Συνεχώς συζητάμε για το τι μας χρωστάνε οι άλλοι

Μια μέρα σαν χθες, 20 Οκτωβρίου, του πολύ μακρινού 1827.

Είναι η μέρα που ουσιαστικά κερδίζεται η Ελληνική ανεξαρτησία.
Από ποιους όμως..;

Η επανάσταση απέναντι στους Οθωμανούς, ήταν ουσιαστικά χαμένη.
Οι δυνάμεις του Σουλτάνου είχαν σβήσει την γενναία ελληνική αντίσταση στην Πελοπόννησο και έμεναν μόνο διάσπαρτες ομάδες να πολεμούν εδώ κι'εκει.
Όλα ήταν θέμα χρόνου να τελειώσουν δίχως την δόξα που μετέπειτα επικαλούμαστε...
Θα έμενε μόνο η ντροπή των εσωτερικών ελληνικών διενέξεων και των συγκρούσεων προσωπικών μωροφιλοδοξιών.

Την κατάσταση και την "ένδοξη ιστορία", την έσωσαν "οι ξένοι".
Όλα ξεκίνησαν με την υπογραφή της συνθήκης του Λονδίνου, στις 6 Ιουλίου του 1827.
Οι 3 μεγάλες δυνάμεις -Αγγλια, Γαλλία, Ρωσία- συμφωνούν και ζητάνε την κατάπαυση του πυρός ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές.
Στην ουσία, απαιτούν την παύση των εχθροπραξιών από μέρους των Οθωμανικών δυνάμεων στην Ελληνική επικράτεια.
Προσφέρουν δε την διαμεσολάβηση των συμμάχων στις διαπραγματεύσεις για ανακωχή.
Η συνθήκη απαιτεί να παραχωρηθεί στην Ελλάδα αυτονομία και σε αντιστάθμισμα οι Έλληνες να πληρώνουν έναν ετήσιο φόρο στην Πύλη.
Υπήρχε μάλιστα μια κρυφή υποσημείωση η οποία εξουσιοδοτούσε τις 3 δυνάμεις να παρέμβουν στρατιωτικά αν μέσα σε έναν μήνα δεν είχε συμφωνηθεί πλήρης ανακωχή.

Όλο αυτό βέβαια, δεν εξυπηρετούσε εκείνη την στιγμή παρά μόνο τον ελληνικό αγώνα..αφου οι Οθωμανοί είχαν στα χέρια τους την απόλυτη νίκη.
Η συμφωνία του Λονδίνου υπογράφηκε την κατάλληλη στιγμή, για έναν λόγο ακόμα: λίγες εβδομάδες μετά, ο εμπνευστής και αρχιτέκτονάς της, ο πρωθυπουργός της Αγγλίας λόρδος George Canning πέθανε.

Την ευθύνη των Οθωμανικών δυνάμεων στην Πελοπόννησο την είχε ο Ιμπραήμ.
Αιγύπτιος, αλλά από Ελληνίδα μητέρα.
Είχε απαχθεί με το "παιδομάζωμα" και είχε αναστραφεί ως μουσουλμάνος.
Ήταν γνωστός σε όλη την Ευρώπη για τις ακρότητές του και την μοχθηρία του.
Από την άλλη, οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν στην ηγεσία τους τον Άγγλο ναύαρχο Edward Codrington.
Δίπλα του, ο Γάλλος De Rigny και ο Ρώσος Heyden.
Δικές τους διαταγές ήταν να επιβλέπουν την ανακωχή και να μην πάρουν το μέρος καμιάς πλευράς.
Θα κατέφευγαν σε στρατιωτική παρέμβαση, μόνο σαν τελευταία επιλογή.
Να σημειωθεί εδώ, ότι ο Άγγλος ναύαρχος και επικεφαλής των συμμαχιών δυνάμεων Codrington, ήταν φιλέλληνας και μάλιστα είχε εγγραφεί στην ελληνική επιτροπή υποστήριξης του αγώνα στο Λονδίνο.
Ήταν από εκείνους τους φιλέλληνες της Ευρώπης, που πίστευε πως η ελληνική ανεξαρτησία θα σήμαινε την αναβίωση της κλασικής Ελλάδας και του αρχαίου ελληνικού πνεύματος.
Φεύ..! Αλλά αυτό είναι μια άλλη -πονεμένη- ιστορία...

