Ο δημοσιογράφος ανακοίνωνε με την πλέον συνηθισμένη κοντεύω-να-εκσπερματώσω-από-τον-τρόμο δραματική του φωνή τι έγινε, πολλές φορές δίνοντας κατά το δοκούν τα νούμερα των ποσοτήτων και όχι άδικα. Έβλεπες εξάλλου και εσύ "με τα μάτια σου" στις φωτογραφίες πως πρόκειται για επικίνδυνους ανθρώπους του υπόκοσμου, με βαρύ επικίνδυνο οπλισμό και λεφτά που βγάλαν υπερβολικά εύκολα. Εσένα σήμερα ιδρώνει μέχρι και η κωλοχωρίστρα σου για να βγάλεις το 1% των χρημάτων που είδες στο πλάνο.

Όταν μεγάλωσες η μητέρα σου σου είπε όταν βγαίνεις έξω να προσέχεις "μη σε παρασύρουν οι φίλοι σε τίποτα ύποπτο" και "μη σου ρίξουν τίποτα στο ποτό" με ατάκες, φρασεολογία και "λογική" που περισσότερο θύμιζαν τις '80s cult ελληνικές ταινίες "Σατανάδες στα σχολεία" και "Ναρκωτικά στα θρανία" (περιγράφονται ως... κοινωνικές ταινίες!), παρά την πραγματικότητα. Αργότερα στο πανεπιστήμιο είδαν πολλά τα ματάκια σου, είδες τον φίλο σου τον Σταύρο που "κατέληξε στα ψυχιατρεία με παράνοιες από το μαύρο", είδες τον Φρίξο που έφριξε ανεπιστρεπτί από το LSD σε κάποιο dubstep πάρτυ, είδες επίσης και τις αρχές χαπακωμάτων του φίλου σου του Βασιλάκη που τον φωνάζετε πλέον "Καΐλα", και αυτό όχι δίοτι έχει κάποια ομοιότητα με τον γνωστό ηθοποιό...

Το είδες με τα μάτια σου, το γνωρίζεις καλά, ίσως το βίωσες και στο πετσί σου πως "τα ναρκωτικά είναι κακά - απλά πες όχι!", δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τίποτα γι' αυτά, εξάλλου γνωρίζεις ήδη ό,τι χρειάζεται να ξέρεις: σκοτώνουν, εθίζουν, χαζεύουν. Οι οποιεσδήποτε αναφορές σου σε αυτά, αν και καθημερινές, οφείλουν το πολύ-πολύ να είναι χιουμοριστικές ή απλή εκφρασεολογία: "μπήκα στο τριπάκι", " με αυτά που ακούω θα αρχίσω τα ναρκωτικά, lol!", "OMG!!!11!one! kala re c epeses mkros mes to kzn m t LSD?".

Παρ'όλους τους αστειεισμούς σου, είναι σχεδόν μαθηματικά βέβαιο ότι το να δοκιμάσει να σου πει κάποιος κάτι έστω κατά το ελάχιστο αντίθετο απ' αυτών των "προφανέστατων αληθειών" περί "ναρκωτικών" θα ήταν το αντίστοιχο του να δοκιμάσει κάποιος να σου πει κάτι διαφορετικό από τα "κοινωνικά αποδεκτά λεγόμενα" για την παιδεραστία: ύποπτο, αναληθές, απαράδεκτο, κατακριτέο, "μόνο ένας παιδεραστής θα έλεγε τέτοια πράματα, ρε μπας και είσαι ανώμαλος;".

Υπάρχει φυσικά και η αντίπερα όχθη - και όλες οι μεταξύ τους διαβαθμίσεις: η δικιά σου αναγνώστη, που ίσως με διαβάζεις αυτή τη στιγμή με θολά ματάκια και το μπαφίδι να κρέμεται από τα χείλια σου. Διαβάζεις εναγωνίως, και με δυσκολία κρατιέσαι να μην αναφωνήσεις "μπήξ' τους την Zyclon, έτσι ξεσκούφωτα", διαβάζοντας την παραπάνω παράγραφο, λες και παρακολουθείς έναν τύπο λεκτικού Ron Jeremy ο οποίος προετοιμάζει το όργανό του αλείφοντάς το με τον ιδρώτα του - λίγο λείπει να έρθεις να σφουγγίσεις τον ιδρώτα από το πληκτρολόγιό μου, έτσι "για να τον φάνε ασάλιωτα".

Φιλική συμβουλή, σβήσε τον μπάφο: α) το όνομα μου γράφεται με Κ, β) θέλω την πλήρη προσοχή σου και κάμποση από τη μνήμη σου, γ) έχω και για σένα μια κουταλίτσα από το νοστιμότατο λάδι του Λορέντζο! Στην αντίπερα όχθη πολλές φορές θα δεις άτομα που μπορεί να ξεκίνησαν από την πρώτη κατηγορία, αλλά κάπου στα λυκειακά-πανεπιστημιακά έτη το "γυρίσαν".

Το "γυρίσαν" όταν αντίθετα με ό,τι άκουσαν, είδαν πως ο ραστοπόντικας Αλέξης δεν λιποθύμησε όταν τράβηξε την πρώτη του τζούρα, ούτε γυρίσαν τα μάτια του ανάποδα και βάρεσε status epilepticus, ο αλάνης Χρήστος που το φουμάρει δέκα έτη συναπτά δεν πέθανε, ούτε το έριξε στην ηρωίνη - και ο μαστουραίος Γιάννης μπορεί να αρθρώσει νοήμονα λόγο... Μη σου πω πως είναι και ο πρώτος στο μπλαμπλά, καλύτερος και από το ζαϊκλόνι στους προλόγους!

