Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τὤχει
ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί,
καὶ λέγοντάς το πέρα πηγαίνει
στὴν τιμὴ καὶ στὴν πεποίθησί του.

Ὁ ἀρνηθεὶς δὲν μετανοιώνει.
Ἄν ρωτιοῦνταν πάλι,
ὄχι θὰ ξαναέλεγε.
Κι’ ὅμως τὸν καταβάλλει
ἐκεῖνο τ’ ὄχι — τὸ σωστὸ — εἰς ὅλην τὴν ζωή του.

Κωνσταντίνος Καβάφης

(από τα Ποιήματα 1897-1933, εκδόσεις Ίκαρος 1984)

Όπως δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Αλεξανδρινή Τέχνη, χρονιά Α΄, τεύχος 1, Δεκέμβριος 1926.