Σάλος έχει προκληθεί τις τελευταίες ημέρες, τόσο από την προκλητική συμπεριφορά του τέως υπουργού, Μιχάλη Λιάπη, όσο και από τον νυν υπουργό, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη , ο οποίος εθεάθη σε νυχτερινό κέντρο προκαλώντας αίσθηση. Καί γεννάται το ερώτημα: Είναι ορθή μία τέτοια συμπεριφορά; Μπορεί ένας υπουργός να διεγείρει το λαϊκό αίσθημα σε μία περίοδο κρίσεως καί δημοσιονομικής λιτότητας; Και αν όχι, πώς θα πρέπει να συμπεριφέρεται;
Καταρχάς, θα πρέπει να έχουμε υπ'όψιν μας ότι οι υπουργοί έχουν διοριστεί κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών καί επομένως το εκλογικό σώμα γνωρίζει για το ποιόν τους. Επομένως, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι ο λαός είναι το θύμα που καλείται να γίνει θεατής στην επιδειξιομανία του εκάστοτε πολιτικού. Οι πολιτικοί είναι τα ίδια πρόσωπα που ήταν καί προ κρίσεως. Και καλώς ή κακώς, οι περισσότεροι είναι ευκατάστατοι, είτε λόγω κληρονομιάς, είτε λόγω προσωπικής εργασίας.
Εκείνοι που πλούτισαν κατόπιν εγκλημάτων κατά του δημοσίου, θα κριθούν από τη δικαιοσύνη. Απολαμβάνουν τα ίδια προνόμια που απολάμβαναν και προ μνημονίου, ωστόσο ουδείς ενδιαφέρονταν να τους επικρίνει διότι πολύ απλά επικρατούσε η αφθονία του δανεικού χρήματος καί των διορισμών. Όσο οι πολιτικοί φούσκωναν τις τσέπες των ψηφοφόρων τους, ήταν οι εθνικοί ευεργέτες. Επομένως, θα ήταν θηριώδης υποκρισία να "ποινικοποιηθεί" η επίσκεψη του Βαρβιτσιώτη στα μπουζούκια, αφού παλαιότερα δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο.
Όμως, υπάρχει καί ο αντίλογος, που ενδεχομένως υπερισχύει. Πράγματι, ένα κομμάτι της κοινωνίας υποφέρει. Τόσο από τους δυσβάσταχτους φόρους όσο καί από την βίαιη μετάβαση από την εποχή της ευμάρειας στην εποχή των περικοπών καί της αβεβαιότητας. Επίσης, ένα κομμάτι της κοινωνίας, διόλου ευκαταφρόνητο, επωμίζεται την ευθύνη για την χρεωκοπία της χώρας, ενώ πρακτικά δεν έφταιξε.
Υπό αυτές τις προϋποθέσεις καί όταν ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει €1,5 δις σε μία εβδομάδα, σαφώς καί είναι πρόκληση ένας υπουργός να χαλάει χιλιάδες ευρώ για να ρίχνει λουλούδια στις πίστες. Ακόμη καί τα χρήματα είναι δικά του καί δεν τα χρεώσει στο κράτος, οφείλει να σεβαστεί τις θυσίες του λαού καί να είναι εγκρατής, ιδίως όταν κινείται σε δημόσιους χόρους.
Κάθε πολιτικό πρόσωπο που έχει την διάθεση να εξυγιάνει τον τόπο καί να τερματίσει όλες εκείνες τις συνήθειες που εκμηδένισαν τη χώρα, υποχρεούται να είναι μετριοπαθές καί να διδάσκει το καλό παράδειγμα. Αν δεν το κάνει, αφενός σημαίνει ότι είναι το κακέκτυπο των προκατόχων του καί αφετέρου ότι εμπαίζει τη νοημοσύνη του κόσμου.
Επίσης, ένας πολιτικός με ήθος καί ποιότητα, οφείλει να μην προκαλεί.
Εν τέλει, η ελληνική κοινωνία παραμένει βουτηγμένη στην υποκρισία καί εγκλωβισμένη σε πεπαλαιωμένες αντιλήψεις καί είναι δέσμια των αυτοκαταστροφικών της ροπών .Κατηγορεί εκείνο που την εξάπτει, ωστόσο είναι καί εκείνη που θα το χειροκροτήσει. Ευελπιστώ ότι θα έρθει η εποχή που θα εξιλεωθεί.