Έτσι τράβηξες και εσύ την πρώτη σου τζούρα, δεν τελείωσε το σύμπαν, δεν κατέληξες φυλακή-νεκροτομείο-ψυχιατρείο και έσπασες το ταμπού των παράνομων ψυχοενεργών ουσιών. Από εδώ και πέρα είσαι "ανοιχτόμυαλος", λες, δεν θα σε χαλάσει και κανένα μανιταράκι στο Άμστερνταμ, ίσως ήδη να έχεις αρχίσει και ένα μίνι "γύρο του θριάμβου" στη χώρα των ψυχοτρόπων, την έχεις περάσει για μπουφέ "δοκίμασε από όλα/ φάε όσο θες με 5 γιούρια".

Η ενημέρωσή σου έρχεται σε πολλές γεύσεις: αν είσαι λίγο ούγκανος έρχεται από κάποιο ντιλεράκι-παντογνώστη ή "τον παλιό της παρέας που εεεεεεέχει φάει αυτοοοός". Αν μου είσαι λίγο πιο ψαγμένο trendy πλάσμα ίσως σ' αυτόν να προσθέτεις και από το διαδύκτιο, κανένα erowid ή lycaeum το πολύ, να κάνουν παρέα στα bookmark Ολλανδικών "smartshop" από όπου κάνεις τις "ψαγμένες" Salvia divinorum/mephedrone παραγγελίες σου.

Σε μια συζήτηση με θέμα τα ψυχοενεργά -βασικά που να αφορά την κάνναβη, η μόνη σχετική συζήτηση που γίνεται ποτέ- θα βιαστείς να μιλήσεις για αποποινικοποίηση (αφού την φουμάρεις αδερφέ!), και να επισημάνεις πόσο ακίνδυνη είναι... Όπως και η πιο πάνω κατηγορία αναγνώστη, την "αλήθεια" πλέον την είδες με τα μάτια σου, οπότε δεν τίθεται θέμα συζήτησης - αν συμφωνεί κάποιος μαζί σου είναι ανοιχτόμυαλος και τον ρωτάς αν έχει και καμιά άκρη για κανένα "ρο" γιατί ξέμεινες, αν διαφωνεί είναι κλειστόμυαλος και θύμα προπαγάνδας.

Το πρόβλημα είναι ότι και οι δύο πλευρές είναι εξίσου κολλημένες, σαν να συγκρίνεις "αναρχικούς" με "φασίστες", "μπαοκτζήδες" με "γαύρους", "ορθόδοξους χριστιανούς" με "άθεους", στις ακραίες τους μορφές: τα άκρα τείνουν να πλησιάζουν περισσότερο από ότι θεωρητικά θα ήθελαν - ουσιαστικά στις μεθόδους που χρησιμοποιούν και σε θέματα νοοτροπίας είναι δίδυμα αδερφάκια, απλά αλλάζει που έχει την ελιά του ο καθένας...

Το θέμα, για κάποιον που τιμάει τη γλυκόζη που καίει ο εγκέφαλός του, ουδέποτε ήταν η στρατοπέδευση ή η επιβολή μιας άποψης, ο διάλογος είναι το μπολ που έχει το λαχταριστό ζουμάκι μας. Ας πάμε όμως να τη δούμε τη φάση, με το σύνηθες στυλ του ζαϊκλονιού "from the front to the back and back front again" που σου προκαλεί κάθε φορά ουρηθρίτιδα... Xμμ... ρε, λές να το ακούω λάθος τόσο καιρό;

Τι είναι αυτά τα διαόλια τα ναρκωτικά που στέλνουν τόσο κόσμο σε νοσοκομεία και νεκροταφεία;

Τις προάλλες όταν σου είπε η φίλη σου η Ράνια πως άκουσε πως ο Μάρκος "άρχισε τα ναρκωτικά", εσύ κούνησες το κεφάλι σου με αποδοκιμασία, καταλαβαίνοντας πλήρως το τι σου είπε και σε τι αναφέρεται. Κατάλαβες πραγματικά όμως; "Τα αυτονόητα δεν θέλουν επεξήγηση" , θα βιαστείς να κλάσεις. Λάθος, πολλές φορές θέλουν - αν είναι να βγει κάτι από μια συζήτηση συνήθως είναι ο ορισμός, για να γνωρίζουν όλοι οι παρευρισκόμενοι επακριβώς για το τι μιλάμε.

Τι είναι τα ναρκωτικά σύμφωνα με την επιστήμη:

Ας το πάρουμε απλά, να αρχίσουμε με τον επιστημονικό/ιατρικό ορισμό της λέξης "Ναρκωτικά". Ο ορισμός εδώ είναι η ετυμολογία της λέξης:

ναρκωτική είναι μια ουσία που δρα κατασταλτικά στο κεντρικό νευρικό σύστημα, για παράδειγμα, μια ουσία που επιφέρει νάρκωση, χάσιμο των αισθήσεων κτλ.

Πρακτικά ως "ναρκωτικά", στην ιατρική, αναφέρουν κάποια αναλγητικά με δράση σαν αυτή της μορφίνης και της ηρωϊνης (πεθιδίνη, φεντανύλη και ανάλογά της κτλ.), και  κάποια αντιβηχικά που δρουν καταστέλλοντας τα κέντρα του εγκεφάλου που παράγουν τον βήχα (κωδεϊνη, δεξτρομεθορφάνη). Γι' αυτό και μπορεί να δεις να αναφέρονται σε ένα αναλγητικό ή αντιβηχικό ως "μη-ναρκωτικό". Με αυτό μέσες άκρες εννοούν πως διώχνει τον πόνο ή τον βήχα με άλλο μηχανισμό, που δεν σχετίζεται με την καταστολή εγκεφαλικών κέντρων.

Τα αναισθητικά π.χ., που χρησιμοποιούνται στο χειρουργείο δεν αναφέρονται ως "ναρκωτικά", διότι δεν δρουν με τον ίδιο τρόπο που ενεργεί η μορφίνη - αλλά αυτό είναι περισσότερο θέμα της ιστορίας της φαρμακολογίας. Αν όμως, αν μείνουμε, με προσήλωση μακρύφουστης κοτσοπαρθένας προς τον γλυκύ Ιησού, στον επιστημονικό ορισμό - τότε ναι, παρουσιάζουν ναρκωτική δράση.

Τι είναι τα ναρκωτικά σύμφωνα με τη νομοθεσία της Ελλάδας:

Πάμε και στον νομικό ορισμό που μπορεί να βρεθεί στον νόμο "Ν.3459/2006" όπου διαβάζουμε το άρθρο 1 του κεφαλαίου Α:

1. "Ναρκωτικά, κατά την έννοια του νόμου αυτού, είναι ουσίες τεχνητές ή φυσικές που δρουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλούν εξάρτηση του ατόμου από αυτές".
2. "Οι ουσίες που υπάγονται στα ναρκωτικά περιλαμβάνονται ιδίως στους παρακάτω τέσσερις πίνακες Α', Β', Γ' και Δ'".

Αυτούς τους περιβόητους πίνακες μπορείς να τους διαβάσεις εδώ. Ρίξε μια ματιά, έτσι για να πάρεις μια ιδέα - προσοχή μόνο μη μου τρομάξεις από τις άγνωστες λεξούλες.

Τι είναι οι ψυχοτρόπες ουσίες:

Ένας ορισμός που θα μας έρθει αρκετά χρήσιμος, είναι ο ορισμός των ψυχοτρόπων ή ψυχοενεργών ουσιών.

Ως ψυχοτρόπα ή ψυχοενεργή ουσία ορίζεται μια ουσία που μπορεί -έλα, από δυο λεξούλες αποτελείται η κάθε σύνθετη λέξη, δεν μπορεί να είσαι τόσο βλάκας!- να επιδράσει στον ψυχισμό σου (ψυχολογική/νοητική κατάσταση), αλλάζοντάς τον με οποιοδήποτε τρόπο...

Μέσες-άκρες, οποιαδήποτε ουσία -δυνητικά- θα μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που νιώθεις. Ε, αν δηλητηριαστείς από αυτήν, μια ζαλάδα, μια σκοτοδίνη δεν θα σου έρθει;  Εδώ μπορείς να πεταχτείς και να μου πείς "η ζάχαρη! Όταν πεινάω και φάω κάμποση από μουντρούχος γίνομαι νορμαλάκιας, το νερό επίσης - αν πιω πολύ ίσως χάσω τις αισθήσεις μου". Οπότε αυτός ο ορισμός θέλει λίγο περισσότερη επεξήγηση. Ας τον στενέψουμε, για να συνεννοούμαστε. Και αυτό θα το κάνουμε λέγοντας πως μια ουσία, για να καταταχτεί στις ψυχοενεργές/ψυχοτρόπες θα πρέπει να στοχοποιεί τον εγκέφαλο με μια κάποια επιλεκτικότητα, χωρίς να χρειαστεί να τραβήξουμε τη δοσολόγηση της στα άκρα για να εμφανίσει αυτές τις ιδιότητες.

Πιθανότατα έχεις κάνει χρήση ψυχοενεργών ουσιών, ακόμα και αν δεν τις θεωρείς "ναρκωτικά" ή αν δεν θα τις ανέφερες αν κάποιος σε ρωτούσε αν κάνεις "χρήση ουσιών" (ουσιών που επιδρούν στον τρόπο που νιώθεις). Ουσίες όπως νικοτίνη, καφές και αλκοόλ - ίσως ακόμη και τα φάρμακα που παίρνεις με τις ευλογίες του γιατρού σου να είναι ψυχοενεργές ουσίες. Εδώ βάλε κάθε είδους ηρεμιστικά και ψυχόχαπα που παίρνεις για να σιάξεις τη φάση σου. Υπό το φως των παραπάνω, πιθανότατα και οι γονείς σου (που θα σε σκότωναν αν μάθαιναν πως πλησίασες σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων από πρόστυχο "τσιγαριλίκι"), κάνουν χρήση ψυχοενεργών ουσιών!

Παρακάτω στο άρθρο θα δεις ότι πολλά παραδείγματα αναφέρουν τον καπνό (νικοτίνη) και το αλκοόλ, κυρίως διότι και για αυτά ισχύουν πολλά που ισχύουν για τα υπόλοιπα ψυχοενεργά. Ο καπνός και η νικοτίνη όμως έχουν ένα άτου: είναι νόμιμα - οπότε τα γνωρίζεις, τα βλέπεις, πιθανότατα τα χρησιμοποιείς ήδη. Οπότε έχεις οικειότητα με αυτά και το κατακα(η)μένο μυαλουδάκι σου θα πιάσει καλύτερα το τι σπρεχάρουμε σήμερις.

