Ξυπνάω πολύ πρωί για να έχω χρόνο ελεύθερο πριν το διάβασμα. Καφές, η εφημερίδα από την Κυριακή που κάτι δεν φανέρωσε ή κάτι θέλει να ξαναδείξει. Διαβάζω τη Χρονογραμμή του Δημήτρη Αθηνάκη με τον ηθοποιό Κώστα Κορωναίο στις Τέχνες της Καθημερινής . Ο λεκές στο πουκάμισο του εικοσιτετραώρου του είναι η παράσταση που ανεβάζει τώρα η ομάδα «Προτσές» . Τριστάνος του Τόμας Μαν, αυτού του θρύλου. Θυμάμαι τα βιβλία του που έχω διαβάσει και ξεχωρίζω και άλλα αδιάβαστα που πατικώνονται σε μια από τις υπομονετικές στοίβες του γραφείου.
Τυχαία μετά χαζεύοντας στο facebook πέφτω στην ανάρτηση των εκδόσεων Πόλις . Σαν σήμερα το 1875 γεννήθηκε ο Τόμας Μαν, από τις εκδόσεις κυκλοφορούν… .
Ο Τόμας Μαν ήταν ένας πολιτικός προφήτης, ένας φυσιολογικός Γερμανός της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, της λυμφατικής Δημοκρατίας που γέννησε μπροστά στα μάτια του ένα κακάσχημο μωρό με ιδιαίτερο μουστάκι. Ανήκει σε εκείνους τους Ευρωπαίους που έβαλαν τη μύτη της πάνω από το σάπιο κρέας του πολέμου και κατάλαβαν πόσα δεινά μπορεί να προκαλέσει και σε πόσους τομείς της ζωής των Ευρωπαίων θα φέρει τη Μαυρίλα. Όπως και ο Καμύ στα γράμματα σε ένα φίλο Γερμανό.
Λογοτεχνική διάνοια, βραβευθείς με Νόμπελ. Τα έργα του, συνήθως ογκώδη και μεγαλειώδη. Δόκτωρ Φάουστους, Μαγικό Βουνό, Ιωσήφ και τ’ αδέρφια του. Άλλα μικρότερα, αλλά που κάθε σελίδα είναι ολόκληρη για υπογράμμιση. Αυτός ο πόλεμος, Θάνατος στη Βενετία, η φιλοσοφία του Νίτσε και… Τριστάνος . Ο Μαν κολυμπούσε στο τρίγωνο ‘’λέξεις, τέχνες και πολιτικά γεγονότα’’. Υπάρχει, ακόμη, ένα βιβλίο με τις πενήντα πέντε ραδιοφωνικές εκπομπές κατά τη διάρκεια του Β’Παγκοσμίου, όμως δεν το έχω βρει.
Ο Τριστάνος που παίζει στο θέατρο σήμερα δεν είναι μια νουβέλα. Είναι μπουρλέσκο, όπως έχει πει και ο ίδιος . Μια ιστορία σε ένα τόπο καθαρό από ελπίδες και στρεβλώσεις. Ένα σανατόριο. Το έργο φανερώνει μια άλλη πτυχή του Τόμας Μαν, η οποία αποτέλεσε και σημαντικό στοιχείο για μερικά έργα του. Αυτό δεν είναι η ειρωνεία, ούτε η ρεαλιστική χωρίς εθελοτυφλία ή υπερβολή θέαση της μαυρίλας, της μιζέριας και των δυσκολιών. Είναι η μουσική, η μυστική τέχνη και το πώς αυτή διαδραματίζει το ρόλο της στα παραπάνω στοιχεία της ζωής των ανθρώπων.
Κάπου ανάμεσα στους διαλόγους παίζει έντονα ‘’ο Τριστάνος και η Ιζόλδη’’ του Βάγκνερ.
