κ᾿ εὐωδιάζουν τὰ σπλάγχνα κι ἁρμονίζονται

φέρνοντας κάποιο αἴσθημα φαγωμένης πεταλούδας μὲ τὰ χνούδια της

ἕνα τίποτα ἕνα χορτάρι φέρνοντας ὅλη τὴν εἰρήνη

ἔτσι κι ὁ Ἰησοῦς ἕνα τίποτα, μονάχα φτυσμένος

μονάχα ἡ μέσα φλόγα ποὺ λιώνει τὴν ἁφὴ

κι ὁ Θεὸς γυμνοπόδης ἕν᾿ ἀρνὶ στὸν ἀέρα

ψηλὰ στὸ δέντρο τῆς βυσσινιᾶς τὸ καιόμενο πέρα στὴ δύση.

Ἂ τί φριχτὸ ποὺ εἶναι τὸ νερὸ ἕνα τίποτα κι ὁ ἀόρατος

μᾶς ἔτυχε καθὼς τὸ μαχαίρι στὸ λαιμὸ τοῦ κόκορα.