Όλοι είναι φευγάτοι- καινούρια περιστατικά

Θαρρείς πως καρτερούν: το βιβλίο αφημένο,

Το βλέμμα της στην οροφή τους ίσκιους παρακολουθεί.

Σαν ναυάγια τους ξέβρασε κάποιο πάθος αλλοτινό,

Δίχως καν ένα άγγιγμα, πλαγιάζουν παγωμένοι,

Μα κι αν τυχόν αγγίζονται μοιάζει με ομολογία

Πως λίγη θέρμη απόμεινε, ή και πολύ, στους δυο.

Η αγνότητα, σαν προορισμός, τώρα τους απομένει

Που σ’ όλη τους τη ζωή στάθηκε σαν μια προετοιμασία.

Κι οι δυο παράξενα μακριά, κι όμως παράξενα κοντά,

Ανάμεσά τους η σιωπή τους συγκρατεί σαν νήμα

Χωρίς να τους τυλίγει. Κι ο χρόνος είναι ένα φτερό

Που τους αγγίζει ελαφρά. Το ξέρουν άραγε καλά

Πως γέρασαν αυτοί οι δυο, οι άμοιροι γονιοί μου

Πως η φωτιά τους πάγωσε, απ’ όπου βγήκα έναν καιρό;

Μετάφραση: Κλείτος Κύρου

Μαρία Λαϊνά, Ξένη ποίηση του 20ού αιώνα, Επιλογή από ελληνικές μεταφράσεις (εκδ. Ελληνικά Γράμματα)