Αξίζει εδώ επίσης να κρατήσεις κατα νου πως στον ορισμό των ψυχοτρόπων ουσιών δεν αναφέραμε τίποτε για "φυσική" ή "τεχνητή" προέλευση. Γιατί; Απάντησε και κέρδισε γλειφιτζουράκι με γεύση παρακουάτ!

Με μπέρδεψες, αυτά τα ψυχοενεργά είναι ή δεν είναι ναρκωτικά; Τι καθορίζει αν μια ουσία πρέπει να είναι απαγορευμένη ή όχι;

Κάτσε αναπαυτικά να στο ξεμπερδέψω. Ουσιαστικά ρωτάς ποια είναι η σχέση  των ναρκωτικών, όπως τα ορίζει ο νόμος και κατά συνέπεια  η "κοινή λογική", με τις ψυχοενεργές ουσίες. "Ναρκωτικά" είναι το φάσμα των ψυχοενεργών ουσιών που το κράτος έχει ορίσει ως παράνομες και έχει συμπεριλάβει στους πίνακες Α, Β, Γ και Δ (σύμφωνα με την "επικινδυνότητά" τους).

Με άλλα λόγια οι ψυχοτρόπες ουσίες που δεν είναι εγκεκριμένες από το κράτος. Υπάρχει όμως λόγος, και μάλιστα σοβαρότατος, που η νομική δεν ανήκει στις θετικές επιστήμες, πόσο μάλλον στις επιστήμες υγείας: το "επιστημών" μετά το "νομικών" στην περιγραφή της σχολής σου, μπαίνει κυρίως για να νιώθεις εσύ καλύτερα και να αισθάνεσαι αργότερα πως επάξια φοράς το ταγιεράκι σου ή το κουστουμάκι σου κάνοντας την μαμά και τον μπαμπά πολύ περήφανους που έχουν βλαστάρι "επιστήμονα"!

...Καλωσήλθες στην χώρα που οι κάτοικοί της μιλάνε legalese, μια γλώσσα άγνωστη για τον κοινό θνητό, την όποια αν χρειαστεί κάποτε να την μιλήσεις, διαλέγεις κάποιον που του την δίδαξαν ως μητρική γλώσσα. Μπορεί να μη βγάζει νόημα στα αυτιά σου σαν γλώσσα, μπορεί να έχεις κάπου την αίσθηση πως "δεν στέκει" ή πως αναιρεί με ένα της κόμμα και μια τελεία πράγματα εύκολα αποδείξιμα, αλλά όλως περιέργως είναι η κύρια γλώσσα συνεννόησης ατόμων που μπορούν να καθορίσουν μια για πάντα την τύχη σου.

Αν πάρεις το πρώτο σκέλος του νόμου που παραθέτω παραπάνω, μπορείς να σκεφτείς τουλάχιστον τρία καθημερινά είδη που μπορείς να πάρεις από το περίπτερο, τα οποία πληρούν ολοκληρωτικά την συνθήκη του νόμου αλλά δεν θεωρούνται ούτε ναρκωτικά, ούτε είναι παράνομα. Απλά ο νόμος τους υποχρεώνει να σου πουν να τα "απολαύσεις υπεύθυνα" ή πως θα σε "σκοτώσουν αργά".

Αν αμφιβάλεις για το αν δρουν στον εγκέφαλο σου, ψάξε λίγο στα γουϊκιπίδια. Αν αμφιβάλλεις στα περι εθισμού και μου είσαι και της εμπειρικής οδού, κόπιασε να τον βιώσεις! Από την άλλη, κάτι που δεν είναι "αυτονόητο" ή "κοινή γνώση" και θα σε κάνει να σταβομουτσουνιάσεις είναι πως υπάρχουν ουσίες που επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, δεν εμφανίζουν εθισμό (είτε σωματικό, είτε ψυχολογικό, διότι δεν είναι "ευχάριστες"), κι όμως ανήκουν στους πίνακες με τα "ναρκωτικά", άρα είναι παράνομες και "κακές για εσένα".

Ουσιαστικά λοιπόν το βάρος πέφτει στο ποιες ουσίες... βρίσκονται στους πίνακες με τις παράνομες. Πάνε πιο πάνω και ξαναδιάβασε τους πίνακες - το 90% αυτών δεν τις γνωρίζεις και ούτε μπορείς καν να τις προφέρεις. Πιθανότατα το ίδιο να συμβαίνει και με όσους υπέγραψαν τον νόμο για να περάσει. Μην το θεωρείς παράξενο: πολλές φορές οι νόμοι έρχονται μέσω ευρωπαϊκής σύστασης "απ' έξω με αγάπη" ή οι προτάσεις συντάσσονται από "επιστημονική επιτροπή".

