ελλάδα!
Ακόμα και στα 200 ευρώ να ρίξετε τους μισθούς, που για εκεί το πάτε!
Πάλι δεν θα έρθει!
Η Ελλάδα έστησε μια οικονομία χωρίς έξιτ (έξοδο) για επενδυτές.
Είναι μια άτσαλα στημένη φάκα χωρίς τυρί, και φαίνεται από χιλιόμετρα...
Αν δεν υπάρχει δυνατότητα έξιτ για τον επενδυτή, πιστέψτε με, ούτε είσοδος θα υπάρξει ποτέ!
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter: @Agissilaos
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
