Γνωρίζω κάποιον κύριο ποὺ ἠλίθιο τὸν νομίζουν,
γιατὶ, παράξενα μιλεῖ κι ἕνα μονὸκλ φοράει,
γιατὶ, συχνάζει μ᾿ ἄσεμνες καὶ θλιβερὲς γυναῖκες
καὶ γιατὶ πάντα ὅτι τοῦ πεῖς αὐτὸς χαμογελάει.

Πᾶνε δυὸ μῆνες ποὺ ἔφυγα κ᾿ ὅμως δὲν σοὔχω γράψει
τὰ λόγιά μου πὼς ξέχασα θὰ λὲς «Πάντα ἐσὺ θἆσαι
ἡ πολυαγαπημένη μου ὅσο μακριὰ κ᾿ ἂν πάω!»

Κι ήμουν στο σκοτάδι. Κι ήμουν το σκοτάδι.
Και με είδε μια αχτίδα.

Εαρινή ισημερία: δώδεκα ώρες μέρα, δώδεκα
ώρες νύχτα και είκοσι τέσσερεις ώρες σκοτάδι∙ το
μέσα μου σκοτάδι εννοώ, αυτό που η φύση α-
γνοεί και θάλλει, φορώντας πάλι το φαντα-
χτερό εμπριμέ φουστάνι της.

Και να τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας
φράξαν το δρόμο σ΄έναν άνθρωπο
αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.

Θα’ θελα να φτιάξω

έναν ουρανό

Ο Γαληνός, ένας από τους πιο γνωστούς γιατρούς στην αρχαία Ελλάδα, επέκτεινε ένα βήμα περαιτέρω τη θεωρία του Ιπποκράτη και δημιούργησε για πρώτη φορά στην ιστορία της ψυχολογίας ένα μοντέλο ταξινόμησης της προσωπικότητας.

Πρέπει να πάψεις να φοβάσαι. Είναι απαράδεκτο να φοβάσαι.

Υπάρχει τρόπος να ψάξεις, να καθορίσεις από πού κι από τι έρχεται αυτός ο φόβος.

Ο φόβος είναι αθλιότητα, μην ξεπέφτεις εκεί.

Κάποτε

θὰ σταματήσουμε

σὰ μιὰ γαλάζια ἅμαξα

μέσ᾿ στὸ χρυσάφι

Παίρνεις αυτά τα δάχτυλα
τα κάνεις απαλά
ένα βελούδινο άγγιγμα
στα λαγόνια σου