Κάθε άνθρωπος που είναι προικισμένος με μια ευαισθησία δίκαιη και έναν ορθολογισμό, αισθάνεται πως το κακό και η αδικία στον κόσμο τον αφορούν, και επιδιώκει να τα διορθώσει, αρχίζοντας από τα πιο κοντινά: και το πρώτο είναι ο εαυτός του.

Αυτό το έργο θα τον απασχολήσει όλη τη ζωή του.

Αν σου αρέσουν τα βιβλία, τα ταξίδια και οι βιβλιοθήκες, σου έχουμε την λύση: αν βρεθείς σε κάποια από τις παρακάτω χώρες, μην παραλείψεις να επισκεφτείς την βιβλιοθήκη της!

Κλασικές βιβλιοθήκες σπουδαίων Πανεπιστημίων αλλά και πιο μοντέρνες, θα σου εξάψουν το ενδιαφέρον και την φαντασία.

Εκεί θα ανακαλύψεις την ομορφιά των βιβλίων, την μυρωδιά τους και την ιστορία που το καθένα θα κουβαλάει για πάντα στις σελίδες του.

Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους

τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους

την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει

σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί –

Ο θάνατος βρίσκεται πάντα
καθ' οδόν, αλλά το γεγονός ότι
δε γνωρίζουμε πότε θα φτάσει,

(οι οιδιποδειακές προεκτάσεις στις ενήλικες σχέσεις…)

Το σημείο που ξεκινά η ενοχή στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι πολύ νωρίς. Εκεί που το βρέφος ανακαλύπτει ότι η μητέρα και εκείνο αποτελούν δύο διαφορετικά πρόσωπα (αυτή η συνειδητοποίηση παίρνει καιρό, παρόλα αυτά, αφού το βρέφος έχει υπάρξει για 9 μήνες συνενωμένο με την μάνα). Το σημείο, όμως, που αυτή η ενοχή θα κορυφωθεί μέσα του, είναι όταν θα επιθυμήσει και κάτι πέρα από εκείνη.

Η μοίρα των ανθρώπων είναι φτιαγμένη από ευτυχισμένες στιγμές, όλων η ζωή τις έχει, αλλά όχι από ευτυχισμένες εποχές

Η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα, επειδή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο σε ορισμένες στιγμές.

Αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε αδιάκοπα, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μονάχα ως αντίθεση.

Το γέλιο ελευθερώνει τον αγροίκο από τον φόβο του διαβόλου, γιατί μες στη γιορτή των τρελών και ο διάβολος φαίνεται φτωχός και ηλίθιος, κι επομένως ελέγξιμος.

Αυτό το βιβλίο, όμως, μπορεί να διδάξει ότι η απελευθέρωση από τον φόβο του διαβόλου είναι σοφία.

Κι αν πράγματι ο κόσμος είχε δίκιο, αν αυτή η μουσική στα καφενεία, αν αυτές οι μαζικές διασκεδάσεις, αν αυτοί οι άνθρωποι που είναι ικανοποιημένοι με τόσα λίγα, έχουν δίκιο, τότε εγώ έχω άδικο, τότε είμαι τρελός, τότε είμαι πράγματι ο λύκος της στέπας, όπως συχνά αποκαλούσα τον εαυτό μου, το ζώο που χάθηκε σ’ ένα κι ακατανόητο κόσμο, και δεν μπορεί να βρει μια πατρίδα, αέρα και τροφή.

Οι ηθικά αδύναμοι άνθρωποι προσπαθούν να υπερασπιστούν ή να εξηγήσουν τον χαρακτήρα και τις πράξεις τους στους άλλους.

Αντί γι’ αυτό, πρέπει να αφήνουμε τις πράξεις μας να μιλάνε για μας.

Μη λες «Δεν πρέπει να λέμε ψέματα» — ας είσαι απλώς ειλικρινής.

Το να ζεις τη σοφία είναι σημαντικότερο από το να γνωρίζεις γι’ αυτήν.

Η φιλία είναι φιλία όταν ο ένας φίλος γίνεται καθαρός, τίμιος καθρέφτης για τον άλλο.

Όχι τα νερά μιας μεθυσμένης λίμνης που, όπως με τον Νάρκισσο, σου επιστρέφει ερωτεύσιμο το είδωλό σου.