Τακτοποιείς ό,τι απέμεινε,
τίποτα το εξ αίματος, μόνο μερικά προσωπικά αντικείμενα,
ίσα για να φυλάνε το δωμάτιο απ' τα χέρια της απουσίας.
Το σακάκι που κρέμεται από μέρες στο χολ, μάρτυς αψευδής.
Μια φωτογραφία, χωρίς να την πιάσει κανείς,
γεμίζει δακτυλικά αποτυπώματα.
Διαφαίνονται επισκέψεις.
Από κάποιο παιδί πέφτει ένα γέλιο και σπάει.
Κανείς μας δεν πατάει τα θρύψαλα,
για να μην προδοθεί, για να μην προδώσει.
Η μέρα έξω, υποδυόμενη την περαστική, χαιρετάει με απάθεια,
φριχτότερη μεταμφίεση δεν έχει.
Να ξέρεις:
οι μνήμες κατεβαίνουν τις νύχτες στις πολιτείες και κάνουν
ανταρτοπόλεμο.
***
