Για παράδειγμα, αυτός είναι ένας σύνδεσμος σε tweet μου, αυτός ένας σύνδεσμος σε facebook status μου κι αυτός είναι ένας σύνδεσμος σε post.

Εάν σας δώσω οποιαδήποτε αποτύπωση των παραπάνω περιεχομένων χωρίς σύνδεσμο, οφείλετε να αμφισβητήσετε την ύπαρξη τους.

Τι ακριβώς μας κάνει να καταναλώνουμε με βεβαιότητα μία εικόνα [πόσω μάλλον, μία αποτύπωση μηνύματος] χωρίς να αναζητήσουμε τον σύνδεσμο που βεβαιώνει την ύπαρξη του περιεχομένου;

Είμαστε τόσο βέβαιοι για την δική μας διανοητική ανωτερότητα ή έχουμε τόσο πολύ ανάγκη, αποδείξεις της διανοητικής κατωτερότητας των άλλων;

Είναι ανησυχητικό το φαινόμενο να παρασυρόμαστε από την οικονομία χώρου και χρόνου και να υποτάσσουμε την αντίληψη μας σε ευτελισμούς. Όχι;

Καμία αποτύπωση δεν αναπαριστά δημοσιευμένο περιεχόμενο αν δεν συνοδεύεται από τον σύνδεσμο του.

Κανένα ονοματεπώνυμο δεν εγγυάται την ύπαρξη ατόμου με την συγκεκριμένη ταυτότητα.

Αν δημιουργήσω έναν λογαριασμό στο facebook ή στο twitter με το όνομα Ζαχαρίας Ηλιάδης, θα θεωρήσετε αυτόματα πως ο Ζαχαρίας Ηλιάδης υπάρχει όντως και είμαι εγώ;

Χμ.

Γιατί έχουμε πάψει να αμφισβητούμε αυτό που μας σερβίρουν την στιγμή που σπεύδουμε να κατακεραυνώσουμε απόπειρες χειραγώγησης;

Ερχόμαστε ανεπαρκείς – νοητικά και συναισθηματικά – στο διαδίκτυο ή γινόμαστε ανεπαρκείς εδώ προσπαθώντας απεγνωσμένα να εξυψωθούμε στα μάτια των επαφών μας;

{Μην είμαστε τίποτε απωθημένοι ψυχισμοί; – που θα έλεγαν και στο twitter..}

Βλέπω όλο και περισσότερους φίλους – το ίδιο παλιούς με εμένα στο διαδίκτυο – να ανησυχούν για την αδράνεια της κριτικής μας σκέψης. Σε ένα περιβάλλον με τόσα ερεθίσματα όμως, θα περίμενε κανείς το ακριβώς αντίθετο.

Τελικά, αν πιστεύεις πάντα αυτό που θέλεις να πιστέψεις, ξέρεις τι είσαι;

Είσαι υπόδειγμα χειραγώγησης.

Ειρήνη Βουτσκόγλου

Μαθηματικός
MSc Πληροφοριακά Συστήματα

Πηγή: divcast.gr