Ενώ λοιπόν αρχικά ο Ιμπραήμ δέχτηκε τους όρους -τους οποίους φυσικά η Ελληνική πλευρά με ανακούφιση είχε δεχτεί πρωτη- οι Τούρκοι τους παραβίασαν και ξεκίνησαν νεο γύρο επιθέσεων.

Στις 29 Αυγούστου, η Πύλη απέρριψε επίσημα την συνθήκη του Λονδίνου.
Οι καπνοί από την πυρπόληση ελληνικών χωριών στην Πελοπόννησο, λέγεται πως ήταν ορατοί από την Αθήνα!
Ο πληθυσμός υπέφερε από λιμό.
Η ολική καταστροφή, ήταν προ των πυλών.
Ελληνική αντίσταση πλέον, δεν υπήρχε
Στις 13 Οκτωβρίου, ο Codrington, μαζί με τους De Rigny και Heyden οδηγούν τον συμμαχικό στόλο στον κόλπο του Ναβαρίνο.
Απέναντι του, βρίσκει τον Τούρκο-Αιγυπτιακο στόλο που υπερτερεί συντριπτικά σε αριθμό πλοίων: 23 συμμαχικά, απέναντι σε 78 τουρκοαιγυπτιακα.
Όμως οι σύμμαχοι υπερτερούν σε στρατιωτική τεχνολογία, σε στρατηγική και σε ποιότητα των πληρωμάτων.

Έτσι, φτάνουμε στο μεσημέρι της 20ής Οκτωβρίου.
Ακριβώς 13:30, ξεκινάει η επίθεση.
Ο Οθωμανικός στόλος καταστράφηκε εντελώς.
Μόλις αυτό έγινε γνωστό, καμπάνες ήχησαν σε όλη την Πελοπόννησο και στην υπόλοιπη κατεχόμενη Ελλάδα
Ήταν η αρχή του τέλους της Οθωμανικής σκλαβιάς των 4 αιώνων.
Ο Σουλτάνος πάντως, αρνήθηκε να παραδοθεί.
Διέταξε τις δυνάμεις του να παραμείνουν στην Πελοπόννησο και τους 40.000 στρατιώτες του στην υπόλοιπη Ελλάδα
Ταυτόχρονα έκλεισε τα στενά του Βοσπόρου.
Όλα αυτά όμως ήταν οι τελευταίοι σπασμοί.
Το οριστικό τελος ηρθε με τον Ρώσο-τουρκικό πόλεμο έναν χρόνο αργότερα.

Η ουσία είναι αυτή:
η ελληνική επανάσταση σώθηκε από την παρέμβαση των συμμαχικών δυνάμεων.
Η Ελληνική ανεξαρτησία δεν κερδήθηκε ούτε στην Αγια Λαύρα, ούτε στο Κούγκι...ούτε από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό..ουτε από τον καλόγερο Σαμουήλ.
Η Ελληνική ανεξαρτησία κερδήθηκε από τους "ξένους"
στο Ναβαρίνο.

Η αλήθεια είναι αυτή:
η ελεύθερη γαλανόλευκη, έχει ποτιστεί και με αίμα "άλλων".
Εκείνων που "ζούσαν στα δέντρα και έτρωγαν βελανιδιά.."
Η αλήθεια είναι αυτή:
χρωστάμε σε "άλλους", την ελευθερία που σήμερα απολαμβάνουμε.

Η ντροπή είναι αυτή:
χρωστάμε στους "ξένους" το δικαίωμά μας, να τους βρίζουμε αισχρά...

Αυτά.