Έχω πολλά πράγματα να σε διδάξω τώρα, σε περίπτωση που συναντηθούμε ποτέ, όσον αφορά το μήνυμα που μεταδόθηκε σε μένα κάτω από ένα πεύκο στη Βόρεια Καρολίνα μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα με πανσέληνο.

Είπε πως Τίποτα Ποτέ δεν Συνέβη, οπότε μη σκας.

Είναι όλα σαν ένα όνειρο.

Τα πάντα είναι έκσταση, εντός.

Απλά δεν το γνωρίζουμε λόγω του σκεπτόμενου μυαλού μας.

Αλλά στην πραγματική μας μακάρια ουσία του μυαλού είναι γνωστό πως όλα είναι εντάξει για πάντα και για πάντα και για πάντα.

Κλείσε τα μάτια σου, άφησε τα χέρια σου και τις νευρικές απολήξεις να πέσουν, σταμάτα να αναπνές για 3 δευτερόλεπτα, αφουγκράσου τη σιωπή μες στην ψευδαίσθηση του κόσμου, και θα θυμηθείς το μάθημα που ξέχασες, που διδάχτηκε στους απέραντους γαλαξίες απαλών σύννεφων αμέτρητων κόσμων εδώ και πολύ καιρό κι όχι ακόμα.

Είναι όλα ένα απέραντο αφυπνισμένο πράγμα.

Εγώ το αποκαλώ χρυσή αιωνιότητα. Είναι τέλεια.

Δε γεννηθήκαμε ποτέ στην πραγματικότητα, δε θα πεθάνουμε ποτέ πραγματικά.

Δεν έχει να κάνει με τη φανταστική ιδέα ενός προσωπικού εαυτού, άλλων εαυτών, πολλών εαυτών παντού:

Ο εαυτός είναι μονάχα μια ιδέα, μια θνητή ιδέα.

Αυτό που περνά μες στα πάντα είναι ένα πράγμα.

Είναι ένα όνειρο που ‘χει ήδη τελειώσει.

Δεν υπάρχει τίποτα να φοβάσαι και για τίποτα να είσαι ευτυχής.

Το ξέρω αυτό κοιτάζοντας τα βουνά μήνες συνεχόμενους.

Ποτέ δεν δείχνουν καμιά έκφραση, είναι σα κενός χώρος.

Νομίζεις πως η κενότητα του χώρου θα αποσυντεθεί ποτέ;

Τα βουνά θα αποσυντεθούν, αλλά η κενότητα του χώρου, που είναι η μία καθολική ουσία του μυαλού, ο απέραντος κόσμος-του-αφυπνιστή (awakenerhood),κενός και άγρυπνος, ποτέ δεν θα αποσυντεθεί επειδή ποτέ δεν γεννήθηκε.

Ο κόσμος που βλέπεις είναι απλά μια ταινία στο μυαλό σου.

Οι πέτρες δεν το βλέπουν.

Ευλόγησον και κάτσε κάτω.

Συγχώρησε και ξέχασε.

Εξάσκησε την ευγένεια ολημερίς σ’ όλους

και θα συνειδητοποιήσεις πως είσαι ήδη

στον παράδεισο τώρα.

Αυτή είν’ η ιστορία.

Αυτό είναι το μήνυμα.

Κανείς δεν το καταλαβαίνει,

κανείς δεν ακούει,

τρέχουν όλοι γύρω σαν τα κοτόπουλα με τα κεφάλια κομμένα.

Θα προσπαθήσω να το διδάξω, αλλά θα

‘ναι εις μάτην, γι’ αυτό κι εγώ θα

καταλήξω σε μια καλύβα

να προσεύχομαι και να ‘μαι

cool και να τραγουδώ

δίπλα στην ξυλόσομπά μου

φτιάχνοντας τηγανίτες.

(1995) The Portable Jack Kerouac