Σ'αγαπώ όπως κάποια σκοτεινά πράγματα αγαπιούνται,
μυστικά, στης σκιάς και της ψυχής τ'ανάμεσο...

Σ'αγαπώ όπως το φυτό που δεν ανθεί,
μα κλείνει μέσα του κρυφό το φως των λουλουδιών του
και χάρη στην αγάπη σου ζει στα σκοτάδια του κορμιού μου
μία πνιχτή ευωδιά,που βγήκε από της γης...

Σ'αγαπώ χωρίς να ξέρω
πώς, πότε ή από πού...

Σ'αγαπώ δια μιας,
δίχως προβλήματα ή περηφάνια...

Έτσι σ'αγαπώ,
γιατί δεν ξέρω ν'αγαπώ με άλλον τρόπο
παρά μ'ετούτον,
που δεν έχει εγώ μήτε εσύ...

Τόσο σιμά,
που το χέρι σου στο στήθος μου είναι δικό μου...

Τόσο σιμά,
που τα μάτια σου βαραίνουν σαν αποκοιμιέμαι εγώ...

Σονέτο 17

Pablo Neruda
Cien Sonetos de Amor - XVII

No te amo como si fueras rosa de sal, topacio
o flecha de claveles que propagan eñ fuego:
te amo como se aman ciertas cosas oscuras,
secretamente, entre la sombra y el alma.

Te amo como la planta que no florece y lleva
dentro de sí, escondida, la luz de aquellas flores,
y gracias a tu amor vive oscuro en mi cuerpo
el apretado aroma que ascendió de la tierra.

Te amo sin saber cómo, ni cuándo, ni de dónde,
te amo directamente sin problemas ni orgullo:
así te amo porque no sé amar de otra manera,

Sino así de este modo en que no soy ni eres,
tan cerca que tu mano sobre mi pecho es mía,
tan cerca que se cierran tus ojos con mi sueño.