Στην τελευταία περίπτωση το παράξενο είναι πως ενώ πρέπει κάποιος να κάνει έρευνες για την διαπίστωση της επικινδυνότητας ή μη μιας ουσίας, ουσιαστικά δεν... εμφανίζονται αρκετές έρευνες στην διεθνή βιβλιογραφία, αναλογικά με τον αριθμό των απαγορευμένων ουσιών. Αυτό θέτει το ερώτημα: πόσο αμερόληπτες (άρα πραγματικά επιστημονικά τεκμηριωμένες), είναι κάποιες αποφάσεις;

Το δεύτερο παράξενο, και συνάμα αστείο, είναι πως τεχνικά αυτές οι ουσίες δεν είναι "απαγορευμένες" για όλους, αλλά θεωρείται πως η διάθεσή τους είναι περιορισμένη σε άτομα που έχουν νόμιμο λόγο να τις κατέχουν. Άτομα όπως ερευνητές, αστυνομία, γενικό χημείο του κράτους. Φυσικά μπορεί να τις κατέχει και το ίδιο το κράτος - το οποίο έχει μονοπώλειο σε αυτές (κάνε click εδώ για να δείς μερικές τιμές, ορισμένες είναι πιο φτηνές από καφέ σε χλιδομάγαζο). Αλλά αν ψάξεις να δείς πόσοι ερευνητές καταφέρνουν να πάρουν έγκριση μελέτης αυτών των ουσιών θα απογοητευτείς... Ενδεικτικά ψάξε την περίπτωση του Αθανάσιου Καυκαλίδη.

Στην περίπτωση της Αμερικής ισχύουν μια από τα ίδια, αλλά εκεί συμβαίνει και κάτι ακόμα πιο παράξενο: ορισμένα γκρούπ άτομων μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια ουσία αν αποδείξουν πως είναι αναπόσπαστο μέρος των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων (Vegetalistas, Native American Church)! Καθόλου παράξενο ώρες-ώρες που ο νόμος και η θρησκεία είναι καλά φιλαράκια. Έχουν ως κοινό το ότι δεν έχουν κανένα κοινό με τις βασικές αρχές της επιστήμης - με τον ίδιο τρόπο που στα σχόλια αυτού του άρθρου πιθανότατα θα "συμμαχήσεις" ακόμα και με άτομα ιδεολογικά άσχετα με εσένα, έχοντας ως κοινό πως το άρθρο αυτό σας στράβωσε.

Το θέμα της κατηγοριοποίησης των ψυχοτρόπων ουσιών και το ποιες είναι παράνομες και γιατί, είναι ένα θέμα τεράστιο. Έχουν προταθεί διάφορες λύσεις, άπαξ και από ότι βλέπεις ούτε ο νομικός ορισμός της λέξης "ναρκωτικά" ούτε η ετυμολογία (πως γίνεται ένα διεγερτικό να είναι ναρκωτικό; Μόνο δικηγόρος μπορεί να το απαντήσει αυτό) της τα καταφέρνουν τόσο καλά. Ορισμένοι έχουν προτείνει κατάταξη με κατηγορίες, όπως "μαλακά, ημιμαλακά, ημίσκληρα, σκληρά" λες και μιλάμε για πορνό, τυριά ή ζαχαρωτά: δώσε στον παππού τα μαλακά, που του λείπουν τα δοντάκια, και δώσε στον εφηβάκο μπόμπιρα τα σκληρά, μιας που δεν μασάει - καταπίνει.

Μούφα; Καραμουφάρα, μια τέτοια κατάταξη δεν είναι καθόλου περιγραφική. Θα αντικαθιστούσε απλά τους πίνακες και θα αποτελούσε υγρό όνειρο για όσους αυνανίζονται σκεπτόμενοι μια κάποια νομιμοποίηση, έτσι ώστε να μπορούν να λιώσουν με την πρεζούλα (επειδή ως πρεζούλα θα την χρησιμοποιούσαν) της επιλογής τους.

Για να κατατάξεις βάση επικινδυνότητας, πρέπει να κατατάξεις βάση τρόπου λειτουργίας, μέσω βιοχημικών μηχανισμών, βάση μοριακής δομής - διότι αυτά καθορίζουν αν, πως και πόσο θα είναι επιζήμια μια ουσία. Από άποψη αποτελεσμάτων, σαφέστατα θα ήταν καλύτερη η κατάταξη των ψυχοτρόπων ουσιών ως διεγερτικά (αμφεταμίνες, καφεΐνη κτλ.), ψυχοδηλωτικά (LSD, μεσκαλίνη, 2C-B κτλ), κατασταλτικά (αλκοόλ, βενζοδιαζεπίνες), κοκ., από την κατάταξη που υπάρχει τώρα.

Πιστεύω όμως πως το πρόβλημα έχει λυθεί από την κατάταξη που κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες στα φάρμακα: αναφέρουν γενική κατηγορία ανα σκεύασμα (για παράδειγμα διεγερτικά) και στην συνέχεια κατηγοριοποιούν βάση μηχανισμού δράσης - που είναι ίσως και το σημαντικότερο, καθορίζει τι στο διάολο κάνει αυτή η ουσία μέσα σου και νιώθεις όπως νιώθεις.

Κοίτα, μου τα ζάλισες, εγώ ένα πράμα ξέρω: πως όλα αυτά είναι κακά και επικίνδυνα. Τις θεωρίες τις ακούω βερεσέ!

Έεεεεετσι! Να σου χαλάσω χατίρι μωρό μου; Να σου δυσκολέψω λίγο παραπάνω την πραγματικότητά σου δείχνοντάς σου πως μεταξύ μαύρου και άσπρης υπάρχουν και άλλες διαβαθμίσεις; Ω, ναι, αυτή είναι η ειδίκευσή μου!

