Η σύγκριση είναι μια ύπουλη μολυσματική νόσος που διαβρώνει την προσωπικότητα. Ξεκινά από την παιδική ηλικία. Οι γονείς προκειμένου να παραδειγματίσουν και να κινητοποιήσουν τα παιδιά τους, διαρκώς τα συγκρίνουν με άλλα παιδιά.

Το παιδί, ακόμη κι αν πετύχει τον στόχο, νιώθει ευάλωτο. Ο γονιός δεν συνειδητοποιεί τον πόνο που δημιουργεί στο παιδί του. Μπορεί άραγε η αγάπη του γονιού να στηρίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια συμμόρφωσης και απόδοσης;

Η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, παρουσίασε πρόσφατα το νέο της απόκτημα: έναν σιδηρόδρομο για τη μεταφορά των βιβλίων της και είναι πραγματικά εντυπωσιακός.

Μοιάζει να έχει βγει από τα καρέ κάποιας παδικής ταινίας φαντασίας, αλλά στην ουσία αυτό το τρενάκι βιβλίων δεν έγινε για να προσελκύσει τα παiδιά (αν και έχει ενθουσιάσει μικρούς και μεγάλους).

Ηταν 13 Ιανουαρίου 1898 όταν στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «L' Aurore» δημοσιεύεται η ανοιχτή επιστολή του Εμίλ Ζολά προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σχετικά με την υπόθεση Ντρέιφους, μία δικαστική πλάνη που συντάραξε τη Γαλλία και χώρισε τη χώρα σε δύο στρατόπεδα.

Την ημέρα που δημοσιεύεται το «Κατηγορώ» του Εμίλ Ζολά, η εφημερίδα «L' Aurore» γίνεται ανάρπαστη πουλώντας 300.000 αντίτυπα αντί των 30.000 που συνήθως πουλούσε.

Το “Plastikophobia” αποτελεί ένα δημιούργημα στην Σιγκαπούρη από πλαστικά μιας χρήσης που αποτυπώνει το πρόβλημα της ρύπανσης των ωκεανών δεν αφορά τον φόβο για το πλαστικό αλλά δημιουργήθηκε με σκοπό να τονώσει το φόβο για το τι πρόκειται να συμβεί αν τα πλαστικά συνεχίσουν πλήττουν τους ωκεανούς.

Η Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων Σβάλμπαρντ κατασκευάστηκε υπογείως σε μία ζώνη μόνιμης ψύξης, ως μέτρο ασφαλείας σε περίπτωση που κινδυνεύσουν οι πηγές τροφίμων, λόγω συγκρούσεων ή φυσικών καταστροφών.

Βρίσκεται στο νησί Σπιτσβέργη του Νορβηγικού αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, το οποίο βρίσκεται αρκετά κοντά στον Βόρειο Πόλο, σε μια απόσταση 1120 χλμ..

Αυτή η μορφή διακόσμησης στις άκρες των βιβλίων ήταν πολύ δημοφιλής από τον 18ο αιώνα μέχρι και στις αρχές του 20ού. Ωστόσο, μερικά από τα πρώιμα παραδείγματα αυτής της ζωγραφικής, ανάγονται στον 10ο αιώνα.

Οι πρώτες εικονογραφήσεις του είδους ήταν απλές διακοσμήσεις από χρυσό κι άλλα χρώματα. Ομως, οι ζωγραφιές στις άκρες των βιβλίων αρχίζουν να διαδίδονται και να γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς από τα μέσα του 17ου αιώνα.

Ο Ρόμπερτ Φροστ ήταν Αμερικανός ποιητής. Γεννήθηκε το 1874 και πέθανε το 1963. Είναι ένας απ’ τους ακρογωνιαίους λίθους της αμερικανικής ποίησης.

Η Μπλανς Ντιμπουά, η Σεραφίνα, η Άλμα, η Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο ή πριγκίπισσα Κοσμονόπολις, κάθε Λεωφορείον ο Πόθος να περνά και κάθε Τριαντάφυλλο στο στήθος να μη μαραίνεται ποτέ και να πέφτει Καλοκαίρι και Καταχνιά και να 'ναι οι Νύχτες της Ιγκουάνα και κάπου ένα Γλυκό Πουλί της Νιότης και μια Λυσσασμένη Γάτα. Θέατρο. Οι μεγάλες πρωταγωνίστριες του κόσμου όλου. Τα φαντασιωσικά πλάσματα στην μεγάλη οθόνη φτιαγμένα από φιλμ και όνειρο.

Όπως η ζωγραφική και η γλυπτική του Σαλβαντόρ Νταλί, έτσι και τα κοσμήματα του καλλιτέχνη είναι μία αντανάκλαση του εκκεντρικού και φιλόδοξου δημιουργού τους.

O ίδιος όμως είχε προειδοποιήσει κάποτε τους θεατές να μη δουν μόνο την παιχνιδιάρική τους διάθεση.

Ο άνθρωπος είναι «εγκαταλειμμένος», αφημένος στη δική του πρωτοβουλία.

Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, που θα σας επιτρέψει να καταλάβετε καλύτερα την «εγκατάλειψη» θ’ αναφέρω την περίπτωση ενός απ’ τους μαθητές μου, που ήρθε να με βρει κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες.