Η συναίσθηση της αξίας του εαυτού είναι το κλειδί, ο δρόμος για να γίνεις περισσότερο ανθρώπινος, να αποκτήσεις υγεία και ευτυχία, να δημιουργήσεις και να συντηρήσεις ικανοποιητικές σχέσεις και να είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος, ο αποδοτικός και υπεύθυνος.

Όταν νοιάζεται κανείς για τον εαυτό του, δεν πρόκειται ποτέ να κάνει κάτι για να τον πληγώσει, να τον υποτιμήσει, να τον ταπεινώσει ή να τον καταστρέψει, αυτόν ή κάποιον άλλον και ποτέ δε θα θεωρήσει τους άλλους υπεύθυνους για τις πράξεις του.

Για παράδειγμα, όσοι νοιάζονται για τον εαυτό τους, δε θα τον καταστρέψουν με ναρκωτικά, κ.α. και δε θα επιτρέψουν ποτέ στους άλλους να τους κακομεταχειριστούν σωματικά ή ψυχικά.

Όσοι νοιάζονται για τον εαυτό τους, δε θα διαταράξουν ποτέ τις σχέσεις τους με τους άλλους» 

[...]

«Όσο πιο δυνατή είναι η αυτεκτίμηση, τόσο πιο εύκολα παίρνει κανείς κουράγιο για να αλλάξει συμπεριφορά.

Όσο πιο πολύ εκτιμάει κανείς τον εαυτό του, τόσο πιο λίγα απαιτεί από τους άλλους.

Όσο λιγότερα απαιτεί, τόσο περισσότερο τους εμπιστεύεται.

Όσο πιο πολύ εμπιστεύεται τον εαυτό του και τους άλλους, τόσο πιο πολύ μπορεί να αγαπάει.

Όσο πιο πολύ αγαπάει, τόσο πιο λίγο φοβάται τους άλλους.

Όσο περισσότερα οικοδομεί μαζί με τους άλλους, τόσο πιο πολύ τους γνωρίζει.

Όσο πιο πολύ τους γνωρίζει, τόσο πιο στερεοί είναι οι δεσμοί και οι γέφυρες ανάμεσα σ’ αυτόν και τους άλλους.

Η συμπεριφορά της αυτεκτίμησης βοηθάει λοιπόν να μπει τέλος στην απομόνωση και την αποξένωση ανάμεσα στους ανθρώπους, στις ομάδες και στα έθνη στην εποχή μας» 

Δεν μπορούμε να διδάξουμε αυτό που δεν ξέρουμε.

Όταν οι μυαλωμένοι άνθρωποι μαθαίνουν πως δεν ξέρουν ανασκουμπώνονται για να μάθουν...

Όταν ο εαυτός μου δεν μου αρέσει, τότε τα συναισθήματά μου για τους άλλους θα είναι ζήλια ή φόβος.

Βιρτζίνια Σατίρ - «Πλάθοντας ανθρώπους», εκδόσεις Κέδρος