Κίνδυνοι υπάρχουν - όπως επίσης υπάρχει και η νοοτροπία πως όταν κάποιος συμφωνεί μαζί μας, πόσο μάλλον όταν χτυπάει τον κοινό εχθρό, δεν πολυψάχνουμε τι λέει. "Anything goes". Αντίθετα όταν κάποιος διαφωνεί μας πιάνει το ντεντεκτιβιλίκι μας, ακόμα και στο "και" που χρησιμοποιεί. Έτσι ίσως πολλές αντιλήψεις για τους κινδύνους περνάνε όπως περνάει ο χοντρός πολιτικός την κεντρική πόρτα της βουλής τα... ανύπαρκτα φίλτρα κρίσεως του εγκεφάλου σου και φωλιάζουν μέσα, αρκεί να χτυπάνε αυτό που χτυπάς και εσύ.

Αν σε μια συζήτηση αναφέρω πως το LSD προκαλεί εγκεφαλική αιμορραγία, πάρκινσον και εμφράγματα, παίζει να το χάψεις και να ουρλιάξεις στον απέναντί σου "να ρε, εδώ άκου, το άτομο γνωρίζει" ασχέτως αν δεν προκαλεί τίποτα από αυτά, ενώ αν αναφέρω πως έχει χρησιμοποιηθεί με κάποια επιτυχία τώρα τελευταία σε αντιμετώπιση ορισμένων ψυχικών ασθενειών θα πέσεις πάνω μου να με φας.

Οι κίνδυνοι των ψυχοτρόπων ουσιών δεν μπορούν να γενικευτούν με τρόπο που να χαρακτηρίζουν όλες τις ουσίες και αυτό διότι δεν έχουν ουδεμία σχέση μεταξύ τους ως σύνολο. Το μοναδικό κοινό τους είναι τ' ότι αλλάζουν τον τρόπο αντίληψής σου, τον τρόπο που νιώθεις και τον ψυχισμό σου. Θα ήταν σαν να με ρωτήσεις να σου πω "τους κινδύνους των υγρών", τους "κινδύνους των βοτάνων" ή τους "κινδύνους της μετακίνησης από το ένα μέρος στο άλλο". Οι κίνδυνοι εξαρτώνται από: 

• Τη συχνότητα χρήσης
• Τον τρόπο χορήγησης
• Τη δοσολογία
• Τη φύση της ουσίας (χημική δομή, μεταβολίτες)

 
πολλές φορές επίσης εξαρτώνται από:

• Το περιβάλλον (με ποια άτομα είναι, τι κάνει)
• Την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου εκείνη την ώρα (πιες αλκοόλ χαρούμενος, πιες αλκοόλ λυπημένος και δες τις διαφορές)
• Τις πεποιθήσεις του για την ουσία (τι του μάθανε για αυτή, ως τι την αντιμετωπίζει)
• Την προσωπικότητα (άλλοι μεθάνε και τα σπάνε, άλλοι τραγουδάνε και άλλοι εθίζονται εύκολα)

 
Από τους παραπάνω παράγοντες, η φύση αυτού-καθ' αυτού της ουσίας επηρεάζει συνήθως τη συχνότητα χρήσης και τη δοσολογία. Επηρεάζει το αν αυτή η ουσία προκαλεί σωματικό εθισμό ή ανοχή, και ορισμένες φορές κατ' επέκταση τον τρόπο χορήγησης.

Εδώ βάρα το κεφάλι σου λίγο στον τοίχο να αδειάσει από tweets μάξιμουμ 140 χαρακτήρων και από one liner status updates του φάπαbook, μπας και χωρέσει την πληροφορία πως δεν παρουσιάζουν όλες οι ψυχοενεργές ουσίες σωματικό εθισμό, ούτε ανοχή. Οι άλλοι παράγοντες της λίστας εξαρτώνται από την γενικότερη παιδεία του ατόμου, την ενημέρωσή του και τη νοοτροπία του πάνω σε αυτά τα ζητήματα.

Δεν χρειάζεται όμως να ιδρώσεις, δεν υπάρχει λόγος να γεμίσεις το μυαλό σου με άχρηστες πληροφορίες για πράγματα που όλοι μας ξέρουμε πόσο "κακά" είναι, εκτός φυσικά από την περίπτωση που πάρει φωτιά ο κώλος σου αν κάποιος κοντινός σου αναμιχθεί με τούτα. Και τότε όμως, εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να το ψάξεις: μπορείς απλά να αρχίσεις να ουρλιάζεις άναρθρα και υστερικά...

Αν αφήσεις λίγο κατά μέρος τις... ψηφιακές κοινωνικές δικτυώσεις και ψάξεις στο δίκτυο θα δείς πως έχουν γίνει έρευνες -και μάλιστα τωρινές, όχι με τα χαλαρά κριτήρια των '60s- που δείχνουν πως ορισμένες φορές συγκεκριμένες ουσίες είχαν... μακρόχρονη θετική επίδραση πάνω σε ανθρώπους (δώσε στο google: john hopkins psilocybin και MDMA PTSD) και υπάρχει μπόλικο ενδιαφέρον για την μελέτη τους ως φάρμακα.

Η πραγματοποίηση αυτών των μελετών ήταν πολύ δύσκολη διότι α) πρέπει να πάρεις έγκριση από πολλές επιτροπές δεοντολογίας και ασφάλειας πριν καν αρχίσεις, β) πρέπει να τρέξεις πειράματα -και σε ανθρώπους που προσφέρονται οικοιοθελώς- να αποδείξεις πως στην δόση και συχνότητα που χορηγείς την ουσία δεν είναι επικίνδυνη και γ) πρέπει να αντιμετωπίσεις το ταμπού αυτών των ουσιών, που κάνει τις επιτροπές να πετάνε το πρωτόκολλο μελέτης σου στα σκουπίδια μόνο που διαβάζουν τον τίτλο, τους νομοθέτες να σε σταμπάρουν ως "επικίνδυνο" και πολλοί χρηματοδοτικοί οργανισμοί να κόβουν λάσπη, επειδή ασχολείσαι "με τέτοια θέματα".

Ε, για να προχώρησε η μελέτη παρά τις αντίξοες συνθήκες και την άσχημη γεύση που άφησαν τα "καλοκαίρια της αγάπης" των '60s μάλλον τα προκαταρτικά αποτελέσματα έδειξαν πράγματα που αντιβαίνουν στην "κοινή λογική" σου...

Ρε τι λές, μαστουρωμένη είσαι; Δεν τα βλέπεις τα παιδιά στους δρόμους που έχει καεί το τσερβέλο τους από τα ντρόγκια; ΑΙΣΧΟΣ!

Τα παρακάτω πιθανότατα θα σου ακουστούν όπως σου ακούγεται πλέον το τρίξιμο της πόρτας της κρεβατοκάμαρας μετά από εκείνο το τραυματικό μεσημέρι που γύρισες νωρίς σπίτι: "αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις!!!!!". Ναι, αυτό που βλέπεις "εκεί έξω" είναι αποτέλεσμα πολυτοξικομανίας, και εδώ εννοώ κάθε συνθετικό της λέξης.

Άτομα τα οποία κάνουν χρήση οποιασδήποτε ουσίας πέσει στα χέρια τους, οποιασδήποτε ποιότητας, άπαξ και την προμηθεύονται παράνομα και δεν τους νοιάζει κιόλας μια και τους "τη λέει". Άτομα που τους έχει πιάσει μανία και ζουν για να καταναλώνουν ουσίες άκριτα, συνεχόμενα - και το μόνο που σταματάει την χρήση τους είναι το πάτωμα όταν πέσουν λιπόθυμοι σε αυτό ή ο ζουρλομανδύας όταν καταφέρουν να εξωθήσουν τον εαυτό τους στα όριά του.

Γιατί; Ε, μπορεί το ΟΚΑΝΑ και το ΚΕΘΕΑ να μη στα έχουν πει ακριβέστατα, αλλά εδώ δυστυχώς έχουν δίκιο όσον αφορά το τι τους οδηγεί σε χρήση: για να ξεχάσουν, γιατί το κάνει όλη η παρέα, γιατί "περνάνε καλά". Όσο μπανάλ και να σου ακούγονται αυτοί οι λόγοι, έχουν παίξει ρόλο στην κατάντια του πληθυσμιακού δείγματος που διαμορφώνει την άποψή σου περι ψυχοτρόπων ουσιών. Σκέψου επίσης και το άλλο, δεν έχεις δει ποτέ τίποτε άλλο παρά αρνητικό να βγαίνει από την όλη υπόθεση...

Οι έρευνες όμως δείχνουν πως υπό συγκεκριμένες συνθήκες (και ιατρική επίβλεψη) μπορεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Αναρωτήθηκες γιατί; Μήπως ένας από τους παράγοντες είναι πως ο τύπος που θα κακοπέσει αμέσως είναι πιο "ορατός" στην γειτονιά, στα δελτία ειδήσεων, στην οικογένειά του, σε σύγκριση με τον τύπο που δεν κακοέπεσε; Το άσχημο παράδειγμα κραυγάζει από κάθε πόρο του δέρματός του και φαίνεται ευκολότερα, σε σχέση με τον τύπο που δεν κακόπεσε αλλά δεν μπορεί να αρθρώσει κουβέντα για αυτό, διότι εκτός του ότι το απαγορεύει η νομοθεσία (ψάξε νόμο για "διαφήμιση των ναρκωτικών" να δεις τι παίζει, άρθρο 24 του νόμου που σου έδωσα στον ορισμό) αποτελεί και θέμα ταμπού και κοινωνικής/εργασιακής απομόνωσης. Και όχι, όσον αφορά τον δεύτερο τύπο δεν αναφέρομαι στον περιστασιακό χρήστη ο οποίος την γλυτώνει μόνο και μόνο λόγω της μικρής συχνότητας χρήσης... Με πιάνεις;

Να σε εκνευρίσω λίγο παραπάνω και να σου αναφέρω πως το "κάψιμο νευρικών κυττάρων", η γνωστή νευροτοξικότητα, δεν χαρακτηρίζει όλες τις ουσίες... χαρακτηρίζει πολύ λιγότερες από όσες πιστεύεις. Σε χρόνια χρήση χαρακτηρίζει κυρίως το αλκοόλ, τις αμφεταμίνες (ναι, και τις φαρμακευτικές για τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής που σε δέρνει), υπό συγκεκριμένες συνθήκες το MDMA (ecstacy), και τις βενζοδιαζεπίνες (ηρεμιστικά χάπια). Πιθανόν υπάρχουν και άλλες, όχι όμως η ολότητά τους όπως ίσως πιστεύεις. Γιατί λοιπόν "χαζεύουν" οι χρόνιοι χρήστες;

Διότι... είναι χρόνιοι και ο εγκέφαλός τους προσαρμόζεται, κάνοντας αλλαγές στη δομή του (νευροπλαστικότητα) που δεν είναι πάντα συμφέρουσες, διότι κάνουν χρήση και νευροτοξικών ουσιών και επίσης διότι το όλο στυλ ζωής τους δεν τους βοηθάει ιδιαίτερα, ούτε να ζήσουν υγιεινά, ούτε να ακονίσουν το μυαλουδάκι τους.

Το παρόν άρθρο αποτελεί εισαγωγή στο θέμα των ψυχοτρόπων, για τα οποία μπορεί στο μέλλον να κάνω "μίνι αφιερώματα" ανά κατηγορία ουσιών. Γιατί; Διότι έχουν αρκετό ενδιαφέρον από άποψη νευροχημικής πλευράς, είναι ένα θέμα που γυρνάει που και που γύρω σου και από ότι φαίνεται πιθανότατα οι έρευνες που γίνονται αυτή τη στιγμή θα δείξουν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για τούτα και για τις πιθανές φαρμακευτικές εφαρμογές τους. Θα αποφύγω αρθράκια περί κοκαΐνης, ηρεμιστικών και ηρωΐνης, διότι αυτά είναι ακριβώς τα "ναρκωτικά" που λέει η μαμά σου, αυτά που εμπλέκονται στην εικόνα που βλέπουν τα ματάκια σου στην Ομόνοια και κάθε μαστουροπλατεία πόλης - εδώ στα λέει σχετικά καλά ο OKANA. Θα αποφύγω επίσης και την κάνναβη!

Αυτό διότι θεωρώ πως ότι έχει να ειπωθεί για το θέμα της κάνναβης στο ελληνικό διαδύκτιο έχει ήδη ειπωθεί...Έχουμε μπουχτίσει από μάχες μεταξύ υποστηρικτών και κατακριτών της νομιμοποίησης, με υποστηρικτές που τα πύρινα λογύδριά τους θα τα ξεχάσουν ότ(αν) τους νομιμοποιήσουν την κάνναβη - το όλο τζέρτζελο το κάνουν απλά για να την καπνίζουν νόμιμα, σαν τον τύπο του "και καλά αριστερού" που οι θεωρίες του εξαφανίζονται με το που "ψηθεί" το γκομενάκι. Πλέον πωλούνται στα φαρμακεια αντί για σιρόπι ιπεκουάνας επίσης και οι αντιδράσεις των κατακριτών που απλά ουρλιάζουν χωρίς επιχειρήματα ή φέρνουν ως επιχείρημα το "μα είναι αυτονόητο, δες έξω" ή "να γίνεις γονιός να δω αν θα λες τα ίδια". Θα άξιζε να γραφτεί αρθράκι και μόνο για τις "φυλές" που η μια προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη επι του θέματος και την ηθολογία τους (με την βιολογική της έννοια)... Ποιος ο σκόπος όμως άπαξ και μπορείς να τους παρατηρήσεις στον φυσικό βιότοπό τους αν γράψεις σε μια μηχανή αναζήτησης "αποποινικοποίηση";

Περιμένω λοιπόν στα σχόλια τους βαρβάρους, χαροκαμένους γονείς με παιδιά τζάνκια που μουγκρίζουν για το συγκεκριμένο άρθρο, πρώην τζάνκια μετανιωμένα που "έχουν φάει πολλά ντρογκιά και ξέρουν τι λένε", ραστοπόντικες που χάσαν το νόημα του κειμένου και με επεφημούν, "καθαρούς" straight edge που κάνουν το ίδιο, χασίστες, φασίστες, σταυροφόρους που βρήκαν στο πρόσωπό μου την πληγή της νεολαίας , ΠΑΟΚτσήδες, μπαλαρίνες, ανθρώπους-καλαμάρια και παρανοημένους κάθε είδους που η λέξη "επιχείρημα" τους φαντάζει αραμαϊκή.

Disclaimer

To disclaimer γνωστό: θα έπρεπε να τιμωρείται με ευνουχισμό οποιοσδήποτε πάει να καταδείξει ένα οποιοδήποτε κείμενο ή συγγραφέα για "ηθική αυτουργία" ή "διαφήμιση" διότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται ούτε στο κείμενο, ούτε στις ψυχοτρόπες ουσίες. Βρίσκεται στην ηλιθιότητα του εκάστοτε ατόμου, η οποία δεν γιατρεύεται αν εξαλειφθεί ένα ερέθισμα. Έχει τρομερή ικανότητα εντοπισμού του επόμενου ερεθίσματος και τρομερή ευρηματικότητα στο πώς μπορεί να το χρησιμοποιήσει για να βλάψει το ίδιο το άτομο ή τρίτους. Έτσι για τα πρακτικά, για όσους δεν το κατάλαβαν, τα παραπάνω γράφονται ως... "διατύπωση γνώμης και επιστημονικής κρίσης σχετικά με τα ναρκωτικά, γινόμενη από δικαιολογημένο κοινωνικό ενδιαφέρον". Περαστικά σας και ο στόκος μακριά από τα μυαλά, είναι αρκετά νευροτοξικός.

Για όσους φτάσαν ως εδώ με χαμογελάκι στο στόμα, κερδίσαν το παρακάτω:

httpv://www.youtube.com/watch?v=DduAbLpZDHg

Το αυθεντικό άρθρο μπορεί να βρεθεί ΕΔΩ